Ψυχή και εγκέφαλος (3ο τελευταίο)

Γεια σας φίλες και φίλοι

Ολοκληρώνοντας σήμερα την συζήτηση για το θέμα των λεγόμενων «ψυχικών διαταραχών» οι οποίες κατά τη δική μου άποψη είναι απλά διαταραχές της εγκεφαλικής λειτουργίας που οφείλονται στη παρατεταμένη αντίδραση του στρες, θα ήθελα να πω μερικές απλές και πρακτικές συμβουλές.

1.    Ένα ήρεμο περιβάλλον με άτομα που νιώθουν θετικά συναισθήματα, είναι μεγάλο βοήθημα για κάθε «ψυχικά ασθενή», γιατί η επικοινωνία μαζί τους μπορεί να του προσφέρει χαλάρωση μειώνοντας τις επιπτώσεις του χρόνιου στρες που τον ταλαιπωρεί (polyvagal theory).
2.        Συχνές (ανά δίωρο) ολιγόλεπτες ασκήσεις που διακόπτουν την αντίδραση του στρες είναι απαραίτητες, πρώτον για να μειωθεί η επίδραση στον εγκέφαλο των πολλαπλών φόβων που κρύβονται στο υποσυνείδητο του ασθενούς και δεύτερον για να  δοθεί η ευκαιρία να επαναλειτουργήσει σιγά-σιγά ο δρόμος που οδηγεί τα ερεθίσματα στο κέντρο της ανταμοιβής του εγκεφάλου (νευροπλαστικότητα), ώστε να αρχίσει να νιώθει το άτομο καλύτερα.
3.   Συχνές ολιγόλεπτες ασκήσεις διέγερσης του νεύρου της χαλάρωσης (πνευμονογαστρικού) θα βοηθήσουν επίσης στη μείωση των επιπτώσεων που η χρόνια αντίδραση του στρες έχει δημιουργήσει στον ασθενή.
4.        Συζήτηση με τον ασθενή για να μπορέσει να κατανοήσει αυτός σιγά-σιγά, όσο θα βελτιώνεται η κατάστασή του, τα αίτια που οδήγησαν στο πρόβλημά του και εκπαίδευσή του στη συναισθηματική νοημοσύνη ώστε να μπορεί να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του δίχως αυτά να βλάπτουν την υγεία του. Σε αυτό το τελευταίο μπορούν να βοηθήσουν επίσης, ασκήσεις NLP (Neuro Linguisting Programming).

Στο κανάλι μου στο YouTube υπάρχουν αρκετές ασκήσεις από αυτές που αναφέρονται στις παραγράφους 2 και 3. Ωστόσο, το σωστό περιβάλλον (παράγρ. 1) και η εκπαίδευση στη συναισθηματική νοημοσύνη (παράγρ. 4) είναι πολύ σημαντικά κομμάτια της θεραπείας. Και ενώ το δεύτερο μπορεί να γίνει με τη βοήθεια κάποιου ειδικού, το πρώτο, που συνήθως κρύβει και τη ρίζα του προβλήματος είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί.

Στην οικογένεια κρύβεται ο λόγος της υπερδιέγερσης της αντίδρασης του στρες που έχει δημιουργήσει το πρόβλημα του ασθενούς. Με την κληρονομικότητα μεταφέρονται στα παιδιά γονίδια των γονέων που έχουν επηρεαστεί από το δικό τους και των δικών τους γονιών στρες (Επιγενετική). Τα γονίδια αυτά κάνουν κάθε επόμενη γενεά να έχει όλο και μεγαλύτερη διέγερση της αντίδρασης του στρες,  αν κάποιοι γονείς δεν διαχειριστούν σωστά το δικό τους στρες πριν από την τεκνοποίηση, ώστε να βελτιώσουν τα αντίστοιχα γονίδια που θα μεταφέρουν στα παιδιά τους.

Η εμφάνιση του «ψυχικού νοσήματος» σε κάποιο άτομο της οικογένειας, σημαίνει δηλαδή πως οι γονείς οι ίδιοι έχουν υπερδιέγερση του κέντρου του στρες, πράγμα που όχι μόνο δεν αφήνει περιθώρια σωστής συμπεριφοράς προς τον ασθενή (παραγρ.1) αλλά και επιδεινώνει την κατάσταση εκείνου δημιουργώντας του περισσότερο στρες, άσχετα αν οι ίδιοι πιστεύουν πως ότι κάνουν το κάνουν για το καλό του…

Ο εγκλεισμός από την άλλη του ασθενούς σε ουδέτερο χώρο (κλινικές, νοσοκομεία κ.λπ) με άλλους παρόμοιους ασθενείς και προσωπικό που αντιμετωπίζει τους ασθενείς ουδέτερα και ψυχρά, δεν μπορεί να του προσφέρει το θετικό συναίσθημα εκείνο που χρειάζεται αυτός για να απολαύσει την χαλάρωση της επικοινωνίας (παραγρ. 1).

Δεν ξέρω πόσος χρόνος θα χρειαστεί ακόμη για να γίνουν όλα αυτά κατανοητά και εφαρμόσιμα από εκείνους που χειρίζονται τους «ψυχικά ασθενείς» ώστε να έχουν εκείνοι την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση που θα τους βοηθήσει να ζήσουν καλά, φοβάμαι όμως πως δεν θα είναι λίγος…

Η κατάποση φαρμάκων είναι μία πολύ εύκολη λύση για όλους και βοηθάει οικονομικά πολλούς, δυστυχώς…

Με αγάπη