Ο μυστικός κόσμος του κορμιού μας -βιολογία- (7)

ΤΟ   ΛΙΠΟΣ  ΜΑΣ   (3, τελευταίο)

Γεια σας φίλοι μου

Όπως είπαμε στην προηγούμενη κουβέντα μας αναφορικά με το λίπος μας, αυτό θεωρείται στην εποχή μας ενδοκρινικό όργανο, γιατί παράγονται εκεί πολλές ορμόνες και άλλες ουσίες που επιδρούν στον μεταβολισμό μας.

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η έκκριση όλων των πιο πάνω ουσιών από τον λιπώδη ιστό μας (το λίπος μας δηλαδή) διαταράσσεται όταν η μάζα του ιστού αυτού αλλάζει σημαντικά είτε λόγω παχυσαρκίας είτε λόγω μεγάλης καχεξίας, με ανάλογα αποτελέσματα σε όλες τις λειτουργίες του οργανισμού που αναφέραμε στα προηγούμενα άρθρα αυτής της σειράς.

Εκτός όμως από την λεπτίνη που αναφέραμε στην προηγούμενη κουβέντα μας, η οποία είναι μία από τις πιο σημαντικές ορμόνες που εκκρίνουν τα λιποκύτταρα,  και πολλές άλλες ακόμη ορμόνες που δε κρίνω σκόπιμο να σας αναφέρω γιατί θα σας κουράσω, εκκρίνονται από τον λιπώδη ιστό. Πριν δύο χρόνια όμως, ανακαλύφθηκε και ένα άλλο είδος ορμονών που παράγουν τα λιποκύτταρα, που δεν μοιάζει χημικά με καμία από τις προηγούμενες και τις γνωστές ορμόνες, οι οποίες είναι είτε στεροειδείς είτε πρωτεϊνικές. Αυτή η καινούργια κατηγορία ορμονών που ονομάστηκαν λιποκίνες είναι λιπαρά οξέα. ως προς την χημική τους σύσταση.

Μία λιποκίνη που ανακαλύφθηκε πριν δύο χρόνια ονομάζεται C16:1n7-palmitoleate ή απλούστερα «palmitoleate» ( προφέρεται παλμιτολιέϊτ). Πρόκειται για μία αλυσίδα 16 ατόμων άνθρακα που προέρχεται από το μονοακόρεστο λιπαρό οξύ παλμιτολεϊκό οξύ (εικόνα). Αυτή έχει διάφορες δράσεις στον οργανισμό που βοηθούν την υγεία μας. Συγκεκριμένα η λιποκίνη αυτή

1. αυξάνει την αντίδραση των μυών στην ινσουλίνη

2. ρυθμίζει την κατακράτηση των λιπών από το συκώτι, ελαττώνοντας την παραγωγή βλαβερών λιπών

3. ελαττώνει τις ουσίες που προάγουν την φλεγμονή τις οποίες παράγει ο λιπώδης ιστός και με αυτόν τον τρόπο ελαττώνει προφανώς την φλεγμονή που συνοδεύει τον σακχαρώδη διαβήτη, τις καρδιοπάθειες κ.λ.π.)

Στις καινούργιες έρευνες που γίνονται τώρα σχετικά με αυτή τη λιποκίνη, στηρίζουν οι ερευνητές πολλές ελπίδες για την ανακάλυψη μεθόδων αντιμετώπισης των επιπλοκών του σακχ. διαβήτη και των καρδιοπαθειών.

Δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο με πολλές ιατρικές λεπτομέρειες. Αυτό που θέλω μόνον να κατανοήσετε και γι αυτό το επαναλαμβάνω, είναι πως το λίπος μας είναι και αυτό ένας ιστός στο σώμα μας με σοβαρές ενδοκρινικές λειτουργίες, όπως ανακαλύφθηκε πρόσφατα. Και πως μεγάλες αποκλείσεις από το μέτρο (παχυσαρκία, καχεξία) οδηγούν σε διαταραχή στην λειτουργία του οργανισμού εξ αιτίας των αλλαγών στην ποσότητα των ορμονών που εκκρίνονται από αυτόν τον ιστό.

