Μήπως;;; (σκέψεις της ημέρας)

Γεια σας φίλες και φίλοι

Πριν κάποιους μήνες, στο τέλος του καλοκαιριού, έπεσα, δίχως να καταλάβω το πώς και το γιατί, στη παραλία που είχα πάει για κολύμπι, χτύπησα το πρόσωπό μου στη κόχη ενός τσιμεντένιου τραπεζιού που υπήρχε εκεί, κι έχασα σχεδόν όλα τα πάνω δόντια μου…

Η εμπειρία ήταν απίστευτα δυνατή, όπως και τα όσα ακολούθησαν… Κι εκεί που η ταλαιπωρία έμοιαζε να τελειώνει, μία νέα επιπλοκή αυτές τις μέρες στη κατάσταση των δοντιών μου μ’ έβαλε και πάλι σε πολλές σκέψεις…

Είμαι βέβαιη πια πως δεν συμβαίνει τίποτα τυχαία στη ζωή μας. Όλα έχουν το λόγο τους, μόνον που το κομπιούτερ μας (ο λογικός εγκέφαλός μας) είναι ακόμη πολύ ανώριμο τεχνολογικά για να μπορέσει να κάνει τους απαραίτητους συνειρμούς, ώστε να κατανοήσουμε…

Ή πάλι ίσως, να μην φταίνε οι δυνατότητες του κομπιούτερ, αλλά ο τρόπος με τον οποίο εμείς έχουμε μάθει να το χειριζόμαστε… Το λέω αυτό γιατί παρατηρώ τα μικρά παιδιά, πόσο περισσότερες ικανότητες από εμάς τους ενήλικες έχουν. Ακούν πράγματα που εμείς δεν ακούμε, βλέπουν πράγματα που εμείς δεν βλέπουμε, κατανοούν πράγματα που συμβαίνουν γύρω τους χωρίς να χρειάζονται πολλές εξηγήσεις…

Κι εμείς, ως «λογικοί» ενήλικες προσπαθούμε να τα πείσουμε πως όλα αυτά που ζουν είναι στη φαντασία τους…

Μήπως κάνουμε λάθος;;; Μήπως φταίμε εμείς οι «λογικοί» ενήλικοι που το ανθρώπινο κομπιούτερ δεν χρησιμοποιείται σε όλες του τις δυνατότητες, αναγκάζοντας τα παιδιά μας να χρησιμοποιούν  κι εκείνα μόνον αυτές που εμείς έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε;;;

Μήπως τους κλείνουμε τον δρόμο σε μια ζωή πολύ διαφορετική από αυτή που εμείς αντιλαμβανόμαστε;

Είναι γνωστό πως ο παιδικός εγκέφαλος λειτουργεί στα κύματα θ (θήτα) και α (άλφα) μέχρι τα 10 – 11 χρόνια τους. Σε κύματα δηλαδή χαλάρωσης και ύπνωσης. Σ’ αυτή τη λειτουργία του εγκεφάλου είμαστε σε επαφή με τη μη υλική κατάσταση της φύσης μας και δεν λειτουργεί η γνωστή μας «λογική». Τελείως διαφορετικά βλέπουν τα πράγματα τα παιδιά από τους ενήλικες. Μήπως αυτό φταίει για την τραγική κατάσταση της ανθρωπότητας επί τόσα χρόνια; Μήπως το πρόβλημα είναι η «εξημέρωση» των παιδιών μας από εμάς τους "λογικούς";;; Μήπως έπρεπε να τα αφήνουμε ελεύθερα να φτιάξουν τον κόσμο τους όπως εκείνα τον επιθυμούν, δίχως καμία δική μας ανάμειξη;;;

Μήπως πρέπει επιτέλους να αφήσουμε τα παιδιά μας ελεύθερα να ζήσουν τη ζωή όπως εκείνα την ονειρεύονται;;; Μήπως πρέπει να πάψουμε να τα "εκπαιδεύουμε";;;

Με αγάπη

Κήπος και συναισθήματα στη 2η εβδομάδα του Μάρτη

 

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ετούτη η εβδομάδα ξεκίνησε και πάλι με κηπουρική, μια που ο καιρός το επέτρεψε.

