Ο μυστικός κόσμος του κορμιού μας (19)

Νευροπεπτίδια : τα μόρια των συναισθημάτων ( 3η συνέχεια τελευταία)

Τα νευροπεπτίδια (ή ενδογενή οπιοειδή, όπως ονομάζονται επίσης) άλλαξαν, με την ανακάλυψή τους, τελείως την ιδέα που είχαμε μέχρι τότε για την λειτουργία του εγκεφάλου μας. 

Και ενώ είχαμε φτάσει να πιστεύουμε πως ο εγκέφαλός μας λειτουργεί σαν ένα τελευταίας τεχνολογίας κομπιούτερ, τώρα, μετά την ανακάλυψη των νευροπεπτιδίων και την συνεχιζόμενη έρευνα επάνω σε αυτά, ξέρουμε πως κάθε ένα νευρικό κύτταρο λειτουργεί σαν ένα τελευταίας τεχνολογίας κομπιούτερ, λέει ο συγγραφέας του βιβλίου «Neuropeptides: Unlocking the Secrets of the Brain» (1).

Πριν την ανακάλυψη των νευροπεπτιδίων, πιστεύαμε πως η μετάδοση ενός ερεθίσματος στον εγκέφαλο γίνεται ευθέως από το ένα κύτταρο στο άλλο με την βοήθεια κάποιων χημικών μορίων που εκκρίνονται στο διάστημα των δύο εκατομμυριοστών του εκατοστού που υπάρχει ανάμεσα στους δύο νευρώνες (νευρικά κύτταρα)  Τα χημικά αυτά μόρια είχαν ονομαστεί νευροδιαβιβαστές και τα πιο γνωστά από αυτά είναι η ντοπαμίνη, η ακετυλχολίνη, η αδρεναλίνη και η σεροτονίνη. Μέχρι πρόσφατα πιστεύαμε πως αυτά τα χημικά μόρια ήταν αυτά που «άναβαν» ή «έσβηναν» τα νευρικά κύτταρα, ώστε να μεταδοθεί ή όχι σε αυτά ένα ερέθισμα.

Η ανακάλυψη όμως των νευροπεπτιδίων άλλαξε την αντίληψή μας αυτή. Τα νευροπεπτίδια διαφέρουν από τους πιο πάνω νευροδιαβιβαστές ως προς το ότι αποτελούνται από αμινοξέα και όχι από ανόργανα χημικά συστατικά αφενός και αφετέρου ως προς το  ότι «κουμπώνουν» επάνω στα κύτταρα σε ειδικές γι αυτά θέσεις  που λέγονται «υποδοχείς» (οι ειδικές κεραίες για τις οποίες σας είχα μιλήσει στο πρώτο άρθρο της σειράς, που μπορείτε να ξαναδείτε κάνοντας κλικ εδώ). 

Τα συναισθήματά μας οδηγούν στην παραγωγή αυτών των νευροπεπτιδίων και αυτή η εξειδίκευσή τους ως προς την θέση αλλά και ως προς την λειτουργία τους επάνω στα κύτταρα κάνει αυτά τα νευροπεπτίδια να είναι μάλλον το ίδιο το μήνυμα παρά απλοί μεταφορείς του. Γι αυτό και ονομάστηκαν «μόρια των συναισθημάτων».

Δεν έχει όμως ξεκαθαριστεί ακόμη η σχέση του κάθε νευροπεπτιδίου, απ’ όσα μέχρι τώρα έχουν ανακαλυφθεί, με τα διάφορα συναισθήματα.

Ωστόσο θεωρούνται αυτά προς το παρόν, η ηλεκτροχημική κόλα που κρατάει όλα αυτά τα υψηλής τεχνολογίας κομπιούτερ (τα νευρικά μας κύτταρα) σε επαφή και σωστή διασύνδεση μεταξύ τους. 

