Μαγειρίτσα χορτοφαγική

 Γεια σας φίλες και φίλοι μου

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ ! ΥΓΕΙΑ και ΧΑΡΕΣ σε όλες και όλους !

 Η χορτοφαγική συνταγή που μία καλή φίλη Κερκυραία μου έκανε τη χάρη να μου δώσει πριν κάποια χρόνια, είναι η πιο νόστιμη εκδοχή της μαγειρίτσας που έχω μέχρι τώρα δοκιμάσει στη ζωή μου. Ελαφριά, και πολύ γευστική. Δοκιμάστε την. Σας την μεταφέρω όπως ακριβώς μου την έχει γράψει. Οι ποσότητες είναι στη κρίση σας, ανάλογα με τις μερίδες που θέλετε να έχετε.

ΟΙ  ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΟΥ

Μαγειρίτσα                                                 

*Κρεμμύδι ξερό και καρώτο κομμένα σε μικρά κομματάκια. Τα σωτάρουμε σε μίγμα βούτυρο-λάδι. Τα σβήνουμε με κρασί άσπρο και τα περνάμε από το μούλτι. Αυτά θα κάνουν την σούπα πιο πηχτή. Δεν τα κάνουμε αλοιφή. Προσθέτουμε προαιρετικά και σκόρδο.

*Μανιτάρια μικρά: -Άσπρα ή καφέ (κατά προτίμηση τα καφέ -crimini- γιατί είναι πιο γευστικά), κομμένα σε μπουκιές (στη θέση της συκωταριάς)

                        -Αφυδατωμένα porcini ή μανιτάρια του δάσους  μουλιασμένα 1/2 ώρα σε κρασί άσπρο και κομμένα σε μικρά κομμάτια.

* Χορταρικά:  σπανάκι ή σέσκουλα, ή μαρούλι. Τα ψιλοκόβουμε και τα ζεματάμε σε βραστό νερό για 2-3 λεπτά. Τα σουρώνουμε και κρατάμε το ζουμί.

* Κρεμμυδάκια φρέσκα, άνηθο, μάραθο, μαϊντανό , όλα κομμένα σε πολύ μικρά κομμάτια.

* Μελιτζάνα καθαρισμένη από τη φλούδα της, κομμένη σε μικρά μακρόστενα κομματάκια (στη θέση των εντέρων).

-Σε μεγάλο τηγάνι με βούτυρο και λάδι σωτάρουμε για λίγο τα μανιτάρια, φρέσκα και αφυδατωμένα, τα κρεμμυδάκια, τα κομματάκια μελιτζάνας  και τα σβήνουμε με κρασί. Μετά προσθέτουμε και τα χορταρικά στραγγισμένα.

-Στο νερό που ζεματίσαμε τα χόρτα προσθέτουμε όσο νερό χρειάζεται για τη σούπα μας. Προσθέτουμε επίσης αλάτι, πιπέρι, φρέσκο ζωμό λαχανικών και όλα τα υλικά και υγρά της μαγειρικής μας.

Αν θέλουμε προσθέτουμε λίγο μικρό κριθαράκι ή ρύζι. Αυγοκόβουμε τη σούπα ή απλά την πήζουμε λίγο με λεμόνι και κορν φλάουερ.

Σημείωση δική μου: 2 μέτρια κρεμμύδια, 2-3 καρώτα, 1 μαρούλι, 1/2 μελιτζάνα φλάσκα. 1 ματσάκι κρεμμυδάκια φρέσκα, 1/2 ματσάκι άνηθο και  μαϊντανό, 1 πακέτο μανιτάρια crimini, 1 πακέτο αποξηραμένα μανιτάρια (porcini ή  μανιτάρια του δάσους) και 2 αβγά + 2 λεμόνια για το αβγόκομα είναι υλικά για ποσότητα σούπας περίπου 10 μερίδων.

*Μην αφαιρέσετε το βούτυρο από τη συνταγή. Παίζει σημαντικό ρόλο στη γεύση της.

Καλή επιτυχία!

 

Ζωοποιός δύναμη, Σταύρωση και Ανάσταση

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα και οι σκέψεις δεν με αφήνουν σε ησυχία...