Σας ξαναθυμίζω λοιπόν πως η παχυσαρκία 

1.οδηγεί σε αντίσταση των κυττάρων στην ινσουλίνη (σακχ. διαβήτης)

2.επηρεάζει την λειτουργία του τοιχώματος των αγγείων (υπέρταση, καρδιοπάθειες)

3.επηρεάζει την πηκτικότητα του αίματος (έμφραγμα, εγκεφαλικό επεισόδιο)

4.ευνοεί την καρκινογένεση  

Με αγάπη

Ο μυστικός κόσμος του κορμιού μας -βιολογία- (6)

ΛΙΠΟΣ ΚΑΙ ΛΕΠΤΙΝΗ (2)

Γεια σας φίλοι μου

Συνεχίζοντας την προηγούμενη κουβέντα μας για το λίπος και μία από τις ορμόνες του, την λεπτίνη, θα πρέπει να σας πω πως το θέμα αυτό του λίπους και της σημασίας του για τον οργανισμό, βρίσκεται υπό έρευνα και κάθε λίγο ανακαλύπτεται και κάποια καινούργια λειτουργία του. Αυτός ο ιστός, που πριν λίγα χρόνια θεωρούσαμε ικανό μόνον για να αποθηκεύει την περίσσεια ενέργειας του οργανισμού υπό μορφή λίπους, αποδείχτηκε πως είναι μάλλον ένα ενδοκρινικό όργανο και η καρδιά ενός πολύπλοκου δικτύου που επηρεάζει την ενεργειακή μας ομοιόσταση, τον μεταβολισμό του λίπους και της γλυκόζης, την αγγειακή λειτουργία, την ανοσολογική μας απάντηση και ακόμη και την αναπαραγωγή μας. Αυτές οι λειτουργίες του είναι άμεσα συνδεδεμένες με ορμόνες που επιδρούν επάνω στα λιποκύτταρα (σε ειδικούς υποδοχείς που αυτά διαθέτουν), όπως η ινσουλίνη, τα κορτικοειδή (κορτιζόνη) και οι κατεχολαμίνες (αδρεναλίνη) και διαταράσσονται όταν αλλάζει σημαντικά η μάζα του λιπώδους ιστού, είτε με τη μορφή της παχυσαρκίας είτε με τη μορφή της καχεξίας.

Συνεχώς ανακαλύπτονται καινούργιες ορμόνες που παράγονται εκεί και ερευνώνται στη συνέχεια οι λειτουργίες τους. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να σας τις αναλύσω όλες, γιατί αυτό δεν έχει κανένα νόημα για τους μη γιατρούς, όμως κρίνω σκόπιμο να σας ενημερώσω για τα πιο σημαντικά από όσα μέχρι τώρα έχουν ανακαλυφθεί για αυτές.

Για τη λεπτίνη, ειδικότερα, που είναι η πρώτη ορμόνη του λιπώδους ιστού που ανακαλύφθηκε και πιστεύαμε μέχρι πρότινος πως είναι αποκλειστικά ένας ανορεξιογόνος παράγοντας, τώρα ξέρουμε πως επιδρά και σε πολλά άλλα όργανα που έχουν υποδοχείς για εκείνη, εκτός από το κεντρικό νευρικό μας σύστημα. Πολύ πρόσφατα μάλιστα έρευνες οδήγησαν στο συμπέρασμα πως κάποιοι οργανισμοί εμφανίζουν αντίσταση στην λεπτίνη (κάτι ανάλογο με την αντίσταση στην ινσουλίνη που οδηγεί σε σακχαρώδη διαβήτη). Η αντίσταση αυτή στη λεπτίνη, οδηγεί σε παχυσαρκία, με όλα τα αρνητικά της για τον οργανισμό αποτελέσματα.

Είναι δε ιδιαίτερα ενδιαφέρον το αποτέλεσμα μιας έρευνας που αφορά τη περιεκτικότητα σε λεπτίνη της διατροφής των νεογνών, ( το μητρικό γάλα περιέχει λεπτίνη). Σε αυτή παρατηρήθηκε πως νεογνά ποντικιών που τράφηκαν με γάλα πλούσιο σε λεπτίνη (χορηγήθηκε λεπτίνη σε χάπια στη μητέρα που θήλαζε) είχαν μεγαλύτερη ευαισθησία στη δράση της λεπτίνης στην ενήλικη ζωή τους με αποτέλεσμα να μη γίνονται παχύσαρκα.