Η ρόκα μου έχει αρχίσει να βγάζει λουλούδια και την αφήνω, για να ρίξει τους σπόρους της. Ωστόσο κόβω καθημερινά λίγα από τα φύλλα της για τη σαλάτα μου. Δίπλα της ακριβώς, ανανέωσα το χώμα στο παρτέρι με λίγη κοπριά και νέο φυτόχωμα και έσπειρα άγρια ρόκα, σπανάκι και ραπανάκια. Τα καλάμια γύρω-γύρω προστατεύουν τους σπόρους μου από τις γάτες, ο οποίες λόγω του τρεχούμενου νερού που υπάρχει στο κήπο μέσα στη λιμνούλα μου, κάνουν καθημερινά πολλούς περιπάτους εδώ…

Ετοίμασα και ένα δεύτερο παρτέρι, με μαϊντανό, άνηθο και σέλινο, ενώ δίπλα τους θα φυτέψω σε λίγες μέρες μαρουλάκια και κρεμμυδάκια.

Κάτω από την συκιά και τη διπλανή της φετζόγια, άρχισαν να μεγαλώνουν και πάλι το φασκόμηλο, η ρίγανη, το θυμάρι και το δεντρολίβανο, που είχα κλαδέψει πριν λίγο καιρό.

Κουράστηκα και πάλι σήμερα, αλλά αυτή η γυμναστική στον κήπο, δεν ωφελεί μόνο το σώμα, όπως πολλές φορές σας έχω πει. Ωφελεί πολύ και τη ψυχή και προσφέρει  την απαραίτητη στη ζωή μας χαλάρωση.

Όσο είσαι στον κήπο και ασχολείσαι με αυτόν, δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτ’ άλλο, οπότε σκέψεις που οδηγούν σε αρνητικά συναισθήματα και βλαβερό στρες δεν υπάρχουν. Το στρες από την άλλη που δημιουργεί η κούραση των μυών, γίνεται ωφέλιμο στρες, λόγω της δημιουργικής διάθεσης που έχει κάποιος όσο νιώθει πως ομορφαίνει γύρω του τη φύση με τη δουλειά του. Για πολλοστή φορά θα σας πω πως η κηπουρική είναι μία από τις καλύτερες ασκήσεις για τη διαχείριση του στρες.

Ωστόσο μια που ανέφερα τα αρνητικά συναισθήματα, θα σας πω σήμερα και μία εύκολη μέθοδο που έχει ανακαλύψει μία Ολλανδέζα ψυχολόγος και την έχει ονομάσει μέθοδο MIR. Η άσκηση είναι καθαρά ενεργειακή. Στηρίζεται στη γνώση πως στη παλάμη μας καταλήγουν πολλοί «μεσημβρινοί» της Κινέζικης ιατρικής και πως στη ράχη των χεριών μας υπάρχουν πολλές νευρικές αισθητήριες απολήξεις.

Η μέθοδος συνίσταται στο να χαϊδεύει κάποιος με την παλάμη του ενός χεριού του τη ράχη του άλλη χεριού, δίνοντας διάφορες εντολές στο σώμα του, επαναλαμβάνοντας 3 φορές την κάθε εντολή. Όπως όλες οι ενεργειακές μέθοδοι, μεγάλο ρόλο στην αποτελεσματικότητά της παίζει η πίστη σ΄ αυτήν.

Δύο βασικές εντολές που θεωρώ πως είναι χρήσιμο να λέει πάντα όποιος ασχολείται με την μέθοδο, και που έχουν σχέση με αρνητικά συναισθήματα,  είναι η εντολή «αποστασιοποιήσου από τη μητέρα» και «αποστασιοποιήσου από τον πατέρα». Οι υπόλοιπες εντολές που συνιστά η Ολλανδέζα ψυχολόγος, όπως «καθάρισε τους μεσημβρινούς σου», ρύθμισε τις ορμόνες σου», κ.λπ. νομίζω πως μπορούν να αντικατασταθούν από τον καθένα με όποια εντολή εκείνος πιστεύει πως χρειάζεται να δώσει στο σώμα του στη συγκεκριμένη περίοδο. Σ’ αυτόν τον σύνδεσμο μπορείτε να δείτε το βίντεο με την ίδια να περιγράφει την μέθοδό της.

Ενημερώστε με σας παρακαλώ για τα αποτελέσματά σας αν δεν σας κάνει κόπο, αφήνοντας ένα σχόλιο εδώ στη σελίδα. Ευχαριστώ!

Με αγάπη

Ευγνωμοσύνη!