Η ζωοποιός δύναμη βρίσκεται εντός μας. Αυτό το «εντός» είναι κάτι πολύ βαθύτερο από το εσωτερικό του κορμιού μας. Είναι βαθύτερο και από το εσωτερικό των κυττάρων μας, των μορίων και των ατόμων ακόμη που τα απαρτίζουν αυτά. Είναι η ευφυία που κρυμμένη καλά μέσα σε όλα τα πιο πάνω τα κρατάει σε λειτουργία, δημιουργώντας το θαύμα που ονομάζουμε «ζωή»…

Γιατί έχουμε πιστέψει πως αυτή η δύναμη είναι έξω από εμάς, και πως έχει ανάγκη από παρακάλια, θυσίες και δρώμενα προκειμένου να μας βοηθήσει; Γιατί την έχουμε κατεβάσει τόσο χαμηλά; Επειδή δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι τελείως διαφορετικό από τη δική μας ανθρώπινη υπόσταση αφ΄ ενός και επειδή είναι πολύ πιο εύκολο και βολικό αφ΄ ετέρου να αποδίδουμε ευθύνες σε κάποιον έξω από εμάς, για ότι μας συμβαίνει…

Έχουμε βολευτεί εμείς οι άνθρωποι λοιπόν  και έτσι βολεμένοι και αδύναμοι (λόγω άγνοιας της τεράστιας εσωτερικής μας δύναμης)  έχουμε βολέψει πολύ τους εξουσιαστές μας (πολιτικές και θρησκευτικές εξουσίες) και τους έχουμε δώσει το δικαίωμα να μας χρησιμοποιούν και να μας κοροϊδεύουν…

Ως πότε όμως;;; Η τεχνολογία προχωράει χάρη στην ζωοποιό δύναμη που κρύβεται μέσα στο ανθρώπινο είδος, αλλά όσο εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε αυτό, το όφελος από αυτή την πρόοδο, αντί να πηγαίνει στη βελτίωση της ζωής της ανθρωπότητας, το καρπούνται οι εξουσιαστές, αυξάνοντας έτσι τη δική τους δύναμη απέναντί μας.

Πότε θα ξυπνήσουμε; Πότε θα ζήσουμε την αληθινή ΑΝΑΣΤΑΣΗ της ζωοποιού δύναμης εντός μας;;; Ως πότε θα την κρατάμε καρφωμένη στον σταυρό της;;; Πότε θα τη πιστέψουμε και θα τη πλησιάσουμε όπως πρέπει; Με πραγματική νηστεία και σιωπή, δίχως δρώμενα, φασαρία και θυσίες; 

Πότε;;; 

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι έργο του αγαπημένου και χαμένου πρόωρα ταλαντούχου φίλου Στέλιου Φαϊτάκη 

Μεγάλη Τρίτη...

 Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ανάσταση δίχως ανέβασμα στον Γολγοθά και σταύρωση δεν υπάρχει.

Η ανάσταση είναι το τέλος κάποιας ταλαιπωρίας, κάθε ταλαιπωρίας (Γολγοθάς - σταύρωση). Ο συμβολισμός είναι πολύ σημαντικός αλλά δυστυχώς δεν είναι κατανοητός από τους περισσότερους.

Είναι πολύ πιο εύκολο να συμπονούμε, ακόμη και να συναισθανόμαστε την ταλαιπωρία κάποιου άλλου (Χριστός), από το να ασχοληθούμε με το δικό μας βαθύ πηγάδι αρνητικών συναισθημάτων τα οποία κρυμμένα καλά όπως είναι, απαιτούν μεγάλη ψυχική ταλαιπωρία για να έρθουν στην επιφάνεια (Γολγοθάς), να τα βιώσουμε ξανά (σταύρωση) και να λευτερωθούμε επιτέλους (Ανάσταση)…

Είναι πραγματικά λυπηρό ένας τόσο σημαντικός συμβολισμός να έχει μετατραπεί σε show, μαζικές θυσίες αθώων ζώων και γλέντι. Για τον πραγματικά αναστημένο άνθρωπο, η ζωή είναι ένα καθημερινό γλέντι στον παράδεισο του πλανήτη μας. Κάθε του στιγμή είναι μία απόλαυση,  οπτική, γευστική, απτική, ακουστική, οσφρητική και δεν χρειάζεται αυτός θεατρικά δρώμενα για να νιώσει χαρά και ευχαρίστηση.