Είναι ένα εκπληκτικό θαύμα ο ανθρώπινος οργανισμός και πολύ πιο περίπλοκος απ’ ότι η ιατρική επιστήμη πίστευε μέχρι σήμερα.
Γίνεται όλο και πιο φανερό πως δεν είναι δυνατόν να θεραπεύει κανείς κάποιο πρόβλημα χορηγώντας απλά κάποια χημική ουσία με τη μορφή ενός χαπιού.

Με αγάπη


Πηγή:1. http://www.doitnow.org/pages/brain.html  
    

Σοφά λόγια (51)

ΚΑΠΟΙΟΣ   ΕΙΠΕ...   

 

Το "οφθαλμόν αντί οφθαλμού" καταλήγει να κάνει όλο τον κόσμο τυφλό!...

~Mohandas Gandhi~

Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/συζητήσεις (1)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που αποφάσισα να φτιάξω αυτή την ιστοσελίδα, για να πληροφορήσω όσο το δυνατόν περισσότερους για τα νέα δεδομένα της ιατρικής και της βιολογίας. Αυτά που ενώνουν την επιστήμη με την μεταφυσική  και κάνουν πολλά από αυτά που πολλοί θεωρούσαν, και θεωρούν ακόμη ίσως, τσαρλατανιές να αποκτούν επιστημονική  βαρύτητα.

Σας έχω μιλήσει μέσα από τα άρθρα μου (και τα βίντεο που έφτιαξα τελευταία) πολλές φορές για την αντιμετώπιση του στρες και τον τόσο σημαντικό ρόλο των συναισθημάτων στην υγεία και την ζωή μας και θα συνεχίσω να το κάνω.

Ωστόσο ξέρω πως είναι πολύ δύσκολο, όσο και αν σας κατακλύζω εγώ με πληροφορίες απόλυτα σοβαρές και επιστημονικές, να τα καταφέρετε πολλοί από εσάς να αλλάξετε τρόπο ζωής και να ακολουθήσετε σωστά τους πέντε κανόνες αντιμετώπισης του στρες που αναλυτικά σας έχω υποδείξει στο σχετικό εκπαιδευτικό βίντεο (μπορείτε να το δείτε κάνοντας κλικ εδώ).

Ξέρετε γιατί κάτι που και φαίνεται και είναι απόλυτα σωστό είναι τόσο δύσκολο να μπει και να λειτουργήσει στη ζωή μας; Γιατί έχουμε τόσες αντιστάσεις ακόμη και όταν ξέρουμε καλά ποιο είναι το καλό μας; Γιατί δεν μπορούμε να το εφαρμόσουμε;

Γιατί δεν είμαστε όλοι έτοιμοι, σαν άτομα, να βρεθούμε σε ένα άλλο πιο πνευματικό στάδιο ζωής.

Όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, εφαρμόζοντας κανείς και τους πέντε κανόνες αντιμετώπισης του στρες, δεν βελτιώνει μόνον την υγεία του και την ζωή του. Αλλάζοντας και κάνοντας πιο αρμονικές τις ενέργειές του, ανεβαίνει πνευματικά σε άλλο επίπεδο. Και για να πάει κανείς σε άλλο πνευματικό επίπεδο, πρέπει να είναι έτοιμος γι αυτό.

Η συνεχής προσπάθεια και η απόφαση να το πετύχει, η συνεχής πάλη με τις παλιές λανθασμένες συνήθειες, είναι μία απόδειξη πως είναι έτοιμος, γι αυτό και όποιος επιμένει να προσπαθεί, τα καταφέρνει τελικά. Προσπαθώντας να ζήσει σωστότερα μέσα από την άσκηση, τη διατροφή, τη χαλάρωση, το γέλιο και τη διαχείριση των συναισθημάτων του, αρχίζει να βλέπει σιγά-σιγά τον κόσμο με άλλα μάτια, να αλλάζουν οι σχέσεις του, να αλλάζει γενικότερα η αντίληψή του για τα πράγματα. Αλλάζει τελικά πνευματικό επίπεδο.

