Γεια σας φίλες και φίλοι
Έχω την τύχη να ζω σε μία μαγευτική περιοχή. Σε βουνό,
γεμάτο κυπαρίσσια, πεύκα και ελιές, που δρόμοι στις πλαγιές του κατηφορίζουν
μέχρι κάτω τη θάλασσα.
Στη καθημερινή απογευματινή μου βόλτα σ’ αυτούς τους δρόμους,
σε ώρες που συνήθως είναι άδειοι, αισθάνομαι πάντα ένα δέος... Έναν περίεργο
θαυμασμό για το τοπίο μέσ’ το οποίο κινούμαι, τις μυρωδιές που ερεθίζουν τα
ρουθούνια μου, τους ήχους που αντιλαμβάνονται τ’ αυτιά μου. Έναν θαυμασμό, που φτάνει κάποιες φορές μέχρι την πραγματική συγκίνηση,
που φέρνει δάκρυα στα μάτια.
Νιώθω πως είμαι είδος εκλεκτό σε σχέση με τους υπόλοιπους
ζωντανούς οργανισμούς ετούτου του πλανήτη. Γιατί οι δικές μου αισθήσεις,