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Η εβδομάδα αυτή είναι αφιερωμένη στο στρες, λόγω της επιστολής του φίλου που ζητούσε τη βοήθειά μου, όπως ανέφερα στη προηγούμενη ανάρτηση. Και επειδή μία άλλη φίλη στο fb ζήτησε στη συνέχεια περισσότερη βοήθεια σχετικά με τις τεχνικές διαχείρισης συναισθήματος που είχα εκεί αναφέρει, σκέφτηκα σήμερα να σας πω και πάλι δυο λόγια για τον πιο εύκολο τρόπο βελτίωσης των συναισθημάτων μας, για τον οποίο σας έχω μιλήσει αρκετές φορές και στο παρελθόν, την ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ.

Η ευγνωμοσύνη είναι το θετικό συναίσθημα που πολύ εύκολα μπορεί να νιώσει κάποιος. Όλοι έχουμε κάτι καλό στη ζωή μας για το οποίο θα έπρεπε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη. Ωστόσο, δεν το συνειδητοποιούμε. Δεν ασχολούμαστε με τα θετικά που έχουμε στη ζωή μας, ή αν το κάνουμε το κάνουμε φοβικά (φόβος μήπως τα χάσουμε). Βιώνουμε τον περισσότερο από τον χρόνο μας με αρνητικά συναισθήματα, όπως αγωνία για πράγματα που επιθυμούμε και δεν έρχονται, ζήλεια γι αυτά που άλλοι απολαμβάνουν, θυμό για συμπεριφορές που μας ενόχλησαν κ.ο.κ

Το αποτέλεσμα είναι η ενίσχυση της αντίδρασης του στρες την οποία συνεχώς δημιουργεί στον οργανισμό ο τρόπος ζωής  της εποχής μας και η δημιουργία ασθενειών, των οποίων την ευθύνη καθόλου δεν υποψιαζόμαστε…

Όμως, τίποτα δεν συμβαίνει «τυχαία» στη ζωή μας. Είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι γι αυτήν. Τη ζωή μας την δημιουργούμε εμείς, όσο κι αν είναι δύσκολο να το πιστέψουμε. Το κακό είναι πως οι περισσότεροι περιμένουν να βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής τους για να νιώσουν καλύτερα και να ασχοληθούν με τον εαυτό τους. Όμως για να αλλάξει η ζωή μας πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς. Εμείς είμαστε οι ενεργειακοί κόμβοι που εκπέμπουμε ενέργεια μέσα στο σύμπαν. Ανάλογα με την ενέργεια που εκπέμπουμε, συντονιζόμαστε με γεγονότα παρόμοιας ενέργειας στη ζωή μας. Και η ενέργειά μας, όπως πολλές φορές σε αναρτήσεις, τα βιβλία και τα βίντεο στο κανάλι μου στο You Tube σας έχω αναλύσει, εξαρτάται από τα συναισθήματά μας. Τα θετικά από αυτά επηρεάζοντας το μεγαλύτερο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του σώματός μας (της καρδιάς μας) ομαλοποιούν όλες τις ενέργειές μας, ενώ τα αρνητικά αποδιοργανώνοντας αυτό το πεδίο, αποδιοργανώνουν και όλες τις ενέργειές μας, μειώνοντας έτσι κατά πολύ τη δημιουργική μας δύναμη.

Για να πάνε τα πράγματα στη ζωή μας καλά, πρέπει πρώτα να νιώσουμε καλά εμείς. Δύσκολο, το ξέρω, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Η ευγνωμοσύνη, όμως, μπορεί να μας βοηθήσει πολύ σ΄ αυτό. Όσο περισσότερο νιώθουμε αυτό το θετικό συναίσθημα, τόσο  περισσότερο ομαλοποιούνται οι ενέργειές μας, και τόσο περισσότερο αυξάνεται η δημιουργική μας δύναμη. Ασκηθείτε σ΄ αυτήν! Είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να προσφέρετε στον εαυτό σας.

Με αγάπη

Στρες και πάλι το θέμα της πρώτης εβδομάδας του Μάρτη 2024

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Μία επιστολή με την οποία απάντησα πριν δύο ημέρες σε ερώτημα ενός φίλου, θεωρώ πως είναι χρήσιμο να αναρτήσω και σ' ετούτη την ιστοσελίδα, σήμερα, αντί άλλης ανάρτησης. Νομίζω πως απαντάει σε ερωτήματα αρκετών ανάμεσά σας. Αν χρειάζεστε περισσότερες εξηγήσεις ενημερώστε με.