Αυτή η αλλαγή διευρύνει τόσο πολύ την αντίληψη, που πρέπει να είναι έτοιμος κανείς ψυχικά γι αυτό. Να μην τρομάξει, να μην νομίσει πως τρελάθηκε, να μη νιώσει απομονωμένος, επειδή βλέπει τώρα τα πράγματα από άλλη, διαφορετική σκοπιά, από τους μέχρι τότε φίλους και γνωστούς του. Είναι βέβαιο πως υπάρχουν τριγύρω και άλλοι αρκετοί που βρίσκονται στο ίδιο αυτό «καινούργιο» του επίπεδο. Και είναι θέμα χρόνου να βρεθούν κοντά του για να νιώσει και πάλι τη σιγουριά της ομάδας, πως δεν είναι μόνος, πως υπάρχουν και άλλοι όμοιοι με αυτόν... 

Σε όλα τα πνευματικά επίπεδα υπάρχουν και άλλοι. Μην έχετε καμία αμφιβολία γι αυτό. Θα βρεθούν δίπλα σας, ως δια μαγείας. Οι ενέργειες έχουν τον δικό τους τρόπο να λειτουργούν, που δεν έχει καμία σχέση  με την τόσο πεπερασμένη λογική μας...
Καθώς αλλάζουμε πνευματικό επίπεδο, δημιουργούμε καινούργιες φιλίες και αλλάζει ο τρόπος της ζωής μας, ενώ αποκτούμε καινούργια ενδιαφέροντα. 

Αυτή ήταν μία κουβέντα που έγινε πριν λίγες ημέρες στην ομάδα που κάνει μαζί μου ασκήσεις χαλάρωσης και διαχείρισης συναισθημάτων και θεώρησα καλό να σας την μεταφέρω, γιατί νομίζω πως θα ενδιαφέρει αρκετούς ανάμεσά σας.

Αν νομίζετε πως είναι ενδιαφέρον να σας μεταφέρω συζητήσεις που κάνουμε εκεί, ευχαρίστως να το επαναλάβω.

Με αγάπη

Το ξέρετε ότι... (33)

o Ευρωπαϊκός οργανισμός φαρμάκων (ΕΜΑ) απαγόρευσε πρόσφατα την χρήση της καλσιτονίνης τόσο σε ρινικό σπρέι όσο και σε ενέσιμη μορφή για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης, επειδή διαπιστώθηκε πως η χρήση της σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου;

Δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται η καλσιτονίνη για την θεραπεία της οστεοπόρωσης δήλωσαν πρόσφατα οι υπεύθυνοι του οργανισμού. 
Προσέξτε φίλες και φίλοι εάν παίρνετε το πιο πάνω φάρμακο για την οστεοπόρωσή σας. Συζητήστε το με τον γιατρό σας.

Πηγή:  http://www.medscape.com/viewarticle/767814?sssdmh=dm1.804290&src=nl_newsalert

Ο μυστικός κόσμος του κορμιού μας (18)

Νευροπεπτίδια: τα μόρια των συναισθημάτων (2η συνέχεια)
(Το πρώτο άρθρο μπορείτε να ξαναδείτε κάνοντας κλικ εδώ).

Από τις πρώτες έρευνες που έγιναν πριν από αρκετά χρόνια στον τομέα αυτό της ψυχονευροανοσολογίας, είναι αυτές που έγιναν σε φοιτητές την περίοδο των εξετάσεων.

Ξέροντας οι ερευνητές πως κατά την περίοδο των εξετάσεων αυξάνει το άγχος των φοιτητών, αποφάσισαν να μελετήσουν τις επιδράσεις που το αρνητικό αυτό συναίσθημα μπορούσε να έχει στο ανοσοποιητικό σύστημα των φοιτητών και να τις συγκρίνουν με αυτές άλλων φοιτητών που ασκούντο με ασκήσεις χαλάρωσης ή ύπνωσης.

Τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά.

Στις ομάδες της χαλάρωσης και της ύπνωσης, τα ΝΚ κύτταρα (λευκά αιμοσφαίρια που καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα) είχαν πολύ καλύτερη λειτουργία κατά την περίοδο των εξετάσεων σε σύγκριση με τις ομάδες που δεν ασκούντο σε χαλάρωση ή ύπνωση.

Οι ερευνητές απέδειξαν μάλιστα, πως η χαλάρωση και η ύπνωση, ακόμη και προληπτικά δρούσαν θετικά στο ανοσοποιητικό. Οι φοιτητές δηλαδή που ασκούντο σε χαλάρωση ή ύπνωση στα διαστήματα ανάμεσα στις εξετάσεις είχαν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό Τ-λεμφοκυττάρων κατά τις εξετάσεις  και το ποσοστό αυτό ήταν τόσο μεγαλύτερο όσο πιο συχνά οι φοιτητές ασκούντο σε χαλάρωση ή ύπνωση, πράγμα που εξασφάλιζε στους  φοιτητές αυτούς, μεγαλύτερη αντοχή στις λοιμώξεις.

Μία άλλη έρευνα που έγινε σε ασθματικά παιδιά πριν αρκετό καιρό στην Βενεζουέλα (1999), έδειξε πως στα παιδιά που έμαθαν να ασκούνται σε χαλάρωση και οραματισμούς διαχείρισης συναισθημάτων, βελτιώθηκε κατά πολύ η πνευμονική τους λειτουργία, είχαν πολύ λιγότερες κρίσεις άσθματος κατά την εξάμηνη περίοδο της έρευνας και χρειάστηκαν αυτά πολύ λιγότερα βρογχοδιασταλτικά από μία άλλη ομάδα παιδιών που απλά έπαιρναν τα φάρμακά τους (ομάδα ελέγχου) .

Σε μίαν άλλη τώρα έρευνα που έγινε σε άτομα που φρόντιζαν συγγενικά τους άτομα με νόσο Αλτσχάιμερ, βρήκαν οι ερευνητές πως η επούλωση τραύματος (μετά από πειραματικό ελαφρύ τραυματισμό του δέρματος) ήταν πολύ πιο αργή σε αυτούς απ’ ότι στα άτομα μιας ομάδας ελέγχου που δεν ασχολείτο με τέτοια στρεσογόνο κατάσταση.

Όλα τα πιο πάνω αποτελέσματα οφείλονται σε αλλαγές των κυττάρων του ανοσοποιητικού μας συστήματος, που γίνονται μέσω ερεθισμάτων που το λεγόμενο «αυτόνομο» νευρικό μας σύστημα στέλνει σε αυτά.Στα λευκά μας δηλαδή αιμοσφαίρια.

Έφτασε φίλες και φίλοι μου η εποχή που αυτό το νευρικό σύστημα που μαθαίναμε πριν λίγα χρόνια στην ιατρική σχολή πως λέγεται «αυτόνομο» επειδή  λειτουργεί έξω από την δική μας συνείδηση και δεν μπορούμε να το επηρεάσουμε, κάθε άλλο παρά αυτόνομο είναι.

Μπορεί να μην μπορούμε να το επηρεάσουμε λογικά, μπορούμε όμως, όπως αποδεικνύεται στις μέρες μας, να το επηρεάσουμε συναισθηματικά. Και αυτό με την σειρά του επηρεάζει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού μας. 
Τα νευροπεπτίδιά μας, όπως σας εξήγησα στο πρώτο άρθρο της σειράς (μπορείτε να το ξαναδείτε κάνοντας κλικ εδώ), είναι υπεύθυνα γι αυτή την επίδραση.

