Συναισθηματική νοημοσύνη (5)

 Γεια σας φίλες και φίλοι

Με λύπη μου διαπιστώνω πως όσο συνεχίζω να σας εξηγώ το θέμα της συναισθηματικής νοημοσύνης όλο και λιγότερα είναι τα άτομα που διαβάζουν τις νέες αναρτήσεις… Αυτό δείχνει πως δυστυχώς δεν έχει γίνει από τους περισσότερους  κατανοητή η τεράστια σημασία της συναισθηματικής νοημοσύνης τόσο για την υγεία όσο και για τη ζωή γενικότερα.

Έχουν εκπαιδευτεί οι άνθρωποι να πιστεύουν πως ασθένειες και άλλες ταλαιπωρίες στη ζωή είναι τυχαία γεγονότα, πράγμα που είναι τραγικό λάθος.

Η υγεία και η ζωή είναι στα χέρια μας, αλλά δυστυχώς, κανείς δεν μας το έχει μάθει αυτό από νωρίς, όπως θα έπρεπε. Και δεν είναι καθόλου εύκολο, ξέρετε,

όσο και αν προσπαθεί κάποιος, στην ενήλικη ζωή μας να μας αλλάξει πεποιθήσεις χρόνων που έχουν εγκατασταθεί στο υποσυνείδητο και ελέγχουν από εκεί τις πράξεις μας. Γιατί όπως και παλαιότερα σας έχω αναλύσει σε μία μικρή σειρά άρθρων (το πρώτο μπορείτε να δείτε κάνοντας κλικ εδώ), υπάρχει στη βάση του εγκεφάλου μας ένα σύστημα νευρικών κυττάρων (Reticular Activating System) το οποίο σαν φύλακας φρουρός φυλάει την είσοδο των ερεθισμάτων που οι αισθήσεις μας στέλνουν για επεξεργασία στον εγκέφαλό μας. Από όλα τα σήματα που φτάνουν σε αυτό το RAS μόνον 2.000 περνούν κάθε δευτερόλεπτο προς τον εγκέφαλο γιατί τόσα εκείνος μπορεί να επεξεργαστεί. Όλα τα υπόλοιπα απορρίπτονται…

Τα σήματα που επιτρέπει το RAS να περάσουν και να γίνουν αντιληπτά από τον εγκέφαλο είναι αυτά που έχουν σχέση με τους φόβους μας (ένστικτο αυτοσυντήρησης), αυτά που θεωρούμε εμείς σημαντικά, και όσα είναι άγνωστα. Γνωστά σήματα, απορρίπτονται για να δοθεί ευκαιρία σε νέα να γίνουν αντιληπτά, πράγμα που μας κάνει να απολαμβάνουμε όλο και λιγότερο το πανέμορφο περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Παρατηρούμε δηλαδή όλο και λιγότερο γύρω μας τα σχήματα, τα χρώματα, τις μυρωδιές  κ.λπ. θεωρώντας τα «γνωστά», ακόμη και τους κοντινούς μας ανθρώπους…

Εξ αιτίας του RAS λοιπόν, η αλλαγή πεποιθήσεων με συμβουλές και διαβάσματα παραμένει μια πολύ δύσκολη υπόθεση, δυστυχώς. Κατά την χαλάρωση και την ύπνωση όμως (καταστάσεις που ο εγκέφαλος λειτουργεί κυρίως με α, και θ κύματα) ο έλεγχος αυτός του RAS καταργείται και μπορούν σήματα να περάσουν ευκολότερα και να γίνουν αντιληπτά από τον εγκέφαλό μας. Γι αυτό η συχνή άσκηση σε χαλάρωση, διαλογισμό ή προσευχή, μπορεί να αλλάξει τελικά πεποιθήσεις και να βοηθήσει την υγεία και τη ζωή μας.

Και για να ολοκληρώσουμε τη σημερινή ανάρτηση θα πρέπει να μιλήσουμε λίγο για τη διαφορετικότητα. Στην προηγούμενη ανάρτηση μιλήσαμε για την ενότητα όλων μας στο σύνολο «ανθρωπότητα». Όμως μέσα σ΄ αυτό το σύνολο, κάθε κύτταρο, κάθε ένας από εμάς δηλαδή, είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος. Ο λόγος είναι πως εκτός από την κληρονομικότητα που ο καθένας μας έχει διαφορετική (τα κληρονομημένα γονίδια δηλαδή) η επαφή κάθε παιδιού με το περιβάλλον, (μητέρα, πατέρα, συγγενείς, δασκάλους, ιερείς, φίλους κ.λπ) δημιουργεί   στον παιδικό εγκέφαλο εντυπώσεις διαφορετικές, ανάλογες με το πώς αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις κάθε παιδί, πράγμα που επηρεάζει σταδιακά τα γονίδια αυτού του παιδιού καθιστώντας τον οργανισμό του μοναδικό και ανεπανάληπτο.

Αυτή είναι και η έννοια του «Πύργου της Βαβέλ». Πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους γιατί ο καθένας έχει διαφορετικές αντιλήψεις και πεποιθήσεις.

Με λίγα λόγια, είμαστε όλοι οι άνθρωποι «κακοποιημένα παιδιά», άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, ανάλογα με τις συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε ο καθένας, γιατί όχι μόνον οι γονείς δεν έχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα για τον ρόλο τους, αλλά ούτε δυστυχώς οι δάσκαλοι, ιερείς κ.λπ  Κανείς, δυστυχώς, δεν ελέγχει την ποιότητα του χαρακτήρα και την αυτογνωσία των ατόμων που επηρεάζουν την παιδική ψυχή πριν αυτοί αποφοιτήσουν από τις διάφορες εκπαιδευτικές σχολές.

Η κατανόηση και η αποδοχή της διαφορετικότητας του καθενός, οδηγεί στην ενσυναίσθηση και την αποδοχή των άλλων σαν διαφορετικές προσωπικότητες. Ούτε καλύτερες ούτε χειρότερες από τη δική μας. Απλά ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ!

Και αυτό αμβλύνει τα αρνητικά συναισθήματα που κάποιοι ξυπνούν μέσα μας δίχως να το θέλουν, πράγμα που βοηθάει πολύ την υγεία και τη ζωή μας.

Συνεχίζεται