Γεια σας κι ευχαριστώ για την επιστολή σας

Η σωστή διαχείριση του στρες βοηθάει κάθε νόσημα γιατί αυξάνει την ανθεκτικότητα του οργανισμού στην επίδραση που έχει πάνω του η αντίδραση του στρες με τις ορμόνες και τις φλεγμονώδεις ουσίες που παράγονται κατ΄ αυτήν.

Αν η ανθεκτικότητα του οργανισμού δεν είναι ικανοποιητική, η αντίδραση του στρες, από αντίδραση επιβίωσης που είναι στη πραγματικότητα, γίνεται αντίδραση αυτοκαταστροφής…Βλάπτει αυτή δηλαδή επιγενετικά (επηρεάζοντας τα γονίδια) τη λειτουργία όλων των οργάνων, συμπεριλαμβανομένου και του εγκεφάλου και οδηγεί σε προβλήματα υγείας.

Ωστόσο οι θεραπευτικές δυνατότητες του οργανισμού είναι απίστευτα μεγάλες. Αυτό μπορεί να γίνει ευκολότερα κατανοητό όταν κάποιος σκεφτεί πως αυτό που λέμε «σώμα μας» είναι στη ουσία ένας ενεργειακός κόμβος πάνω στον ενεργειακό συμπαντικό ιστό… Η φυσική και η βιολογία το έχουν αποδείξει πια αυτό. Οι ενέργειες που συνιστούν αυτόν τον κόμβο μπορούν να είναι συνεκτικές (coherent) ή αποδιοργανωμένες. Και αυτό που τις αποδιοργανώνει είναι τα αρνητικά μας συναισθήματα…Αυτά, μέσω της αντίδρασης του στρες που προκαλούν, αποδιοργανώνουν ενεργειακά τον οργανισμό και τον οδηγούν σε νοσήματα.

Με τρεις τρόπους δηλαδή μπορεί κάποιος να βελτιώσει την υγεία του και ακόμη περισσότερο και τη ζωή του.

1.      Με το συχνό σταμάτημα της αντίδρασης του στρες που παράγεται στον εγκέφαλο, ώστε τα ερεθίσματα που φτάνουν σ΄ αυτόν αντί να οδεύουν προς το κέντρο του στρες, να κατευθύνονται προς το γειτονικό κέντρο της ανταμοιβής, αυξάνοντας σιγά-σιγά τα αισθήματα ευχαρίστησης και ικανοποίησης.

Την αντίδραση του στρες μπορούμε να σταματήσουμε με αρκετούς τρόπους: με αραίωση των αναπνοών  (κάτω από 6/λεπτό), με χασμουρητά, με κινήσεις των ματιών (μέθοδος EMDR), με σφίξιμο και χαλάρωση των μυών κ.λπ.

2.      Με άσκηση στη διαχείριση των συναισθημάτων, ώστε να μειωθούν τα αρνητικά και να αυξηθούν τα θετικά από αυτά. Για την άσκηση αυτή, εκτός από τη συμβουλευτική, υπάρχουν και διάφορες πρακτικές μέθοδοι, όπως η μέθοδος της Byron Kate, η μέθοδος Sedona, η μέθοδος EFT (Emotional Freedom Technique), για την δράση της οποίας υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία κ.ά

3.   Με ασκήσεις ενεργειακής ισορροπίας (QiGong κ.λπ.) με τις οποίες, καθαρίζονται ενεργειακά μπλοκαρίσματα στους διάφορους «μεσημβρινούς» της κινέζικης ιατρικής και αποκαθίσταται η ενεργειακή ισορροπία του οργανισμού. (https://www.youtube.com/@AwakenBy)

Συγχρόνως με όλα τα παραπάνω, είναι απαραίτητη όπως είπα στην αρχή, η αύξηση της ανθεκτικότητας του οργανισμού στο στρες και με τους υπόλοιπους τρόπους διαχείρισης του στρες (σωστή διατροφή και γείωση, καθημερινή άσκηση, συχνή επαφή με φίλους και τη φύση, και γέλιο).

Πιστεύω, κι ας φαίνεται ίσως υπερβολικό, πως δεν υπάρχει πρόβλημα υγείας που δεν ανταποκρίνεται στα πιο πάνω, αν κάποιος αποφασίσει να ασχοληθεί σοβαρά με όσα ανέφερα, εκτός από σπάνια κληρονομικά νοσήματα.