Δεν είναι καταπληκτικό, το πώς αλλάζουν οι απόψεις μας με τον καιρό, το πώς αλλάζει  η ιατρική; 

Συνεχίζεται

Πηγή: 
http://www.psy.vanderbilt.edu/courses/hon182/Trilling,_Jeffrey_Selections_from_Current_Literature_Psychoneuroimmunology_0318.pdf

Ερασιτέχνης κηπουρός/ Λαχανόκηπος (21)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Έχω αρκετό καιρό να σας μιλήσω για τον κήπο μου.  Οι φωτογραφίες που είχα τραβήξει για να σας δείξω πριν λίγες εβδομάδες είναι ήδη παλιές, γιατί όλα στον κήπο αλλάζουν με ταχύτητα αστραπής αυτή την εποχή. Ωστόσο εγώ θα σας τις δείξω. 

Στον λουλουδόκηπο επικρατούσαν οι μαργαρίτες και οι λεβάντες μέχρι πρόσφατα, όμως τώρα που σας γράφω αυτές τις γραμμές, η εικόνα έχει και πάλι αλλάξει.

Στον λαχανόκηπο, τα αγγουράκια ευτυχώς δεν λένε να σταματήσουν να παράγουν καρπό, το ίδιο και οι μελιτζάνες και οι κολοκυθιές μου.

Οι φασολιές μου όμως με απογοήτευσαν εφέτος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά παρά την τόση κοπριά που έβαλα στο έδαφος, τα λουλουδάκια τους είναι πολύ μικρά και καρπούς δεν κατάφερα ακόμη να μαζέψω. Φταίει μήπως  ο πολύ ζεστός καιρός, ή έχετε κάποια άλλη άποψη;

Τις ντοματιές μου όμως σίγουρα τις έχει επηρεάσει η ζέστη και καίγονται τα φύλλα τους, πριν ακόμη μεγαλώσουν αρκετά οι καρποί για να τους κόψω. Πολλοί ψεκάζουν με χαλκό για να τις προστατέψουν, όμως είναι λάθος φίλες και φίλοι μου. Όταν υπάρχουν καρποί, δεν ψεκάζουμε πια με χαλκό. Δεν είναι καθόλου υγιεινό, κάτι τέτοιο. Είναι προτιμότερο να αγοράσουμε ντομάτες παρά να τις φάμε ραντισμένες από τα χέρια μας. 

Εγώ δοκίμασα να τις ραντίσω, όπως και όλα τα λαχανικά μου, με μαγειρική σόδα και οξυζενέ (1 κ.σ. και  1 κ.γ. αντίστοιχα  σε κάθε κιλό νερό)  που διάβασα κάπου πως καταπολεμάει του μύκητες, ωστόσο δεν είδα μεγάλο αποτέλεσμα.

Η νεαρή αχλαδιά μου, γέμισε και πάλι με τις νοστιμότατες κοντούλες της, τόσο πολλές, που δεν είχε τη δύναμη να τις μεγαλώσει πολύ. Πρόλαβα όμως και γεύτηκα πολλές πριν αρχίσουν να πέφτουν και να γεμίζουν τον κήπο. 
Την ψέκασα και αυτή με το μίγμα που σας είπα πιο πάνω, γιατί τα φύλλα της γέμισαν στίγματα και άρχισαν να ξεραίνονται και αυτά και να πέφτουν. 

Δεν μπορώ να πως ασκούμαι αρκετά φροντίζοντας τον κήπο αυτή την εποχή. Απλά ποτίζω νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα και πότε -πότε κουρεύω την αγριάδα που έχω αφήσει να καλύψει το χώμα ανάμεσα στα παρτέρια αντί για γκαζόν, όπως σας έχω πει.

Το κολύμπι στη θάλασσα όμως συμπληρώνει την καθημερινή μου άσκηση όπως και τα βαράκια με τα οποία γυμνάζω τα χέρια μου κάθε πρωί, πριν σηκωθώ από το κρεβάτι.

Είναι απαραίτητη ή άσκηση καθημερινά, όπως πολλές φορές σας έχω πει  φίλες και φίλοι.  Μην το ξεχνάτε.

Με αγάπη