Βλαβερές κατηγορίες σκέψεων (2ο τελευταίο)

Βλαβερές σκέψεις

............................................
3^ο  Αν εγώ έχω την ανάγκη να βοηθάω αρρώστους και ταλαιπωρημένους, γενικά, ανθρώπους, θεωρώντας το αυτό έργο ζωής, όσο και αν φαίνεται παράξενο, σύμφωνα με όσα ανέλυσα στη προηγούμενη πρώτη συνέχεια αυτής της ανάρτησης, οι δικές μου αισθήσεις, από τα ηλεκτρομαγνητικά σήματα που υπάρχουν τριγύρω δημιουργούν στον εγκέφαλό μου αυτή την εικονική πραγματικότητα και μέσα σε αυτή νιώθω πως ζω…

Με τη μεγάλη μου επιθυμία να βοηθάω, δηλαδή, συμβάλλω, όσο και αν δεν το
αντιλαμβάνομαι, στην υλοποίηση της πραγματικότητας που δεν μου αρέσει κατά βάθος και που επιθυμώ να αλλάξω ! Αυτό κάποιες φορές οφείλεται σε εγωισμό και προσωπικές ψυχικές ανάγκες και κάποιες άλλες, απλά σε άγνοια .

Φαίνεται φυσικό, κάποιος που συμπονά, να θέλει να βοηθήσει τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους, που η συλλογική ανθρώπινη νοημοσύνη έχει δημιουργήσει γύρω του, ωστόσο η σοφή αντίδραση θα ήταν, ο καθένας να θεωρεί σημαντική την ανθρώπινη ευτυχία και ευημερία και να μην θεωρεί όνειρο ζωής το να βοηθάει εκείνος ταλαίπωρους ανθρώπους, αλλά αντίθετα να επιθυμεί να ζει αυτός χαρούμενος και ευτυχισμένος, ανάμεσα σε χαρούμενους και ευτυχισμένους ανθρώπους.
Ελπίζω να γίνεται σαφές πως αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να συμπονάει κάποιος και να βοηθάει όποιους το χρειάζονται. Απλά, το σημαντικό θα πρέπει να είναι να υπάρχουν γύρω του ευτυχισμένοι άνθρωποι και όχι ταλαίπωροι ή ασθενείς, που εκείνος θα βοηθάει.

4^ο  Το να μην αντιλαμβάνεται  κάποιος όλα τα πιο πάνω,  όσα ανέφερα σήμερα και όσα αναφέρθηκαν στην προηγούμενη ανάρτηση (1^ο  μέρος),  οδηγεί εύκολα σε σκέψεις όπως «δεν μπορώ…»,  «δεν είμαι ικανός γι αυτό…» ή «δεν αξίζω…».

Όταν ο άνθρωπος έχει μεγαλώσει, όχι τυχαία, διδασκόμενος πως είναι ένα μικρό ανθρωπάκι που πρέπει να φοβάται τον Θεό (οποιασδήποτε θρησκείας) και τους μεγαλύτερους και σοφότερους ανθρώπους, σκέψεις όπως οι πιο πάνω, είναι πολύ φυσικό να γίνονται συνεχώς.

Αυτές οι σκέψεις με τη σειρά τους, δημιουργούν ακόμη περισσότερους ταλαίπωρους και ανήμπορους ανθρώπους, γιατί δεν μπορεί να περιμένει να μεγαλουργήσει κάποιος, όταν δεν γνωρίζει την δύναμη και τις ικανότητές του. 

Την τεράστια δύναμη που κρύβει κάθε άνθρωπος μέσα του, χάρη στην ικανότητα που έχει να μπορεί να σκέφτεται και επομένως να μπορεί να κατανοήσει την ΑΛΗΘΕΙΑ και την ικανότητα που έχει να δημιουργεί γύρω του την επιθυμητή υλική πραγματικότητα, δεν είναι πρόθυμος κανείς να του την εξηγήσει, όπως θα έπρεπε, από την παιδική ακόμη ηλικία.

Βολεύει τους δυνατούς η άγνοια που οδηγεί στην αδυναμία των υπολοίπων…

Εκεί επάνω είναι στηριγμένη όλη η παιδεία μας  και δυστυχώς και οι περισσότερες θρησκείες.

Έτσι καταλήγουμε τελικά, αγνοώντας την τεράστια δύναμή μας να παραμένουμε ανήμπορα ανθρωπάκια που, δίχως να το καταλαβαίνουμε, δημιουργούμε γύρω μας όλο και περισσότερους ταλαίπωρους ανθρώπους και μέσα σε αυτούς ταλαιπωρούμαστε και εμείς. Αυτή είναι η κόλαση που ο άνθρωπος έχει φτιάξει στον παράδεισο της γης που του χαρίστηκε.

Ο άνθρωπος τότε μόνον μπορεί να βοηθήσει την βελτίωση της ζωής στη γη, όταν αντιληφθεί και κατανοήσει την τεράστια δύναμη που κρύβει μέσα του και μάθει να την αφήνει ελεύθερη να οδηγεί τα βήματά του, χωρίς να την μειώνει με φόβους, σκέψεις και προγραμματισμούς. Ο προγραμματισμός που οδηγεί στον σωστό για τον καθένα δρόμο στη ζωή, μοιάζει να είναι η βελτίωση του εαυτού, ώστε να νιώθει μόνον θετικά συναισθήματα, συναισθήματα δηλαδή απαλλαγμένα από τον φόβο, που έχουν σαν βάση τους την αγάπη.

Γιατί η κατάσταση της αγάπης είναι εκείνη που οδηγεί την λειτουργία της καρδιάς μας σε συνοχή (εναρμόνιση), σύμφωνα με τις επιστημονικές έρευνες και αυτή η συνοχή είναι εκείνη που αυξάνει την δύναμή μας, εναρμονίζοντας όλες τις ενέργειες που παράγονται στο σώμα μας και κάνοντάς μας ένα δυνατό λέιζερ με δυνατές δονήσεις. Δονήσεις που, επειδή επηρεάζουν την γήινη ενέργεια, όπως ακόμη και την συμπαντική, μπορούν να οδηγήσουν την ζωή επάνω στη γη σε ένα καλύτερο επίπεδο.

Με αγάπη