Γεια σας φίλες και φίλοι
Επιτέλους ένα άρθρο σε ιατρική ιστοσελίδα για τη γλουτένη, που
βάζει τα πράγματα σε σωστότερη βάση. Όχι σε αυτή που θα σας δώσω εγώ στο τέλος
του άρθρου, αλλά τουλάχιστον διαλύει αυτή την άποψη που έχει επικρατήσει πως η
γλουτένη κρύβεται κάτω από κάθε σύμπτωμα του πεπτικού και την παχυσαρκία.
Γιατί, είναι πολύς ο κόσμος που δίχως να έχει πιστοποιημένη κοιλιοκάκη
ή αλλεργία στη γλουτένη, αποδίδει τα συμπτώματα του πεπτικού του, ή τη παχυσαρκία
του σε πιθανή δυσανεξία στη γλουτένη και την καταργεί από τη διατροφή του.
Πριν χρόνια, όταν εγώ ήμουν φοιτήτρια, μαθαίναμε στο
πανεπιστήμιο πως η κοιλιοκάκη (ανοσολογικού τύπου νόσος με αντισώματα έναντι της
γλουτένης) είναι νόσος κληρονομική. Νοσήλευσα όμως
αργότερα σε νοσοκομεία που εργαζόμουν άτομα με κοιλιοκάκη την οποία απέκτησαν στην ενήλικη ζωή τους…
αργότερα σε νοσοκομεία που εργαζόμουν άτομα με κοιλιοκάκη την οποία απέκτησαν στην ενήλικη ζωή τους…
Όσο για την αλλεργία στο σιτάρι, όπως και άλλες αλλεργίες,
έχω δει να εξαφανίζονται μετά από σωστή τους αντιμετώπιση.
Τώρα, με τις γνώσεις μου τις σχετικές με την επίδραση του
στρες στον οργανισμό, μπορώ να κατανοήσω καλύτερα τη δημιουργία των πιο πάνω προβλημάτων
και να τολμήσω να προτείνω αντιμετώπιση.
Η αντίδραση του στρες, ξέρετε, με τις ορμόνες και τις φλεγμονώδεις
κυτοκίνες που παράγονται κατ’ αυτήν, βλάπτει και το ανοσοποιητικό (τη
λειτουργία των λευκών αιμοσφαιρίων) και τα μικρόβια του εντέρου. Σε αυτά τα
τελευταία αλλάζει την αναλογία ωφέλιμων/βλαβερά υπέρ των βλαβερών μικροβίων με αποτέλεσμα να
δημιουργούνται βλάβες στα κύτταρα του βλεννογόνου του εντέρου, εξ αιτίας των οποίων ουσίες του εντέρου περνούν στα αγγεία του τοιχώματος του εντέρου. Μέσα στα
αγγεία, οι ουσίες αυτές ερχόμενες σε επαφή με τα αποδιοργανωμένα λειτουργικά
λευκά αιμοσφαίρια, αντιμετωπίζονται από αυτά σαν εχθροί, με αποτέλεσμα την
αλλεργική αντίδραση.
Ο σωστός τρόπος, λοιπόν, αντιμετώπισης πρέπει να είναι, αποφυγή
των σιτηρών για ένα διάστημα, ενώ ταυτόχρονα ο πάσχων πρέπει να μάθει να ζει,
να σκέφτεται και να τρέφεται σωστά, ώστε να αντιμετωπίζει καλύτερα τα στρες της
ζωής του (πράγμα που θα βελτιώσει τη λειτουργία τόσο του ανοσοποιητικού του όσο
και του πεπτικού του, βελτιώνοντας την αναλογία των μικροβίων του και την
κατάσταση του βλεννογόνου του) και μετά από ένα διάστημα, να ξαναβάλει δοκιμαστικά
την τροφή σε μικρές ποσότητες στο διαιτολόγιό του.
Είναι δύσκολο, το καταλαβαίνω, να δεχτεί κάποιος πως η
αντίδραση του στρες βρίσκεται κάτω από κάθε πρόβλημα υγείας που
αντιμετωπίζουμε, όμως αυτή είναι η αλήθεια. Η σωστή διαχείριση του στρες είναι
ικανή να λύσει τα περισσότερα από τα προβλήματα υγείας που μας παιδεύουν.
Με αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου