Γεια σας φίλες και φίλοι μου
Τώρα όμως, αρκετά χρόνια μετά, με το πολύ πιο καθαρό βλέμμα της
έμπειρης μεγάλης ηλικίας, βλέπω τη πραγματικότητα και πραγματικά λυπάμαι.
Λυπάμαι όλους αυτούς τους νέους ανθρώπους που με το όνειρο να βοηθήσουν τους συνανθρώπους
τους καταναλώνουν χρόνια σε σπουδές και ταλαιπωρία καταλήγοντας να παίζουν, δίχως
να το αντιλαμβάνονται, το άσχημο οικονομικό παιχνίδι της ιατροφαρμακευτικής
βιομηχανίας…
Γιατί δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Ασχολούμαι, όπως πολλές
φορές σας έχω πει, περισσότερα από 15 χρόνια τώρα με το στρες και την επίδρασή
του στη ζωή και την υγεία κι έχω γράψει 4 σχετικά βιβλία. Δεν μπορεί να γνωρίζω
εγώ τη μεγάλη αλήθεια και να μην τη γνωρίζουν αυτοί που καθορίζουν τις ιατρικές
σπουδές και το περιεχόμενό τους. Όπως κι αυτοί που ελέγχουν τις διάφορες
ερευνητικές εργασίες που δημοσιεύονται στα ιατρικά περιοδικά ως προς την σοβαρότητα
και την αλήθεια τους.
Αναφέρομαι στην αλήθεια πως κάτω από κάθε νόσο κρύβεται η
αντίδραση του στρες με τις ορμόνες και τις φλεγμονώδεις ουσίες που παράγονται
κατ΄αυτήν. Όταν αυτή η αντίδραση διαρκεί πολύ, περισσότερο από την αντοχή του
κάθε οργανισμού, οδηγείται αυτός σε νόσο. Θα έπρεπε δηλαδή στη θεραπεία κάθε ασθένειας,
παράλληλα με την χορήγηση φαρμάκων για την άμεση ανακούφιση των συμπτωμάτων, να εκπαιδεύεται ο ασθενής και στη σωστή
διαχείριση του στρες. Δεν είναι δυνατόν στην εποχή μας να μην το διδάσκονται αυτό
οι γιατροί και να μην το γνωρίζουν.
Γιατί η σωστή διαχείριση του στρες βελτιώνει κάθε νόσο και μειώνει την ανάγκη χρήσης
φαρμάκων…
Ο λόγος που για πολλοστή φορά αναφέρομαι σ’ αυτό το θέμα
είναι μία νέα ερευνητική εργασία που διάβασα πρόσφατα σχετικά με τη ΣΚΠ
(Σκλήρυνση Κατά Πλάκας). Σ’ αυτήν οι ερευνητές αναφέρουν πως διαπίστωσαν ότι το
«άγχος» κρύβεται κάτω από τις εξάρσεις της νόσου, ενώ την ίδια την νόσο την
αναφέρουν ως «ανίατη»…
Φίλη μου κοντινή πάντως, με τη σωστή διαχείριση του στρες σταμάτησε έγκαιρα την νόσο της πριν κάποια χρόνια και βρίσκεται από τότε δίχως θεραπεία. Οι λίγες βλάβες που είχε δεν έφυγαν, αλλά νέες δεν έχουν εμφανιστεί. Δεν ξέρω αν αυτό κατατάσσει την νόσο στις ανίατες.
Όσο για τις εξάρσεις, το άγχος, όπως πολλές φορές σας έχω
πει, δεν είναι το μόνο στρες στη ζωή. Αυτό είναι απλά ένα από τα πολλά αρνητικά
συναισθήματα που μας δημιουργούν την αντίδραση του στρες. Αν έψαχναν δηλαδή οι
πιο πάνω ερευνητές όλες τις αιτίες του ψυχικού στρες και όχι μόνον το άγχος, θα
έβρισκαν ακόμη μεγαλύτερη συσχέτιση με τις εξάρσεις της νόσου που ερευνούσαν,
δίχως αμφιβολία…
Δεν μπορώ να δεχτώ πως όλα αυτά δεν τα γνωρίζουν όσοι πραγματοποιούν
τέτοιες έρευνες κι όσοι τις ελέγχουν και τις εγκρίνουν…Είμαι απόλυτα πεπεισμένη
πως απλά θέλουν να μας δίνουν το παραμύθι που επιθυμούν…Γιατί τελικά στη συζήτηση
της πιο πάνω έρευνας η κατάληξη ήταν και πάλι φαρμακευτική αγωγή ή/και υποστήριξη σε δομές ψυχικής υγείας, για το «άγχος»…
Λυπάμαι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Με αγάπη
ΥΓ. Αξίζει να διαβάσετε την έρευνα. Είναι στα Ελληνικά και δεν θα κουραστείτε