Μέχρι τώρα σύμφωνα με τις έρευνες, η λεπτίνη φαίνεται να επηρεάζει αρνητικά :

Τον μεταβολισμό της γλυκόζης

Το καρδιαγγειακό σύστημα και τον εγκέφαλο

Τους νεφρούς και την αρτηριακή πίεση

Τα οστά και τους χόνδρους

Το αιμοποιητικό σύστημα και την πηκτικότητα του αίματος

Το ανοσοποιητικό σύστημα

Και τέλος, όπως πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν, συσχετίζεται με διάφορα είδη καρκίνων όπως του μαστού, του εντέρου, του προστάτη, της μήτρας και της χοληδόχου κύστεως.

Δεν είναι όπως βλέπετε φίλοι μου απλά θέμα αισθητικής η παχυσαρκία...

Συνεχίζεται

Πηγές: http://ndt.oxfordjournals.org/content/17/2/191.full

               http://www.medscape.com/medline/abstract/17356529
              J Am Coll Cardiol. 2008; 52(15):1201-10 (ISSN: 1558-3597)
              Exp Biol Med (Maywood). 2008; 233(6):708-20 (ISSN: 1535-3702)
              Endocr Relat Cancer. 2006; 13(2):629-40 (ISSN: 1351-0088)
              J Clin Pathol. 2007; 60(8):902-6 (ISSN: 0021-9746)

Ο μυστικός κόσμος του κορμιού μας -βιολογία- (5)

ΛΙΠΟΣ  ΚΑΙ  ΛΕΠΤΙΝΗ (1)
Γεια σας φίλοι μου

Να σας πω μερικές πληροφορίες σχετικά με το λίπος μας, σκέφτηκα. Νομίζω πως το θέμα έχει ενδιαφέρον.
Πριν λίγο καιρό σε δημοσίευσή μου με ετικέτα «νέα από τον κόσμο» (7) σας είχα μιλήσει για ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε πρόσφατα και αφορούσε έρευνα σε καρκινοπαθή ποντίκια που έδειξε πως όταν τα ζώα ζούσαν σε ένα καλύτερο περιβάλλον με περισσότερες προκλήσεις και περισσότερη κοινωνικότητα παρουσίαζαν βελτίωση της κατάστασής τους και κάποια από αυτά και αυτόματη ίαση της νόσου.

Στο άρθρο αυτό αναλυτικότερα (Cell, Volume 142, Issue 1, 52-64, 9 July 2010 ) οι ερευνητές από πανεπιστήμια της Αμερικής και της Νέας Ζηλανδίας αναφέρουν πως βρήκαν ότι το ενισχυμένο σε προκλήσεις περιβάλλον επιδρά στον υποθάλαμο των ζώων (τμήμα του εγκεφάλου) και διεγείρει την έκκριση από εκεί ενός νευροτροφικού παράγοντα (BDNF) ο οποίος με τη σειρά του επιδρά μέσω του συμπαθητικού νευρικού συστήματος (β-αδρενεργικών υποδοχέων) στον λιπώδη ιστό και σταματάει εκεί την παραγωγή της λεπτίνης. Οι πιο πάνω επιστήμονες πιστεύουν πως αυτός είναι ο δρόμος μέσω του οποίου βελτιώθηκε ο καρκίνος των ζώων. Βοήθησε δηλαδή τη βελτίωση του καρκίνου, η μείωση της παραγόμενης από τον λιπώδη ιστό λεπτίνης.

Η λεπτίνη είναι μία ορμόνη που παράγεται από το λίπος μας , που μέχρι πρότινος το θεωρούσαμε, γιατροί και μη, έναν άχρηστο ιστό. Πολύ πρόσφατα όμως, μόλις το 1994, ανακαλύφθηκε πως ο ιστός αυτός παράγει μία ορμόνη, την λεπτίνη της οποίας ο ρόλος στον οργανισμό μας ακόμη ερευνάται. Μέχρι στιγμής υπάρχουν πάνω από 12.000 δημοσιεύσεις σε ιατρικά περιοδικά επάνω στο θέμα των δράσεων της ορμόνης αυτής. Και ενώ αρχικά θεωρήθηκε πως ήταν η ορμόνη που είχε σχέση με τη παχυσαρκία μέσω της ρύθμισης της όρεξης, τώρα πια πιστεύεται πως έχει σχέση και με πολλές άλλες λειτουργίες του οργανισμού, όπως αυτή του καρδιαγγειακού μας συστήματος, των οστών, του ανοσοποιητικού μας και πολύ πρόσφατα συσχετίσθηκε και με τον καρκίνο, όπως είπαμε πιο πάνω.