Ελπίζω να βοήθησα. Στα βίντεο στο κανάλι μου στο You tube υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για τα περισσότερα από τα παραπάνω. Αν χρειάζεστε κάτι ακόμη, ενημερώστε με.

Με εκτίμηση

Ελένη Τσουκαλή 

Στον κήπο τον Φλεβάρη 2024 (2)

Γεια σας και πάλι

Πραγματικά καταπληκτική ετούτη η εποχή για τον κήπο. Τα πάντα θέλουν φροντίδα. 

Τα παρτέρια καθάρισμα από τα αγριόχορτα, κλάδεμα των θάμνων και μεταφυτεύσεις εδώ κι εκεί μικρών φυτών που μεγάλωσα μόνη μου σε γλαστράκια από τα διάφορα φυτά του κήπου, καθώς και προσθήκη κάποιων εποχιακών που αγόρασα για περισσότερο χρώμα. 

Το χώμα στα σκαλισμένα και καθαρά παρτέρια ενισχύεται στη συνέχεια με κόμποστ (τόσο δικό μου όσο και αγοραστό αν χρειάζεται) και λίγο φρέσκο χώμα κήπου από πάνω. Τέλος, καλύπτω όσο περισσότερο μπορώ τον ελεύθερο χώρο στα παρτέρια με φύλλα από τα μπαμπού που κλείνουν την μία μεριά του γκαράζ μου (και μαδάνε σαν τρελά...), για προστασία των ριζών τόσο από την καλοκαιρινή ζέστη που προβλέπω να έρχεται με βήμα ταχύ, όσο και από τα αγριόχορτα.

Τα οπωροφόρα θέλουν κι αυτά κλαδέματα και ραντίσματα. Κι ενώ πίστευα πριν χρόνια πως γίνεται να διατηρήσεις τα οπωροφόρα δίχως χημικά ραντίσματα, μετά από το ξαφνικό χάσιμο τριών μεγάλων δέντρων που χάριζαν πορτοκάλια σε φίλους και περαστικούς από ένα είδος μελίγκρας που κατέστρεψε όλα τα εσπεριδοειδή στο νησί, αποφάσισα πως πρέπει να ραντίσω κι εγώ με χημικά φάρμακα, αν ήθελα να σώσω τη λεμονιά που με τόσο κόπο μεγάλωσα για χρόνια, και τη μικρή μου μανταρινιά.

Και τα έσωσα τελικά αυτά τα δύο δέντρα, ευτυχώς. Τώρα η λεμονιά έχει αρχίσει να γεμίζει μπουμπούκια, ενώ κάποια πράσινα λεμόνια ωριμάζουν σιγά-σιγά, κάνοντάς με πολύ ευτυχισμένη όταν τα βλέπω. Νομίζω πως από δω και στο εξής θα επανέλθω στα ραντίσματα με σαπούνι και οινόπνευμα, με τα οποία συνήθιζα να περιποιούμαι δέντρα και λουλούδια, παλαιότερα. Ελπίζω το κακό με αυτή τη μελίγκρα που μαύρισε και κατέστρεψε όλα σχεδόν τα εσπεριδοειδή στο νησί μας να έχει τελειώσει. 

Η τελευταία πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά της εποχής στον κήπο είναι η σπορά λαχανικών. Οι σπόροι από τις ποικιλίες ντόπιας ντομάτας που έχω φυλάξει από το περσινό καλοκαίρι, μπαίνουν με προσοχή και αγάπη σε μικρά "θερμοκηπιάκια" που έχω γι αυτόν τον σκοπό (πλαστικά κουτάκια με σκέπασμα). Το ίδιο και σπόροι από κίτρινη κολοκύθα που έχω φυλάξει, καθώς και διάφοροι άλλοι σπόροι που αγόρασα πρόσφατα. 

Το μεγάλωμα φυτών από σπόρους έχει μία μαγεία που δύσκολα περιγράφεται... Σε κάνει να διαλογίζεσαι πάνω στη ζωή και τον θάνατο περισσότερο από κάθε άλλη  μέθοδο. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει με μένα. Αν δεν το έχετε δοκιμάσει, δοκιμάστε το και πέστε μου τις σκέψεις σας. Θα χαρώ πολύ να τις συζητήσω μαζί σας.                                                                       