Όμως τα έχουμε καταφέρει έτσι, που κι αυτός ο τόσο σημαντικός συμβολισμός αντί να μας οδηγεί μέσω της νηστείας  (κάθαρση) και της σιωπής (απομάκρυνση από την ύλη) σε εσωτερικό ταξίδι ανακάλυψης του εαυτού και πνευματική ανάσταση, έχει γίνει ένα μεγάλο δρώμενο για να φάμε ακόμη περισσότερο, να μιλήσουμε ακόμη περισσότερο, να γλεντήσουμε κα να ξεχάσουμε για άλλη μια φορά την πραγματική μας υπόσταση, έτσι ώστε να παραμένουμε μικρά αδύναμα εξουσιαζόμενα ανθρωπάκια…

Χρόνια μας πολλά, αλλά δυστυχώς ο Χρηστός δεν θα αναστηθεί ούτε και φέτος, κι ας πιστεύουν το αντίθετο πολλοί κι ας το περιμένουν με χαρά για να φάνε μαγειρίτσα και να σουβλίσουν αρνί…

Με αγάπη

Κήπος και ευγνωμοσύνη

 Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Στην ηλιόλουστη σημερινή μέρα μια πρωινή βόλτα στον κήπο, φωτογραφίζοντας τριαντάφυλλα ήταν ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω. Αυτά τα φυτά, όταν έρθει η εποχή της άνθισής τους, είναι οι πραγματικές βασίλισσες του κήπου. Με το άρωμα και την εμφάνισή τους, κάνουν όλα τα υπόλοιπα φυτά να μοιάζουν απλοί κομπάρσοι στο θεατρικό παιχνίδι που ξεδιπλώνεται στον κήπο, αυτή την εποχή.

Φωτογράφισα μερικά, τα μύρισα, τους μίλησα και το πιο σημαντικό τους είπα με τη καρδιά μου «ευχαριστώ»…

Ευχαριστώ, γιατί κάνουν τη ζωή μου πιο όμορφη με τη παρουσία τους. Ευχαριστώ γιατί όταν τα μυρίζω, ξεχνάω για λίγο όλες τις ασχήμιες της ζωής. Ευχαριστώ γιατί τη φροντίδα που τους δίνω, μου την δίνουν πίσω απλόχερα, γεμίζοντας ομορφιά τα μάτια και  τη καρδιά μου.

Τελικά είναι και η κηπουρική μία άσκηση ευγνωμοσύνης.

Σήμερα το συνειδητοποίησα αυτό… Περπατώντας μέσα στον κήπο, ένιωθα ευγνωμοσύνη για κάθε φυτό, μικρό ή μεγάλο, ανθισμένο ή όχι. Όλα γύρω μου έμοιαζαν να μου στέλνουν αγάπη, καθώς έσφυζαν από ζωή. Οι μικρές αράχνες ύφαιναν ιστούς ανάμεσα στα κλαδιά, έντομα πετούσαν από λουλούδι σε λουλούδι ρουφώντας νέκταρ, πουλιά κελαηδούσαν πάνω στο ψηλό βιβούρνο, μία γάτα κοιτούσε επίμονα το κόι (Γιαπωνέζικο χρυσόψαρο) στη μικρή λιμνούλα που το νερό της λαμπύριζε από τις αχτίνες του ήλιου. Έζησα για λίγο σε μία ιδανική κοινωνία, όπου όλοι είχαν το ίδιο μερίδιο στη χαρά και την απόλαυση.

Όσοι δεν έχετε κήπο, ή μπαλκόνι ώστε να απολαμβάνετε τη συντροφιά φυτών, σας συμβουλεύω να πηγαίνετε συχνά να περνάτε λίγη ώρα σε κάποιο κήπο ή ανοιχτό χώρο με φυτά που υπάρχει κοντά στο σπίτι σας. Η επαφή με τα φυτά οδηγεί σε χαλάρωση, θετικό συναίσθημα και φιλοσοφική διάθεση. Όλα τα πιο πάνω βοηθούν στη βελτίωση υγείας και ζωής.

Με αγάπη

Το δίχτυ της ζωής και τα λαμπάκια

 Γεια σας και πάλι

Το πρώτο κολοκυθάκι έκανε την εμφάνισή του στον κήπο σήμερα. Η χαρά μου δεν περιγράφεται. Τα μαρουλάκια και τα κρεμμυδάκια μου μεγαλώνουν, ενώ οι αγκινάρες μου κάνουν πάρτι, στην άλλη μεριά του κήπου. και με μεγάλη μου χαρά τις μοιράζομαι με φίλες.