Νομίζω λοιπόν πως είναι ενδιαφέρον να ασχοληθούμε λίγο με το λίπος μας και τις λειτουργίες του, σε αυτήν εδώ την ενότητα του ιστολογίου. Θα βοηθήσει πιστεύω πολύ, όσους από εσάς είστε οι ίδιοι ή τα παιδιά σας παχύσαρκοι, να καταλάβετε τι ακριβώς σας συμβαίνει και το σημαντικότερο, τι μπορεί να σας συμβεί στο μέλλον, αν παραμείνετε παχύσαρκοι.

Συνεχίζεται...

Πηγές:  http://www.cell.com/retrieve/pii/S0092867410005659     

 http://books.google.gr/books?id=nQNSJ6XvL6AC&printsec=frontcover&dq=leptin&source=bl&ots=5kAfXYWA8s&sig=1bOsRNV8CKTsBqb7YFjuUfdJ13w&hl=el&ei=taOETJLSLIbk4AaOycnSBA&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=8&ved=0CEwQ6AEwBw#v=onepage&q&f=false

Ο μυστικός κόσμος του κορμιού μας -βιολογία- (4)

Γεια σας

Σήμερα αποφάσισα να σας εξηγήσω τι είναι και πώς λειτουργούν τα γονίδιά μας, αφού αυτά ευθύνονται για όλες τις λειτουργίες των κυττάρων μας, δηλαδή ολόκληρου του οργανισμού μας. Αυτά έχουν γραμμένες επάνω τους, με κώδικα, τις εντολές που κάνουν τα κύτταρά μας να λειτουργούν. Ο κώδικας αυτός βρίσκεται επάνω στο DNA (αποτελείται, χονδρικά, από διαφορετικά χημικά μόρια). Ένα κομμάτι δηλαδή του DNA που περιέχει μία πλήρη εντολή για κάποια λειτουργία του κυττάρου αποτελεί ένα γονίδιο. Το DNA όμως βρίσκεται μέσα στους πυρήνες των κυττάρων μας και δεν βγαίνει από εκεί. Πώς λοιπόν δίνει τις εντολές στο υπόλοιπο κύτταρο για να λειτουργήσει αυτό; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Τα κύτταρά μας έχουν μέσα τους έναν πυρήνα (η σκούρα περιοχή στο κέντρο της δεξιάς φωτογραφίας). Μέσα σε αυτόν τον πυρήνα υπάρχουν τα χρωμοσώματα, που βλέπετε στη φωτογραφία που βρίσκεται στην αρχή αυτού του άρθρου. Αυτά αποτελούνται από καλά περιτυλιγμένο DNA (αριστερή και κάτω φωτογραφία). Το DNA είναι περιτυλιγμένο και γύρω από κάποιες πρωτεΐνες που λέγονται ιστόνες αλλά και γύρω από τον εαυτό του πολλές φορές,  και φτιάχνει τελικά τα χρωμοσώματα που ευθύνονται για τη κληρονομικότητά μας. Γιατί αυτά, κάθε φορά που ένα κύτταρο διαιρείται στα δύο, μοιράζονται στη μέση και τα μισά μεταφέρονται στο καινούργιο κύτταρο, όπου στη συνέχεια διπλασιάζονται και πάλι, για να είναι έτοιμα για την καινούργια διαίρεση του κυττάρου. Δεν ζουν για πάντα, όπως ίσως πολλοί γνωρίζετε τα κύτταρά μας, συνεχώς αυτά ανανεώνονται. Καινούργια παράγονται συνεχώς και τα παλιά πεθαίνουν. Δεν υπάρχει βλέπετε τίποτα στατικό στη φύση.

