Η επίδραση του προγεννητικού στρες στο παιδί

Γεια σας φίλες και φίλοι

Η αντίδραση του στρες του οργανισμού όλων των θηλαστικών (αντίδραση μάχης ή φυγής) όπως πολλές φορές σας έχω πει είναι απαραίτητη για τη ζωή. Δίχως αυτήν δεν θα είχαμε δύναμη να αντιμετωπίσουμε εχθρικές καταστάσεις αλλά ούτε και να δημιουργήσουμε ότι εμείς επιθυμούμε.

Οι ορμόνες που παράγονται κατ΄ αυτή την αντίδραση αυξάνουν την δύναμη και τις ικανότητές μας, αρκεί να μην υπερβαίνουν την αντοχή του οργανισμού μας σε αυτές. Σας έχω πει αρκετές φορές πως αυτή η αντοχή μπορεί να αυξηθεί αν

μάθουμε να διαχειριζόμαστε σωστά το στρες (διατροφή, άσκηση, χαλάρωση, επαφή με φίλους και τη φύση, γέλιο, διαχείριση συναισθημάτων). Με τον τρόπο αυτό κάνουμε το στρες, που δημιουργούν οι απειλές της ζωής, σύμμαχο αντί για εχθρό μας.

Υπάρχουν όμως ανάμεσά μας άτομα που έχουν μία πιο δυνατή αντίδραση στρες,  πιο δυνατή αίσθηση φόβου, που κάνει τη ζωή τους προβληματική. Αρνητικά βιώματα της παιδικής ηλικίας, είναι γνωστό πως ευθύνονται γι αυτό. Γιατί ο παιδικός εγκέφαλος λειτουργεί στις συχνότητες της χαλάρωσης και της ύπνωσης μέχρι τα 8 μας χρόνια, οπότε τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πάντα, όσο και αν εμείς προσπαθούμε να τα προστατέψουμε κρύβοντάς τους επιμελώς την αλήθεια, αν αυτή είναι αρνητική. Τα παιδιά γνωρίζουν τι συμβαίνει στο χώρο τους, ακόμη και αν δεν ακούν ούτε είναι μάρτυρες αρνητικών καταστάσεων.

Και αυτή η γνώση παραμένει στο υποσυνείδητο του παιδιού για όλη του τη ζωή, επηρεάζοντας τις συμπεριφορές και τη ζωή του, δίχως εκείνο να το γνωρίζει. Από αυτές τις μνήμες προσπαθούν να απαλλάξουν οι ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές  με λογικές συμβουλές τα άτομα που τους επισκέπτονται ζητώντας βοήθεια για τη βελτίωση της ζωής τους.

Ωστόσο υπάρχουν και προβληματικές καταστάσεις που η συμβουλευτική μόνη της δεν μπορεί να βοηθήσει, γιατί οφείλονται αυτές σε αλλαγές που έχουν δημιουργηθεί στο νευρικό σύστημα του παιδιού, πριν αυτό ακόμη γεννηθεί. Κάτι τέτοιο συμβαίνει όταν η μητέρα βιώσει κάποιο έντονο στρες κατά την κύηση. Το προγεννητικό στρες αλλάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου του εμβρύου με τέτοιο τρόπο που κάνει το παιδί που θα γεννηθεί πολύ πιο φοβικό και ευαίσθητο στα στρες της ζωής. Πειράματα σε ποντίκια έχουν αποδείξει πως στρες που βιώνει η μητέρα ακόμη και μία εβδομάδα πριν το τοκετό, είναι ικανό να αλλάξει τη λειτουργία του εγκεφάλου των παιδιών τους και να τα κάνει αυτά πολύ πιο ευαίσθητα στις απειλές της ζωής τους.

Αυτή η κατάσταση δύσκολα μπορεί να βοηθηθεί με λογικές συμβουλές ή φάρμακα, δυστυχώς. Ο εγκέφαλος αυτών των παιδιών λειτουργεί διαφορετικά και χρειάζεται γι αυτό  κατανόηση, υπομονή και συστηματική άσκηση σε χαλάρωση (διακοπή της αντίδρασης του στρες) και διέγερση του νεύρου της χαλάρωσης (πνευμονογαστρικού). Η  βελτίωση δεν θα είναι θεαματική ούτε άμεση, αλλά θα υπάρξει σίγουρα κάποια καλυτέρευση. Το κακό είναι πως αυτά δεν τα γνωρίζει ο κόσμος, δυστυχώς, και ταλαιπωρείται πολύ.

Είναι πολύ σημαντικό οι μέλλουσες μητέρες να έχουν μία ήρεμη και καλή ζωή μέχρι τη γέννηση του παιδιού τους. Η δική τους έγκαιρη εκπαίδευση στη σωστή διαχείριση του στρες θα βοηθήσει πολύ στη γέννηση ανθεκτικών στο στρες παιδιών. Δεν θα πάψω να το φωνάζω, πως πρέπει αυτό να το διδάσκονται τα παιδιά στις τελευταίες τάξεις του λυκείου, αν θέλουμε να μειωθούν οι ασθένειες στη κοινωνία.

Με αγάπη