Η κούραση του ανοσοποιητικού

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Για την επίδραση του στρες στο ανοσοποιητικό μας, σας έχω μιλήσει πολλές φορές. Έχω εξηγήσει πως οι ορμόνες του στρες και κυρίως οι φλεγμονώδεις ουσίες που παράγονται αποδιοργανώνουν την λειτουργία του και γίνεται αυτό ανίκανο να αντιμετωπίσει σωστά τους εχθρούς του οργανισμού (μικρόβια, ιούς κ.λπ). Γι αυτό και επιμένω τόσο πολύ να συστήνω συχνά τη σωστή διαχείριση του στρες, με όλους τους γνωστούς τρόπους που έχω προτείνει τόσο στα βιβλία μου όσο και στις αναρτήσεις και τα βίντεο στο κανάλι μου στο Youtube.

Ερευνητές πρόσφατα ανακάλυψαν πως εκτός από αυτή την γενική αποδιοργάνωση που γνωρίζαμε μέχρι τώρα, τα Τ-λεμφοκύτταρα,

(κύτταρα του ανοσοποιητικού που αναγνωρίζουν ξένους οργανισμούς που μπαίνουν στο σώμα και καρκινικά κύτταρα και τα καταστρέφουν) εμφανίζουν «κόπωση» όταν βρίσκονται σε συνεχή δράση…

Και όταν αυτό συμβαίνει, εμφανίζεται μία συγκεκριμένη πρωτεΐνη στην επιφάνεια των κυττάρων, που δηλώνει πως αυτά είναι κουρασμένα… To ενδιαφέρον και περίεργο συγχρόνως είναι, όμως, πως η ίδια αυτή πρωτεΐνη διεγείρει κάποια «κουρασμένα» Τ-λεμφοκύτταρα να συνεχίσουν να λειτουργούν…

Η μαγεία του οργανισμού μας, που ξεπερνάει την ανθρώπινη λογική!!!

Και οι ερευνητές, ψάχνοντας όπως πάντα για την δημιουργία φαρμάκων (χρήματα) σκέφτηκαν πως αυτή η πρωτεΐνη που δηλώνει την κόπωση των κυττάρων, μπορεί να γίνει στόχος θεραπευτικών χειρισμών για τον καρκίνο, καθώς και για χρόνιες ιογενείς λοιμώξεις όπως oι ηπατίτιδες Β, C κ.λπ.

Δεν ξέρω πού θα καταλήξει η προσπάθεια αυτή των ερευνητών. Είναι πάντως εντυπωσιακό το πόσο ανάγκη έχει ο άνθρωπος να νιώσει πως μπορεί να δαμάσει την φύση. Πράγμα αδύνατο φυσικά, αφού ο ίδιος είναι μέρος αυτής της φύσης και όχι κάτι ξεχωριστό όπως ανόητα νομίζει…

Θα ήθελα πολύ να μάθω αν η σωστή διαχείριση του στρες βοηθάει τα Τ-λεμφοκύτταρα να αντέχουν περισσότερο την μάχη με τους εχθρούς.  Αν δηλαδή καθυστερεί η σωστή διαχείριση του στρες την εμφάνιση της πρωτεΐνης της μεμβράνης που δείχνει την κούραση των κυττάρων ή αν έχει κάποια άλλη επίδραση επάνω της...

Ξέρω, όμως, πως δεν υπάρχει περίπτωση να πάρω απάντηση σ' αυτή την απορία μου, αφού τέτοιες έρευνες δεν οδηγούν σε νέα φάρμακα και γι αυτό δυστυχώς δεν χρηματοδοτούνται από κανέναν... 

Με αγάπη