Τα γονίδια είναι, επομένως, πολύ-πολύ μικρά κομματάκια αυτών των χρωμοσωμάτων, όπως καταλαβαίνετε. Επειδή τώρα τα χρωμοσώματα είναι καλά κλεισμένα και προστατευμένα μέσα στους πυρήνες των κυττάρων μας, η «φύση» έχει προνοήσει να φτιάξει έναν περιπατητικό σαρωτή (scanner) που λέγεται RNA. Αυτό το μόριο, (η μεγάλη ροζ κουκίδα που βλέπετε στην εικόνα) ξετυλίγει το DNA από τις ιστόνες, (πρωτείνες που εμφανίζονται με πράσινο χρώμα στη φωτογραφία) και το σκανάρει, αντιγράφει τις κωδικοποιημένες εντολές που βρίσκονται εκεί (την αλληλουχία των διαφόρων χημικών μορίων δηλαδή που υπάρχουν στο κομμάτι αυτό του DNA) και στη συνέχεια βγαίνει έξω από τον πυρήνα και τις δίνει στα διάφορα όργανα του κυττάρου προκειμένου αυτά να τις εκπληρώσουν με τις αντίστοιχες λειτουργίες τους.

Δεν είναι πραγματικά μαγικός αυτός ο μυστικός κόσμος του κορμιού μας; Δεν νοιώθετε περήφανοι που υπάρχετε, όταν αντιλαμβάνεστε όλη αυτή τη σοφία που κρύβετε μέσα σας; Θα ήθελα πολύ να με ενημερώσετε αν κάποια στιγμή κάποιοι από εσάς αρχίσετε να το αισθάνεστε. Έως τότε...

Να στε πάντα καλά

Ο μυστικός κόσμος του κορμιού μας -βιολογία- (3)

Γεια σας φίλοι μου

‘Όπως είναι γνωστό η νανοτεχνολογία αποτελεί κλάδο πολύ μοντέρνο της τεχνολογίας, παρ όλα αυτά το μεγαλείο και η σοφία της φύσης, μας έχει προλάβει γι άλλη μια φορά, όπως φαίνεται από τις καινούργιες ανακαλύψεις που αφορούν τη λειτουργία του οργανισμού μας. Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα εκπληκτικό παράδειγμα βιολογικής μοριακής νανο- μηχανικής μέσα στο σώμα μας. Αφορά τα κανάλια νερού που ανακαλύφθηκαν τη τελευταία δεκαετία πως υπάρχουν στα τοιχώματα των κυττάρων μας και τον τρόπο που το νερό ρέει μέσα από αυτά ανάμεσα στα κύτταρα, χωρίς να διαταράσσεται η ηλεκτρική ισορροπία των κυττάρων. (http://www.mpibpc.mpg.de/english/reports/mpf/index.html)

Στα τοιχώματα των κυττάρων μας λοιπόν (στις κυτταρικές μεμβράνες, όπως λέγονται) υπάρχουν κάποιες πρωτεΐνες που σχηματίζουν πολύ λεπτά κανάλια με το σπειροειδές τους σχήμα. Μέσα από αυτά τα κανάλια διακινούνται περίπου τρία δισεκατομμύρια μόρια νερού το δευτερόλεπτο ανά κανάλι, ενώ συγχρόνως εμποδίζεται η έξοδος ή η είσοδος από εκεί άλλων ιόντων ( φορτισμένων σωματιδίων δηλαδή) που θα μπορούσαν να διαταράξουν την ηλεκτρική ισορροπία των κυττάρων. Τρεις συνεργαζόμενες επιστημονικές ερευνητικές ομάδες, διαφορετικών εθνικοτήτων, κατάφεραν να ανακαλύψουν αυτή τη λειτουργία, (Ιαπωνία, Βασιλεία, Γκέτινγκεν).

Οι ερευνητές ανακάλυψαν με τεχνικές ηλεκτρονικού μικροσκοπίου, πως αυτές οι πρωτεΐνες (τις ονόμασαν «ακουαπορίνες», από το λατινικό «άκουα», που σημαίνει νερό) φτιάχνουν στη κυτταρική μεμβράνη κανάλια μήκους 2 νανομέτρων (εκατομμυριοστών του χιλιοστού) και εύρους μόλις 0,3 νανομέτρων, απ όπου μόνον ένα μόριο νερού μπορεί να περάσει τη φορά.