Τα καλοκαιρινά λαχανικά θα αργήσουν ωστόσο να μπουν στο τραπέζι μου. Ένα όμως πολύ αγαπητό μου λαχανικό έκανε ήδη την εμφάνισή του στον κήπο αυτές τις μέρες. Ένα πολύτιμο φυτό τόσο για την νοστιμιά του όσο και για τα συστατικά που περιέχει. Οι αγκινάρες μου άρχισαν να ανθίζουν. Έτσι όπως τις φωτογράφιζα σήμερα κάτω από τον ήλιο ήταν σαν να μου έλεγαν: είμαστε οι πρώτες! Πρώτες εμείς από όλο τον κήπο θα μπούμε στο πιάτο σου ετούτη τη χρονιά, εκτός βέβαια από εκείνη τη μικρή ρόκα στο πλαϊνό παρτέρι, που δεν λέει να σταματήσει χειμώνα καλοκαίρι να σου δίνει πράσινα φύλλα για τις σαλάτες σου...

Ζηλεύουν και τα φυτά;;;

Στον κήπο τον Φλεβάρη 2024 (1)

 Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Δευτέρα σήμερα, και δεν ξέρω πώς, μου ήρθε η ιδέα να την κάνω ετούτη την εβδομάδα «θεματική» και να συνεχίσω έτσι και με τις επόμενες. Θα αλλάξει δηλαδή η εικόνα του blog μου.

Κάθε Δευτέρα θα είμαι κοντά σας ξεκινώντας ένα άρθρο στο οποίο θα σας μιλάω για το θέμα ή τα θέματα με τα οποία εγώ η ίδια καταπιάνομαι καθημερινά για τη βελτίωση της υγείας και της ζωής μου. Πολύ θα ήθελα αυτό να σας παροτρύνει να κάνετε κι εσείς κάτι παρόμοιο, γιατί είμαι βέβαιη πως η καθημερινότητα μας παρασύρει και ξεχνάμε οι περισσότεροι να ασχοληθούμε με το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μας, την βελτίωση του ίδιου μας του εαυτού. Η ζωή μας ολόκληρη, όμως, εξαρτάται από αυτόν τον «εαυτό» και μόνον μέσω της δικής του βελτίωσης μπορεί να βελτιωθεί κι εκείνη…

Σήμερα η βροχή που πότισε καλά τον κήπο μου στο νησί τις τελευταίες μέρες, σταμάτησε, και ο ήλιος εμφανίστηκε ξανά στον ουρανό. Πράγμα που σημαίνει πως θα μπορέσω να συνεχίσω τα κλαδέματα, που είχα αρχίσει την προηγούμενη εβδομάδα. Η αμυγδαλιά και το βιβούρνο έχουν ντυθεί νύφες και ξεσυνερίζονται το ένα το άλλο σε ομορφιά, ενώ οι ναντίνες σκορπίζουν τα κόκκινα μπαλάκια τους σε όλο τον κήπο φροντίζοντας την αναπαραγωγή τους. Σε λίγο καιρό, νέα μικρά φυτά θα εμφανιστούν ξαφνικά εδώ κι εκεί και θα τα ανακαλύπτω καθώς περιποιούμαι τα παρτέρια.  Τα ξεριζώνω κάθε χρόνο με προσοχή, τα μεταφυτεύω σε μικρά γλαστράκια και τα χαρίζω σε φίλους με αγάπη.                                                                

Το ίδιο κάνω και με μικρά φυτά που εμφανίζονται σε διάφορες μεριές του κήπου όχι εξ αιτίας των σπόρων τους αλλά επειδή οι ρίζες τους προχωρούν υπόγεια. Δεν ξέρω αν τα μικρά βιβούρνα που ανακαλύπτω μέσα στα παρτέρια μου έχουν δημιουργηθεί από τους σπόρους του φυτού ή τις ρίζες του, αλλά είναι κι αυτά πολλά σε αριθμό. 

Είναι μαγικός ο κόσμος των φυτών. Η κηπουρική δεν είναι μόνον φυσική άσκηση είναι και πνευματική. Γι αυτό και βοηθάει τόσο πολύ στη διαχείριση του στρες, όπως πολλές φορές σας έχω πει. 

Ασχοληθείτε. Βάλτε έστω και μικρές γλάστρες με μυρωδικά (μαϊντανό, άνηθο, βασιλικό, ρίγανη) στα παράθυρα ή το μπαλκόνι σας, αν δεν έχετε κήπο. Η μικρή τους φροντίδα θα σας αποζημιώσει με το παραπάνω. Και μπορείτε επίσης κι αυτές να τις πολλαπλασιάζετε με ευκολία και να τις χαρίζετε σε φίλους. Ξεκινήστε!