Μαγική εποχή η άνοιξη. Ακόμη και έτσι όπως την έχουν καταντήσει με τις διάφορες παρεμβάσεις που κάνουν με πολλούς τρόπους στον καιρό. Η φύση έχει τον τρόπο της να επιβιώνει σε όλες τις συνθήκες. Η δύναμη της ζωής είναι πολύ μεγάλη. Πολύ μεγαλύτερη από τον ανθρώπινο υπερφίαλο νου και τα συμφέροντά του...

Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στη μεγαλοσύνη που κρύβεται σ΄ αυτό που λέμε "ζωή, γι αυτό και δεν με αγγίζουν εύκολα ούτε με φοβίζουν πια οι διάφορες δύσκολες καταστάσεις που εμφανίζονται εμπρός μου. Περιμένω με υπομονή να δω τι ακολουθεί πίσω τους... Γιατί έχω πειστεί πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τα πάντα είναι συνδεδεμένα σ' έναν ενεργειακό ιστό. Είμαστε όλοι και όλα ενωμένοι με θαυμαστή νοημοσύνη σε ένα δίχτυ, μέσα στο οποίο παίζουμε ο καθένας κάποιο ρόλο που συντηρεί αυτό το δίχτυ για όσο πρέπει να συντηρηθεί και αναβοσβήνουμε σ΄ αυτό σαν λαμπάκια, ερχόμενοι και φεύγοντας από τη ζωή... 

Πολλά τα όμορφα ετούτης της ζωής και πολλά τα άσχημα. Η ύλη, όπως είναι γνωστό, χαρακτηρίζεται από την δυαδικότητα. Και ξέρουμε τώρα πως αυτή η "ύλη" είναι πυκνή ενέργεια. Η ενέργεια όμως είναι δόνηση και για να υπάρχει δόνηση πρέπει να υπάρχουν δύο αντίθετοι πόλοι.  Δεν γίνεται επομένως, όσο και αν το θέλουμε κάποιοι, όσο κι αν το προσπαθήσουμε να καταργήσουμε τον αρνητικό πόλο στη ζωή. Αποκλείεται να γίνουν όλα καλά στον πλανήτη μας. Πάντα θα υπάρχει το αρνητικό, όσο και αν δεν μας αρέσει. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ρίχνουμε το βάρος ο καθένας μας στο θετικό, με σκέψεις, όνειρα και στόχους, για  να κρατάμε τη συνολική δόνηση του πλανήτη προς το θετικό πόλο, ώστε λιγότεροι να ταλαιπωρούνται. 

Οι κάθε είδους εξουσιαστές με πολλούς τρόπους προσπαθούν να μας κάνουν να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο, γιατί τα οικονομικά τους οφέλη ευνοούνται όταν η συνολική ενεργειακή δόνηση της ανθρωπότητας είναι προς τον αρνητικό πόλο, κρατώντας πολλούς σε ταλαιπωρίες. Οι ταλαιπωρημένοι και φοβισμένοι άνθρωποι είναι πολύ ευκολότερα εξουσιαζόμενοι. Αντιδρούν σαν όχλος εύκολα καθοδηγούμενος...

Το προσπαθούν με νύχια και με δόντια. Με τρόπους που είναι πια πολύ εμφανείς, δίχως ενδοιασμούς. Αυτό που ζήσαμε πρόσφατα με τον "ιό" της εποχής και την αντιμετώπισή του ήταν απλά μια τέτοια προσπάθεια. Κατάφεραν να πείσουν πολλούς, ξύπνησαν όμως και κάποιους, που χρειαζόντουσαν κάποιο πολύ γερό σκούντημα για να ξυπνήσουν... Προσωπικά πιστεύω πως η συνολική μας ενεργειακή δόνηση σε τούτον τον πλανήτη βρίσκεται όλο και πιο κοντά στον θετικό πόλο, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται η τόσο απροκάλυπτη προσπάθεια της κάθε είδους εξουσίας να δείχνει τα δόντια της...

Γι αυτό δεν φοβάμαι. Περιμένω με υπομονή και επιμονή, βάζοντας όλο το βάρος της δικής μου ζωής (σκέψεις, πράξεις, όνειρα και στόχους) στον θετικό πόλο να γίνει το ίδιο με τους περισσότερους, ώστε να καταφέρουμε να γίνει πιο όμορφο το έργο που παίζεται σε τούτον τον πλανήτη. Μπορεί πολλοί να έχετε αντιρρήσεις, αλλά εγώ  είμαι βέβαιη πως μόνον έτσι μπορούμε να το πετύχουμε.

Με αγάπη 

Αιτείτε και δοθήσεται υμίν...