Το νερό ξέρετε, μπορεί να διασπαστεί σε ιόντα υδρογόνου (τα γνωστά σαν «πρωτόνια» που έχουν θετικό ηλεκτρικό φορτίο) και σε υδροξύλια (που έχουν αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο). Τα πρωτόνια τώρα, αν παραχθούν, ενώνονται στη συνέχεια με γειτονικά μόρια νερού, το σύμπλεγμα επειδή είναι ασταθές ξαναδιασπάται, νέα πρωτόνια παράγονται τα οποία ενώνονται με τα γειτονικά μόρια νερού και ούτω καθεξής. Καθώς το φαινόμενο αυτό επαναλαμβάνεται, τα θετικά φορτία των πρωτονίων μετακινούμενα από μόριο σε μόριο νερού, δημιουργούν ηλεκτρική ενέργεια, τον γνωστό «πρωτονισμό». Είναι αυτή μία από τις πολλές ενέργειες που παράγονται στο σώμα μας.

Αυτή την ενέργεια δεν τη χρειάζεται όμως πάντα ο οργανισμός μας. Το νερό πρέπει να μπορεί να περνά από κύτταρο σε κύτταρο, χωρίς να διαταράσσεται η ηλεκτρική κατάσταση του κυττάρου, και γιαυτό η φύση έφτιαξε αυτόν τον εκπληκτικό νανοτεχνολογικό μηχανισμό των ακουαπορινών που σας έλεγα προηγουμένως. Τα κανάλια που αυτές οι πρωτεΐνες φτιάχνουν στη κυτταρική μεμβράνη των κυττάρων, διακινούν τα μόρια του νερού με ένα τρόπο που μοιάζει με νερόμυλο, και δεν τα αφήνουν να διασπαστούν, ώστε να παραχθεί ηλεκτρικό ρεύμα. Τα αμινοξέα (τα συστατικά δηλαδή από τα οποία αποτελούνται οι πρωτεΐνες) που βρίσκονται στο εσωτερικό των καναλιών, σπρώχνουν από σημείο σε σημείο τα μόρια του νερού με τακτικό τρόπο , πράγμα που αυξάνει την ταχύτητα κίνησής τους μέσω του καναλιού. Λειτουργούν σαν τα φτερά του νερόμυλου που σας έλεγα προηγουμένως.

Δεύτερον αυτά τα αμινοξέα ενώνονται προσωρινά με χημικούς δεσμούς με τα διερχόμενα μόρια νερού (όπως τα σπρώχνουν από σημείο σε σημείο), εμποδίζοντας έτσι να ενωθούν αυτά με πρωτόνια, ώστε να δημιουργηθεί ηλεκτρικό ρεύμα. Η όλη διαδικασία είναι ένα εκπληκτικό παράδειγμα βιολογικής μοριακής νανο- μηχανικής που η φύση τελειοποίησε στη διάρκεια αιώνων.

Στην αριστερή εικόνα βλέπουμε σε μεγένθυση το σπειροειδές σχήμα των ακουαπορινών (μοιάζουν με σερπαντίνες) και τα μόρια του νερού που περνούν από μέσα τους (ροζ μπαλάκια). Στην δεξιά εικόνα βλέπουμε κάτω το νερό που βρίσκεται μέσα στο κύτταρο (ροζ μπαλάκια), τη μεμβράνη του κυττάρου (κίτρινο και πράσινο χρώμα) και το νερό έξω από το κύτταρο (ροζ μπαλάκια στο επάνω μέρος της εικόνας). Μέσα στη περιοχή της κυτταρικής μεμβράνης διακρίνονται καθαρά οι ακουαπορίνες (μπλε χρώμα) και τα μόρια του νερού που περνούν από μέσα τους.

Καταλαβαίνετε τώρα πόσο πρέπει να εκτιμήσετε αυτό το κορμί που σας έδωσε η φύση; Είναι ένας ολόκληρος μαγικός κόσμος, πραγματικά. Αγαπήστε τον και φροντίστε τον λοιπόν, όπως του αξίζει.

Με αγάπη

Ο μυστικός κόσμος του κορμιού μας -βιολογία- (2)

Γεια σας

Σήμερα θα μιλήσουμε λίγο για τη γήρανση των κυττάρων μας και κατ επέκταση, του οργανισμού μας. Γιατί γερνάμε λοιπόν;

Έχει ανακαλυφθεί πως τα τελικά μέρη των χρωμοσωμάτων μας (που περιέχουν το DNA μας) που λέγονται «τελομερή» μικραίνουν σε μήκος κάθε φορά που τα κύτταρά μας διαιρούνται και πολλαπλασιάζονται, πράγμα που οδηγεί σιγά-σιγά στη καταστροφή των κυττάρων, αφού λιγοστεύει συνεχώς το DNA τους, που περιέχει όλες τις πληροφορίες για τη λειτουργία τους.

