Ο ρόλος της αναπνοής στην υγεία (2ο)

Γεια σας

Ο ρόλος της αναπνοής στην υγεία

Συνεχίζουμε σήμερα με λίγες ακόμη πληροφορίες σχετικές με την αναπνοή και τη σχέση της με τη λειτουργία του εγκεφάλου και ολόκληρου του οργανισμού.

Όπως είπαμε στο προηγούμενο άρθρο, η μείωση του αριθμού των αναπνοών μας ανά λεπτό, (από 14 περίπου με τις οποίες ανασαίνουμε συνήθως (12-16) , στις 6) είναι ικανή να κάνει τον εγκέφαλο να λειτουργεί σε έναν αρμονικό ρυθμό α- κυμάτων, κατάσταση κατά την οποία η αντίδραση του στρες δεν λειτουργεί.

Αν η αραίωση αυτή των αναπνοών γίνει με παράταση κυρίως της εκπνοής και όχι
της εισπνοής, οδηγείται ταχύτερα κάποιος σε αυτή τη χαλαρωτική κατάσταση. Ο λόγος είναι πως κατά την εκπνοή, ερεθίζεται το πνευμονογαστρικό νεύρο που είναι το νεύρο της χαλάρωσης. Όσο περισσότερο παρατεταμένη είναι δηλαδή η εκπνοή μας, τόσο μεγαλύτερος ο ερεθισμός του νεύρου της χαλάρωσης. Το μάντρα «χαμμμ» που χρησιμοποιείται  σε ανατολικούς διαλογισμούς, παίζει και αυτό παρόμοιο ρόλο, γιατί η προφορά αυτών των δύο συμφώνων ερεθίζει δονητικά το νεύρο αυτό της χαλάρωσης κατά την πορεία του στον λάρυγγα και το στήθος…                                                                            

Ο σωστός τρόπος αραίωσης, δηλαδή, των αναπνοών μας για να χαλαρώσουμε είναι, να εισπνέουμε από την μύτη όσο χρειαζόμαστε (όχι βαθιά εισπνοή), να κρατάμε για λίγο την ανάσα μας και στη συνέχεια να εκπνέουμε και πάλι από την μύτη όσο πιο ήρεμα και αργά μπορούμε…(Υπάρχει μικρό σχετικό βίντεο στο κανάλι μου στο youtube, για όποιον χρειάζεται βοήθεια για να το πετύχει, καθώς και ένα mp3 που μπορείτε να ακούσετε εδώ ).

Το σταμάτημα της αντίδρασης του στρες, λόγω λειτουργίας του εγκεφάλου στα κύματα της χαλάρωσης (α-κύματα) είναι το βασικό θετικό αποτέλεσμα της αραίωσης των αναπνοών.

Ο εγκέφαλός μας χαρακτηρίζεται από την λεγόμενη «νευροπλαστικότητα». Κάνει, δηλαδή, όλο και πιο εύκολες τις διαδρομές που συνήθως χρησιμοποιούμε, ενώ παράλληλα «κλαδεύει» άλλες διαδρομές που δεν χρησιμοποιούμε συχνά, για λόγους εξοικονόμησης ενέργειας.  Τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος που φτάνουν με τις αισθήσεις μας στον εγκέφαλο, κατευθύνονται προς δύο κέντρα που βρίσκονται στο εσωτερικό του. Τα κέντρα του «στρες» και της «ανταμοιβής». Ανάλογα με το πώς έχει συνηθίσει να σκέφτεται και να νιώθει κάποιος, ο δρόμος προς το ένα ή το άλλο κέντρο γίνεται...λεωφόρος, ενώ ο άλλος δρόμος γίνεται όλο και λιγότερο διαβατός... Κάποιοι, δηλαδή γίνονται όλο και πιο αγχωμένοι και ανικανοποίητοι, και άλλοι όλο και πιο ήρεμοι και ευχαριστημένοι. 

Τα άτομα που έχουν συνηθίσει να ανησυχούν πολύ, να φοβούνται, να αγωνιούν, κάνουν τον δρόμο του εγκεφάλου που οδηγεί στο κέντρο του στρες όλο και πιο άνετο και διαβατό, ενώ συγχρόνως καταργούν σιγά-σιγά τον δρόμο που οδηγεί στην αίσθηση της χαράς και της ανταμοιβής. Οι μικρές χαρές της ζωής τους αφήνουν πλέον αδιάφορους, οδηγούνται σε κατάθλιψη και αναζητούν την αίσθηση της ανταμοιβής σε καταστάσεις που τους οδηγούν σε εθισμούς (τσιγάρο, αλκοόλ, ουσίες, πολυφαγία, τζόγος), προσπαθώντας όλο και πιο δύσκολα να νιώσουν με κάτι ηρεμία και ικανοποίηση…

Η συχνή αραίωση των αναπνοών, μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά, για αυτά τα άτομα. Αν σε συχνά χρονικά διαστήματα (κάθε δύο-τρεις ώρες περίπου) κάνουν 10 – 15 αργές ήρεμες αναπνοές (έτσι ώστε ο ρυθμός τους να είναι περίπου 6 ή λιγότερες ανά λεπτό) θα αρχίσουν να απολαμβάνουν τις μικρές χαρές της ζωής (μυρωδιές λουλουδιών, κελαϊδίσματα πουλιών κ.λπ) και να νιώθουν όλο και πιο ήρεμοι.

Όσο και αν φαίνεται αυτό απλοϊκό, αξίζει να το δοκιμάσουν όσοι υποφέρουν από άγχος και εθισμούς, όπως επίσης και όσοι υποφέρουν από κατάθλιψη. Είναι μία θεραπεία που δεν κοστίζει τίποτα, δεν έχει παρενέργειες, δεν βλάπτει καθόλου τον οργανισμό, αντίθετα ωφελεί την υγεία.

Δεν είναι, νομίζω, μεγάλη η απαίτησή μου να ζητήσω από όποιον το προσπαθήσει να με ενημερώσει για τα αποτελέσματά του… Θα χρειαστεί συνεχής καθημερινή άσκηση τουλάχιστον επί 3-4 εβδομάδες για να αρχίσουν να γίνονται αισθητά τα  πρώτα αποτελέσματα.  Ελπίζω να το δοκιμάσετε αρκετοί και να με ενημερώσετε εδώ στη σελίδα.

Συνεχίζεται…