Πώς δημιουργούνται οι ασθένειες (2)

Γεια σας φίλες και φίλοι

Πριν από αρκετό καιρό, σας είχα μιλήσει σε κάποια άρθρα για τα jumping genes, τα πηδηχτά γονίδια που υπάρχουν στο DNA μας. Σα θυμίζω πως αυτά είναι κομμάτια του DNA μας που αλλάζουν θέση μέσα στην αλυσίδα του DNA (transposons)  ή αντιγράφουν τον εαυτό τους και τοποθετούν το αντίγραφό τους σε άλλη πάλι θέση (retrotransposons),  χωρίς να ξέρουμε ακόμη γιατί. Κι αυτό συμβαίνει όχι μόνον στο ανθρώπινο DNA αλλά ακόμη και σε αυτό του καλαμποκιού…

Αυτά τα «πηδηχτά» γονίδια, λοιπόν, που αλλάζουν θέση μέσα στην αλυσίδα του DNA, όπως καταλαβαίνετε μπορούν να αλλάξουν

την έκφραση ενός γονιδίου (την εντολή παραγωγής πρωτεΐνης που δίνει στο κύτταρο, αφού αυτή εξαρτάται και από τα γειτονικά γονίδια και τη σειρά που έχουν αυτά στη αλυσίδα του DNA, όπως είπαμε στη προηγούμενη ανάρτηση) και κανείς δεν έχει ακόμη ανακαλύψει τι είναι αυτό που προκαλεί την μετακίνησή τους.

Όπως σας είχα πει παλαιότερα, ερευνητές πιστεύουν πως αυτά τα πηδηχτά γονίδια, καταγράφουν συναισθήματα. Δεν δίνουν τα ίδια εντολή για την παραγωγή κάποιας πρωτεΐνης (ανήκουν δηλαδή αυτά σε αυτό το 98% του DNA μας  που έχει ανοήτως ονομαστεί «junk DNA= σκουπιδοDNA») αλλά χρησιμεύουν σαν αρχεία συναισθηματικής μνήμης.

Σε παλαιότερο άρθρο μου σας είχα αναφέρει, πως αυτά τα πηδηχτά γονίδια αποτελούν περίπου το μισό από το ανθρώπινο γονιδίωμα, καθώς γονίδια αντέγραφαν και μετέφεραν κόπιες του εαυτού τους σε άλλο μέρος του γονιδιώματος ανά τους αιώνες. Κάποια από αυτά πιστεύεται πως είναι απομεινάρια γενετικού υλικού ιών. 

Στον καθένα μας, περίπου 80 – 100 τέτοια γονίδια είναι τώρα ενεργά,  αντιγράφοντας τους εαυτούς τους και τοποθετώντας τους σε νέες θέσεις, δηλώνουν οι ερευνητές του νοσοκομείου John Hopkins, που ασχολούνται με το θέμα. Ένας στους 50 ανθρώπους, λένε, παρουσιάζει κάποια τέτοια αλλαγή, που δεν υπήρχε στους γονείς του. 

Είναι  ελάχιστα τα όσα γνωρίζουμε, προς το παρόν, για το DNA και την λειτουργία του. Όχι μόνον έχουν ανακαλυφθεί αυτά τα «πηδηχτά γονίδια» τα οποία σε έρευνες, όπως παλαιότερα σας έχω πει,  έχει βρεθεί πως έχουν πολύ μεγαλύτερη κινητικότητα στους εγκεφάλους αυτιστικών παιδιών και γενικότερα σε εγκεφάλους με προβλήματα λειτουργίας, αλλά και το νερό, που τυλίγει κάθε τμήμα του DNA, όπως και κάθε μόριο του σώματός μας, μπορεί να συμβάλει στη αλλαγή της έκφρασης (εντολής) ενός γονιδίου.

Πρωτόνια που προέρχονται από άτομα υδρογόνου (που βρίσκονται στο νερό που περιβάλλει το DNA μας), μπορούν να εξαφανίζονται από ένα σημείο και ταυτόχρονα να εμφανίζονται σε άλλο σημείο του DNA δημιουργώντας αλλαγές (μεταλλάξεις) στον τρόπο λειτουργίας γονιδίων… Το φαινόμενο ονομάστηκε "proton tuneling" και η ανακάλυψη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Physical Chemistry Chemical Physics.

Και ενώ οι γνώσεις μας για την λειτουργία του DNA είναι ακόμη τόσο λίγες, οι ερευνητές σπρωγμένοι προφανώς από τα συμφέροντα μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών προχωρούν σε πειράματα επηρεασμού του, κόβοντας και αλλάζοντας κομμάτια του (η μέθοδος ονομάζεται Crispr) με αιτιολογία την ανακάλυψη θεραπειών για διάφορα νοσήματα.

Εύχομαι η λογική να επικρατήσει στη χρήση της μεθόδου, γιατί πολύ εύκολα καταλαβαίνει κάποιος πόσα πολλά διακυβεύονται για την ανθρωπότητα με αυτούς τους πειραματισμούς. Ωστόσο στο φυτικό βασίλειο και στις φάρμες ζώων η μέθοδος έχει ήδη εισαχθεί, και υπάρχουν τροφές που   φτάνουν στο τραπέζι μας, οι οποίες έχουν ήδη επηρεασμένα τα γονίδιά τους με τη μέθοδο αυτή...  

Οι φόβοι μου ενισχύθηκαν από μία πρόσφατη έρευνα πανεπιστημίων Αυστραλίας και Αμερικής στην οποία διαπιστώθηκε πως όταν αφαιρέθηκε ένα «πηδηχτό γονίδιο» σε ποντίκια, τα μισά από τα έμβρυα των ζώων πέθαναν πριν την γέννηση…

Δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο με τη σημερινή ανάρτησή μου. Θέλω απλά να σας δείξω πόσο πολύπλοκος είναι ο θαυμαστός κόσμος του κορμιού μας, πριν αρχίσουμε να μιλάμε για τους τρόπους με τους οποίους εμείς ειθελημένα ή άθελά μας επηρεάζουμε  αυτή τη μαγική λειτουργία.

Συνεχίζεται