Το επόμενο βιβλίο...

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Η συγγραφή του τελευταίου βιβλίου μου, με απασχόλησε πολλές ώρες κάθε μέρα για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Έπρεπε να διαβάζω προσεκτικά ότι είχα γράψει στο παρελθόν  και να το διατυπώνω άλλοτε με τον ίδιο και άλλοτε με τελείως διαφορετικό τρόπο,  ανάλογα με την διαβάσματα και την εμπειρία μου των δέκα χρόνων που μεσολάβησαν από τη πρώτη συγγραφή του μέχρι αυτήν εδώ τη δεύτερη έκδοσή του.

Πολύς ο κόπος, όχι μόνον της συγγραφής αλλά και της ανεύρεσης της βιβλιογραφίας, παρ’ ότι τα περισσότερα τα έσωζα όταν τα διάβαζα, σαν να ήξερα ενδόμυχα πως θα τα χρειαζόμουν αργότερα…

Και μία όμορφη μέρα, μετά από δύο χρόνια, πήρα το νέο βιβλίο στα χέρια μου. Διπλάσιο σε υλικό από το προηγούμενο και πολύ περισσότερο του γούστου μου ως έκδοση σε σύγκριση με την προηγούμενη. Δεν νομίζω πως θα ξαναγράψω πια βιβλίο για το στρες. Ότι είχα να πω για συναδέλφους και μη, το είπα σ΄ αυτό το βιβλίο. Περιέχει ακόμη και σκέψεις προσωπικές μου για διάφορα θέματα. Όποιος το διαβάσει με υπομονή και αρκετή προσοχή, θα έχει καταλάβει το ρόλο του στρες στην υγεία και τη ζωή μας και το πόσο αναγκαία είναι η γνώση αυτή από νωρίς, ώστε να αποφύγουμε τις  πολλές ταλαιπωρίες…

Η ικανοποίηση που ένιωσα κρατώντας το βιβλίο αυτό στα χέρια μου ήταν πολύ  μεγάλη. Πιο μεγάλη από όση ένιωσα σε οποιοδήποτε άλλο βιβλίο μου. Μόνο που κράτησε κι αυτή λίγο…

Κρατώντας το στα χέρια μου σκεφτόμουν κάθε μέρα επί ώρες, το θέμα της συναισθηματικής νοημοσύνης, που παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο στην οχύρωση του οργανισμού μας απέναντι στο στρες. Το πόσο δύσκολο πράγμα είναι η διαχείριση των συναισθημάτων μας. Πόσο λίγη επίδραση μπορεί να έχει επάνω της η λογική, τα φάρμακα και οι συμβουλές των άλλων… Έχουν δημιουργηθεί τόσοι πολλοί τρόποι ψυχολογικής προσέγγισης όσων αντιμετωπίζουν προβλήματα,  που μου είναι αδύνατον να θυμηθώ όλες τις ονομασίες.  Ψυχολογία και ψυχοθεραπεία έχουν τόσα πολλά είδη «θεραπείας», κι όμως ο κόσμος συνεχίζει να υποφέρει. Μπορεί για λίγο να βλέπει κάποια βελτίωση όποιος καταφεύγει σε κάποια από αυτές τις «θεραπείες», αλλά η εμπειρία μου έχει δείξει πως κατά βάθος τα προβλήματα δεν έχουν λυθεί και επανέρχονται με άλλη μορφή αργότερα…

Και ξαφνικά ένα πρωί, κάθισα και άρχισα πάλι να γράφω. Τις εμπειρίες της ζωής μου αυτή τη φορά. Κάποιες από αυτές ανατρέπουν κάθε τι λογικό και θεραπευτικό γνώριζα μέχρι τότε και μου άνοιξαν παράθυρα μέσα από τα οποία «είδα» το θέμα του ψυχισμού και της θεραπείας από τελείως διαφορετική σκοπιά. Μπορεί να φανούν πολύ παράξενα, ίσως και μη λογικά σε πολλούς, αρκετά από αυτά που θα εξιστορήσω στο βιβλίο αυτό, όμως για μένα ήταν εμπειρίες που άλλαξαν τελείως τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζω πλέον τα συμπτώματα και το νόημα των ασθενειών. Έχω καταλήξει πως τίποτα δεν είναι όπως το διδάχτηκα και το πίστευα μέχρι πρόσφατα. Οι ρίζες κάθε συμπτώματος και κάθε ασθένειας είναι πολύ πιο βαθιές απ΄ ότι νομίζουμε. Σίγουρα η αντίδραση του στρες βρίσκεται εκεί σ΄ αυτό το βάθος, είναι όμως τόσο καλά σκεπασμένη, που η ανακάλυψή του για να αντιμετωπισθεί γίνεται πράγμα πολύ δύσκολο. Και βέβαια κανένα «χάπι» ή «εμβόλιο» δεν μπορεί, δυστυχώς, να φτάσει εκεί…