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Γλυτσίνια (wisteria)

Όταν πριν 25 χρόνια αγόρασα ένα παλιό μικρό σπίτι στη Κέρκυρα, στη μία του άκρη, υπήρχε μια μικρή τσιμεντένια αυλή, όπου ο προηγούμενος ιδιοκτήτης παρκάριζε το αυτοκίνητό του. Η μικρή αυτή αυλή, με μία πέτρινη μάντρα και ένα συρμάτινο πλέγμα επάνω της, χώριζε το δικό μου οικόπεδο από αυτό του γείτονα.

Δεν συνέχισα να χρησιμοποιώ εγώ αυτό το μέρος του σπιτιού για γκαράζ, γιατί στο μεταξύ έκτισα μία προσθήκη μεγαλώνοντας το υπάρχον σπίτι, και έκανα τελικά χώρο για τη στάθμευση του αυτοκινήτου μου στην άλλη άκρη του οικοπέδου. Η τσιμεντένια αυλή, έγινε ακόμη πιο μικρή, γιατί μπήκε εκεί μια μικρή κατασκευή για τον καυστήρα και το ντεπόζιτο πετρελαίου του καλοριφέρ, και δημιουργήθηκε επίσης και ένας μικρός χώρος αποθήκευσης ξύλων για το τζάκι.

Αγαπώ πολύ τα φυτά και τους κήπους, όπως ξέρετε. Κάθε φορά λοιπόν που βρισκόμουν εκεί και κοιτούσα τη πέτρινη μάντρα με το συρμάτινο πλέγμα, σκεφτόμουν τι όμορφα που θα ήταν αν υπήρχε εκεί μία γλυτσίνια (Wisteria) να καλύπτει με την ομορφιά της αυτή τη διαχωριστική των δύο οικοπέδων κατασκευή. Θα ομόρφαινε όχι μόνον την δική μου αυλή, αλλά και τον κήπο του γείτονα. Θα ήταν ένα ιδανικό διαχωριστικό…

Το σκεφτόμουν αυτό συνέχεια, αλλά δεν υπήρχε χώμα για να φυτέψω κάτι εκεί. Το τσιμεντένιο δάπεδο έφτανε μέχρι τη μάντρα. Σκεφτόμουν πολλές φορές να σπάσω το τσιμέντο και να φτιάξω ένα μικρό παρτέρι όπου θα φύτευα μερικά φυτά, αλλά όλο το μετάνιωνα… Και ο καιρός περνούσε.

Κάποιο πρωί, όπως συχνά συμβαίνει, είδα στην άκρη της μικρής αυλής να βγαίνει μέσα από το τσιμέντο, ακριβώς στη ένωσή του με την μάντρα, ένα μικρό χορταράκι. Το τράβηξα και το έκοψα, για να μην μεγαλώσει και καταστρέψει το τσιμέντο, γιατί τα φυτά έχουν ξέρετε τεράστια δύναμη. Θα το έχετε προσέξει πως βγαίνουν και ανθίζουν σε απίθανες μεριές και με τις ρίζες τους κάνουν πολλές ζημιές,

Μερικές εβδομάδες αργότερα, το χορταράκι είχε και πάλι ξαναβγεί στο ίδιο μέρος. Το έκοψα για άλλη μια φορά και αυτή η ιστορία συνεχίστηκε αρκετές φορές… Κάθε φορά το μικρό φυτό ήταν πιο δυνατό, πιο σκληρό και πιο δύσκολο να το κόψω. Γεμάτη περιέργεια, αποφάσισα τελικά να το αφήσω να μεγαλώσει λίγο για να δω τι είδους χόρτο ήταν…

Μαντέψατε πιστεύω την απάντηση… ΝΑΙ ! ήταν μία γλυτσίνια… Είχε έρθει μόνη της και φύτρωσε εκεί ακριβώς που επιθυμούσα… Στο τσιμέντο!!!

Δίχως κανένα δισταγμό πια, φώναξα εργάτες και έσπασαν το τσιμέντο με προσοχή. Φτιάξαμε εκεί ένα παρτέρι με διάφορα φυτά, ανάμεσα στα οποία 25 χρόνια τώρα τον θρόνο κατέχει η γλυτσίνια. Κάθε τέτοια εποχή, που απολαμβάνω την ομορφιά και την ευωδιά των λουλουδιών της, την ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανε, να έρθει να φυτρώσει εκεί ακριβώς που τόσο πολύ επιθυμούσα…

Τα συμπεράσματα δικά σας…

Με αγάπη