Η σημασία αυτών των τελομερών αναγνωρίστηκε πρόσφατα, όταν τρεις επιστήμονες πήραν το 2009 το βραβείο Νόμπελ στην Φυσιολογία και την Ιατρική έχοντας ανακαλύψει τη δομή αυτών των τελομερών και τον τρόπο που αυτά προστατεύουν τα χρωμοσώματα από τη καταστροφή.

Ο οργανισμός μας όμως, διαθέτει ένα μηχανισμό αντιμετώπισης του προβλήματος. Το ένζυμο τελομεράση. Το ένζυμο αυτό επιδιορθώνει το κατεστραμένο DNA στα τελικά τμήματα των χρωμοσωμάτων μας και έτσι το κακό διορθώνεται.

Δεν λειτουργεί όμως αυτός ο μηχανισμός άμυνας εξ ίσου καλά για όλους μας, δυστυχώς. Η κληρονομικότητα παίζει και εδώ το ρόλο της, όπως έχουν δείξει κάποιες επιστημονικές έρευνες. Υπάρχουν άτομα που διαθέτουν μεγαλύτερες ποσότητες από αυτό το ένζυμο, όπως συμβαίνει στους αιωνόβιους Ιουδαίους Ασκενάζι και τα παιδιά τους, που μελετήθηκαν από ερευνητές της Ιατρικής σχολής «Albert Einstein» της Αμερικής. Τα αποτελέσματα της μελέτης τους δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο περιοδικό "Proceedings of the National Academy of Sciences".

Πρόσφατα όμως στο περιοδικό "Circulation" δημοσιεύθηκε μία άλλη μελέτη από Σουηδικό Πανεπιστήμιο (Saarland) στην οποία βρέθηκε πως αθλητές με συνεχή προπόνηση, έχουν μακρύτερα τελομερή στα χρωμοσώματα των λευκών τους αιμοσφαιρίων σε σύγκριση με άτομα που αθλούνται λιγότερο, πράγμα που δείχνει, κατά τους ερευνητές, πως η άσκηση παίζει σημαντικό ρόλο τόσο στη βελτίωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού μας (γιατί η έρευνα αφορούσε τα λευκά αιμοσφαίρια των αθλητών) όσο και στην καθυστέρηση γενικότερα της γήρανσης και θα συνεχίσουν να ερευνούν το θέμα, όπως δήλωσαν, περισσότερο μελετώντας και άλλα κύτταρα.

Μπορούμε τελικά να νικήσουμε τη κληρονομικότητα με διάφορους τρόπους, όπως θα διαβάσετε αναλυτικά και στο βιβλίο μου, αρκεί να το πληροφορηθούμε και να το προσπαθήσουμε. Η νέα επιστήμη που ασχολείται με αυτό το θέμα λέγεται Επιγενετική (Epigenetics). 

Με αγάπη

Ο μυστικός κόσμος του κορμιού μας -βιολογία- (1)

Ας ταξιδέψουμε  μέσα από αυτές τις σελίδες τώρα,στον μυστικό κόσμο του κορμιού μας.

Είναι ένας μαγικός κόσμος, πιστέψτε με, και όμως, ακόμη και εμείς οι γιατροί που ασχολούμαστε μαζί του συνέχεια, το συνειδητοποιούμε αυτό μόνον σε ελάχιστες περιπτώσεις.

Αυτόν τον κόσμο τον έχουμε μιμηθεί πολλές φορές προσπαθώντας να επιλύσουμε προβλήματα στη καθημερινότητά μας, δεν το γνωρίζουν  όμως αυτό οι περισσότεροι από εμάς.  Δείτε τη παρακάτω εικόνα από το βιβλίο του βιολόγου James Oschman με τίτλο "Energy medicine" εκδ. 2000. Είχατε ποτέ φανταστεί πως ο γερανός έχει φτιαχτεί κατ΄εικόνα και ομοίωση του μηριαίου μας οστού, για να αντέχει να σηκώνει μεγάλα βάρη? Και όμως.....