Τα φυτά περπατούν!

Γεια σας φίλες και φίλοι

Η άνοιξη έχε μπει για τα καλά... Στον κήπο μου τα λουλούδια ανθίζουν το ένα μετά το άλλο. Πεταλούδες πετούν ανέμελες. Τα μάτια δεν χορταίνουν να θαυμάζουν ομορφιά!

Και εγώ σκυμμένη, με το τσαπί στο χέρι και το κλαδευτήρι,  προσπαθώ, καθημερινά, να βοηθήσω όσο μπορώ  αυτή την ομορφιά να αναδειχθεί, απαλλαγμένη από ζιζάνια και απρόσκλητους επισκέπτες...

Γιατί η φύση δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τα δικά μας γούστα, ξέρετε. Εκείνη συνεχίζει το έργο της ανεξάρτητα με το τι θέλουμε εμείς. Αν λοιπόν τα γούστα μας δεν ταυτίζονται απόλυτα με τα δικά της, πρέπει συνεχώς κάτι να ξεριζώνουμε, κάτι να μεταφυτεύουμε και κάτι να κλαδεύουμε, προκειμένου να κρατάμε τον κήπο μας σε μία αρμονία χρωμάτων και όγκων συμβατή με το δικό μας γούστο, 

Δουλειά αρκετά κουραστική αλλά πολύ χαλαρωτική και βοηθητική για την υγεία, ψυχική και σωματική, όπως πολλές φορές σας έχω πει.

Τυχεροί όσοι έχουν την τύχη να ζουν στην εξοχή, αυτή την εποχή της απομόνωσης και του εγκλεισμού. Γιατί μόνος δεν μπορείς να αισθανθείς όταν περιβάλλεσαι
από την ομορφιά της φύσης. Η ενέργεια που βγαίνει από τα δέντρα και τα κάθε είδους φυτά βοηθάει πολύ την εξισορρόπηση της δικής μας ενέργειας. 

Σκάβοντας σήμερα και πάλι στον κήπο και ξεριζώνοντας ακάνθους, που έχουν γεμίσει με τη παρουσία τους κάθε ελεύθερο χώρο ανάμεσα στα διάφορα φυτά, συνειδητοποίησα κάτι πολύ σημαντικό. Πώς είναι μεγάλο λάθος να θεωρούμε πως τα φυτά δεν περπατούν...

Όντας αυτά ριζωμένα στη γη, προχωρούν υπόγεια με τις ρίζες τους και βγαίνουν ξανά υπέργεια, όπου τους αρέσει, αφήνοντας στις νέες θέσεις τα παιδιά τους... 

Τίποτα δεν είναι ικανό να σταματήσει αυτή την μετακίνηση. Και βέβαια κατά την μετακίνησή τους αυτή επικοινωνούν το ένα με το άλλο, ανταλλάσσοντας χημικές ουσίες στις ρίζες τους με τις οποίες ειδοποιούν το ένα το άλλο, όπως έχω διαβάσει στο πολύ ενδιαφέρον μικρό βιβλίο με τον τίτλο "Η μυστική ζωή των δέντρων" εκδ. Πατάκη. 

Τα φυτά περπατούν, επομένως, με τον δικό τους τρόπο και επικοινωνούν χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε... Το είχατε σκεφτεί μέχρι τώρα;

Πόσο κουτοί είμαστε όταν πιστεύουμε πως είμαστε καλύτεροι και σπουδαιότεροι από τους υπόλοιπους ζωντανούς οργανισμούς... Ο εγκέφαλος που έχουμε αναπτύξει, αντί να μας ενώνει με την υπόλοιπη φύση μας έχει κάνει αλαζόνες και υπερφίαλους. 

Νομίζουμε πως έχουμε τη δύναμη να κάνουμε εμείς ότι μας αρέσει, και όταν τα πράγματα δεν γίνονται όπως τα έχουμε σχεδιάσει, θυμώνουμε και χαλάει η διάθεσή μας.

Τα φυτά στέκουν κάτω από τον ήλιο, τους ανέμους, τη βροχή, δίχως παράπονα και σκέψεις αρνητικές και προετοιμάζουν την έξοδο στον κόσμο των παιδιών τους απλώνοντας τις ρίζες τους και φτιάχνοντας λουλούδια και μέσα από αυτά σπόρους. Συνεχίζουν να διαιωνίζουν το είδος τους, χωρίς παράπονα και φωνές, χαρίζοντας ομορφιά και αρμονική ενέργεια στη γη και σ' όλα της τα πλάσματα.

Τα θεωρούμε υποδεέστερα του ανθρώπου... Είναι όμως; Ποια είναι η προσφορά του ανθρώπου στη γη και στα υπόλοιπα πλάσματα ετούτου του πλανήτη;;; 

Έχουμε οι άνθρωποι καταστρέψει και συνεχίζουμε να καταστρέφουμε το υπέδαφος για τη δημιουργία ενέργειας, όταν ο ήλιος, ο άνεμος  και το νερό θα μπορούσαν να καλύψουν πολύ καλά κάθε ενεργειακή μας ανάγκη. Έχουμε καταστρέψει την ατμόσφαιρα και το κλίμα. Καταστρέφουμε συνεχώς ο ένας τον άλλον δίχως κανέναν πραγματικό λόγο, εκτός από την ανάγκη για εξουσία και υλικά (φθαρτά) αγαθά...

Και όλα αυτά γιατί; επειδή θέλει να ξορκίσει ο άνθρωπος τον θάνατο. Την μόνη πραγματικότητα που έχει σε τούτη τη ζωή. Το ότι είναι θνητός και ότι ο χρόνος της παραμονής του στη γη είναι άγνωστος. Αυτή η αβεβαιότητα τον τρελαίνει.  Θα ήθελε να μπορεί να ελέγχει τα πάντα με τον μικρούλη του εγκέφαλο, αλλά δεν μπορεί... Τον έχει εμπιστευτεί. Τον έχει θεοποιήσει. Αλλά παρ΄όλα αυτά δεν μπορεί εκείνος να του εξασφαλίσει αυτό που επιθυμεί. Την ηρεμία της ψυχής του.

Δεν μπορεί και ποτέ δεν θα μπορέσει, γιατί η απόλυτη ηρεμία ταυτίζεται με τον θάνατο... Αυτόν τον θάνατο που ο ίδιος ξορκίζει...

Η ζωή είναι αβεβαιότητα! Η ζωή είναι συνεχής αλλαγή, όχι ηρεμία και ακινησία! Γι αυτό έχει τόσο ενδιαφέρον. 

Ζήστε την, χωρίς καθυστέρηση, με όλες σας τις αισθήσεις! Είναι ένα θαύμα, που δύσκολα μπορεί να κατανοήσει ο μικρός ανθρώπινος νους. Μην χάνετε στιγμή, αγωνιώντας για ένα αβέβαιο μέλλον. Απολαύστε ότι έχετε και αγκαλιάστε (νοερά έστω) τα πάντα. 

Είναι αυτή η στάση ζωής το καλύτερο προληπτικό μέσο για κάθε ασθένεια και η καλύτερη ενίσχυση του ανοσοποιητικού. Πολύ καλύτερη ενίσχυση από κάθε βότανο και χάπι που σας προτείνεται, πιστέψτε με.

Με αγάπη