Γεια σας φίλες και φίλοι μου
Μία ερώτηση της 11χρονης εγγονής μου για το πώς δεν κουράζομαι που ποτίζω κάθε πρωί τον κήπο, με έκανε να σας γράψω σήμερα αυτό το αρθράκι.
Ασχολούμαι με τον κήπο δέκα χρόνια περίπου εδώ στην Κέρκυρα και όμως ακόμη μαθαίνω και βελτιώνομαι και εγώ και αυτός…. Μέχρι και πέρυσι ακόμη, κουραζόμουν πολύ με το πότισμα, όμως δεν αποφάσισα να βάλω αυτοποτιζόμενο σύστημα γιατί το νερό εδώ είναι πολύ σκληρό, τα άλατα βουλώνουν κάθε λίγο τις τρυπούλες των σωλήνων και φοβάμαι πως κάποια φυτά θα μένουν απότιστα και θα καταστρέφονται. Από την άλλη, η ώρα του ποτίσματος, είναι η ώρα που επικοινωνώ με τα φυτά μου. Ελέγχω την γενική τους κατάσταση, βλέπω πού χρειάζεται να επέμβω όσον αφορά τα μαραμένα λουλούδια που πρέπει να κοπούν, ή κάποια κλαδιά που χαλούν το σχήμα και πρέπει να κλαδευτούν, ή κάποια αγριόχορτα που πρέπει να ξεριζωθούν, ή την ανάγκη γενικά των φυτών μου για πρόσθετη τροφή ή περιποίηση.
Παρά τον κόπο μου όμως, πρέπει να σας πω πως πολλά από τα φυτά μου δεν πήγαιναν και πολύ καλά, τουλάχιστον όσο εγώ θα ήθελα. Και ξέρετε τι διαπίστωσα μόλις εφέτος; Πώς η αιτία ήμουν εγώ και η υπερβολική μου φροντίδα!!!... Μάλιστα….
Και αυτό αφορά όχι μόνον τον λουλουδόκηπο αλλά και τον λαχανόκηπο και τα καρποφόρα δέντρα μου. Και ο λόγος που με έκανε να το αντιληφθώ αυτό ήταν η κούραση. Κουράστηκα να ποτίζω ολόκληρο τον κήπο καθημερινά και να τον λιπαίνω (με οργανικά προϊόντα βέβαια) τακτικά. Εφέτος αποφάσισα να ασχοληθώ λιγότερο πια με τον κήπο και την φροντίδα του, για να έχω περισσότερες ελεύθερες ώρες αυτό το καλοκαίρι για εμένα, τα γραψίματά μου και τις σχέσεις μου με τα εγγόνια μου, φίλους και γνωστούς.
Λίπανα ολόκληρο τον κήπο με λίπασμα οργανικό από Ελληνικά φύκια την άνοιξη, πριν τελειώσουν οι βροχές. Έκτοτε προσθέτω λίγο από το ίδιο λίπασμα μόνον στο λαχανόκηπο πια, κάθε φορά που τον σκαλίζω, δηλαδή κάθε 3-4 εβδομάδες.
Στη συνέχεια μοίρασα νοερά τον κήπο σε τρία ίσα μέρη. Και από τότε που άρχισε η ζέστη, κάθε πρωί με την δροσιά ποτίζω το ένα από αυτά. Η όλη διαδικασία κρατάει περίπου μία ώρα. Έτσι το κάθε μέρος του κήπου ποτίζεται κάθε τρεις ημέρες και εγώ δεν κουράζομαι καθόλου. Ανακάλυψα δε πως με αυτόν τον τρόπο, τα φυτά μου αντέχουν περισσότερο την ξηρασία γιατί όταν γυρίζω από κάποια μικρή απόδραση (4-5 ημερών) τα βρίσκω μια χαρά χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Διαπίστωσα δε πως ο λουλουδόκηπος χωρίς την υπερβολική μου φροντίδα σε λίπανση και πότισμα είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση εφέτος. Τα λουλούδια είναι αρκετά, έχουν μικρότερους και ανθεκτικότερους μίσχους και κρατούν περισσότερο.
Ο λαχανόκηπος επίσης, μου έδωσε και μου δίνει πολλούς καρπούς, ενώ τα δέντρα μου έχουν και αυτά μεγαλύτερη καρποφορία. Είμαστε δηλαδή όπως καταλαβαίνετε όλοι πολύ ευχαριστημένοι….
Εγώ δε μετά το πότισμα, επί μισή ακόμη ώρα, κάνω διάφορες απαραίτητες δουλειές στον κήπο, όσο ακόμη υπάρχει δροσιά. Λίγο ξεχορτάριασμα, σκάλισμα, κλάδεμα κ.λ.π. Στη συνέχεια κάθομαι και απολαμβάνω το πρωινό μου περιτριγυρισμένη από όλη αυτή την ενέργεια και αγάπη που αισθάνομαι να παίρνω πίσω από τα φυτά του κήπου.
Διάβασα κάπου πως όταν κοιτάς ένα φυτό, προκειμένου να νιώσεις την δική του ενέργεια θα πρέπει να αισθάνεσαι πως και αυτό σε κοιτάζει, και να μην το βλέπεις ουδέτερα σαν κάτι άψυχο.
Προσωπικά αισθάνομαι πολύ έντονα αυτή την επικοινωνία και πιστεύω πως αυτό είναι και το νόημα της ερασιτεχνικής κηπουρικής. Αυτή η μιάμιση ώρα που αφιερώνω στην περιποίηση του κήπου είναι για μένα η προσευχή μου στο σύμπαν και τη δημιουργία. Και έχει πολλή σημασία να μη γίνεται αυτό με βαρυγκώμια. Γιατί τότε δεν υπάρχει το θετικό αποτέλεσμα που η ερασιτεχνική κηπουρική έχει στην υγεία. Τα συναισθήματα που η ερασιτεχνική κηπουρική μας χαρίζει πρέπει να είναι θετικά: ευχαρίστηση, αγάπη, ανάταση ψυχική, απολαυση της ένωσης με τη φύση και το σύμπαν.
Γι αυτό φίλες και φίλοι μου ασχοληθείτε με αγάπη με τα φυτά σας (κήπο ή γλάστρες) τόσο όσο αυτό σας χαρίζει ευχαρίστηση και ηρεμία. Μην το παρακάνετε όμως και προσθέτετε ένα ακόμη στρες στην τόσο στρεσαρισμένη ζωή σας.
Με αγάπη