Δεν ξέρω πόσους και ποιους θα βοηθήσει αυτό το επόμενο βιβλίο όταν εκδοθεί, ωστόσο η προσπάθεια καθημερινής συχνής διακοπής της αντίδρασης του στρες με κάποιο από τους απλούς τρόπους που σας έχω δώσει σε όλα τα σχετικά με αυτό το θέμα βιβλία μου, σίγουρα μπορεί να βοηθήσει όποιον υποφέρει ή απλά παρουσιάζει οποιοδήποτε σύμπτωμα ή νόσο, ανεξάρτητα με το αν αυτός γνωρίζει ή όχι την αιτία του στρες του. Δοκιμάστε το! 

Με αγάπη

Μικροπλαστικά και ανδρικό σπέρμα

 Γεια σας φίλες και φίλοι

Τα πλαστικά έχουν πραγματικά διευκολύνει τη ζωή μας, αλλά δεν υπάρχει όπως ξέρουμε στον υλικό μας κόσμο τίποτα καλό δίχως κάποιο κακό να το συνοδεύει. Έτσι με τη φθορά τους τα πλαστικά, ως «μικροπλαστικά» έχουν εισβάλει στο σώμα μας, και το αλλάζουν σιγά-σιγά, δίχως εμείς να το αντιλαμβανόμαστε…

Σε πρόσφατη ερευνητική εργασία, που δημοσιεύθηκε στο Science of the Total Environment οι ερευνητές αναφέρουν πως βρέθηκαν μικροπλαστικά μέσα στο ανδρικό σπέρμα. Και πως αυτή η παρουσία εμποδίζει την κινητικότητα του σπέρματος…

Δεν ευθύνεται δηλαδή μόνο το στρες για τη δυσκολία που έχουν στην εποχή μας τα ζευγάρια να τεκνοποιήσουν. Τα πλαστικά που έχουν κατακλείσει τη ζωή μας φαίνεται να παίζουν κι αυτά με τη σειρά τους κάποιο ρόλο…

Έχουν πια βρεθεί αυτά μέσα σε κάθε μας όργανο. Το σώμα μας αναγκάζεται να προσαρμοστεί. Πού θα οδηγήσει αυτή η προσαρμογή θα το δούμε σε αρκετά χρόνια. Είμαστε υπεύθυνοι για ότι μας συμβαίνει. Έχουμε σαν είδος όλη την ευθύνη για τη ζωή μας, γιατί διαθέτουμε έναν εγκέφαλο που μπορεί να κατανοεί και να αποφασίζει «λογικά». Πόσο σωστά, όμως, τον χρησιμοποιούμε;;;

Με αγάπη

Ελεύθερη βούληση

Γεια σας φίλες και φίλοι

Με ένα μικρό παράδειγμα θα προσπαθήσω σήμερα να σας μεταφέρω τις απόψεις μου για το τόσο σοβαρό θέμα της ελεύθερης βούλησης.

Φανταστείτε πως είμαστε μαριονέτες, που μας κινεί το πνεύμα (ψυχή) με σχοινιά... Είμαστε όμως εμείς οι άνθρωποι ηλεκτρονικές μαριονέτες με ένα κομπιούτερ στο κεφάλι προγραμματισμένο να λειτουργεί και αυτόνομα (ελεύθερη βούληση). 

Αν το κομπιούτερ μας δεν είναι συντονισμένο με το πνεύμα μας, και δίνει   δικές του διαφορετικές εντολές στο σώμα μας, σκεφτείτε πόσο λάθος κινούνται τα μέλη μας, αφού το πνεύμα δεν σταματάει να κινεί κι εκείνο τα σχοινιά... 

Τελικά ούτε το κομπιούτερ (λογική) μπορεί να έχει το αποτέλεσμα που θέλει, ούτε το πνεύμα... Η δε υλοποίηση των στόχων γίνεται πολύ προβληματική. 

Αυτή είναι η αιτία, πιστεύω, των ταλαιπωριών μας στη ζωή. 

Για να έχουμε ομαλή ζωή