Βλαβερές κατηγορίες σκέψεων (1ο)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Υπάρχουν δύο κατηγορίες σκέψης που χαλάνε τον κόσμο γύρω μας :

Α) Δεν αξίζω, δεν μπορώ, δεν είμαι ικανός γι αυτό….

Β) Θέλω να βοηθάω τους ταλαιπωρημένους, να θεραπεύω τους πάσχοντες…

Βλαβερές σκέψεις ;

Ίσως να φαίνεται σε πολλούς παράξενο το να χαλάει τον κόσμο γύρω μας μια σκέψη όπως αυτή η δεύτερη πιο πάνω, πιστεύω όμως πως μετά  την ολοκληρωμένη ανάγνωση του άρθρου μάλλον θα συμφωνήσουν μαζί μου…

Επανέρχομαι, για άλλη μια φορά, με αυτή μου την ανάρτηση, στο θέμα της εικονικής πραγματικότητας στην οποία ζούμε, γιατί το θεωρώ πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα στην εποχή μας, με τα τόσα αρνητικά που συμβαίνουν στον τόπο μας.

Πρέπει να καταλάβουμε όλοι τον σημαντικό ρόλο που παίζουμε εμείς οι ίδιοι στην
πραγματικότητα που δημιουργείται γύρω μας, γιατί μόνον τότε υπάρχει ελπίδα να αλλάξει και να βελτιωθεί η ζωή μας. Και επειδή το θέμα είναι αρκετά μεγάλο, θα το χωρίσω σε συνέχειες για να μη σας κουράσω.

Αρχίζω λοιπόν με την πρώτη συνέχεια :

1^ο Η «υλική» πραγματικότητα στην οποία ζούμε, δεν είναι παρά μια εικονική πραγματικότητα φτιαγμένη από τις πέντε αισθήσεις μας και τον εγκέφαλό μας. Οι αισθήσεις μας προσλαμβάνουν κάποια (όχι όλα!) από τα σήματα, ηλεκτρομαγνητικά και άλλα, που φτάνουν σε αυτές, από τα περιβάλλον και τα στέλνουν στον εγκέφαλο. Αυτός με τη σειρά του επειδή είναι περιορισμένων δυνατοτήτων κομπιούτερ και μπορεί να διαχειριστεί μόνον 2.000 σήματα το δευτερόλεπτο (όπως λένε οι σχετικές έρευνες) πετάει τα περισσότερα από τα δισεκατομμύρια σήματα που φτάνουν σε αυτόν και κρατάει μόνον τις 2.000 που μπορεί να διαχειριστεί, κάθε δευτερόλεπτο. Με αυτά τα 2.000 σήματα/δευτερόλεπτο φτιάχνει τον κόσμο μέσα στον οποίο εμείς πιστεύουμε πως ζούμε.

Είναι, λοιπόν, δικό μας, κατάδικό μας,  κατασκεύασμα αυτός ο κόσμος και όσο δεν το καταλαβαίνουμε αυτό, τόσο δυσκολότερη γίνεται η αλλαγή του, παρά τις όποιες καλές προθέσεις μας.

2^ο Η επιλογή των 2.000 σημάτων με τα οποία ο εγκέφαλός μας φτιάχνει την «πραγματικότητα» στην οποία ζούμε, γίνεται με βάση το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και το βαθμό σημαντικότητας που έχουν τα διάφορα ερεθίσματα για τον καθένα μας.

Ότι σήμα έχει σχέση με την εξασφάλιση της ζωής μας, δηλαδή, περνάει στον εγκέφαλο, καθώς και ότι εμείς θεωρούμε πολύ σημαντικό.

Αυτό το τελευταίο οι περισσότεροι το έχουν διαπιστώσει, όπως παρατηρώ στις κουβέντες που κάνουμε στις ομάδες χαλάρωσης του Ινστιτούτου, αλλά δεν του έχουν δώσει την πρέπουσα σημασία. Π.χ. κάποια μάρκα αυτοκινήτου που μας αρέσει πολύ και επιλέξαμε να αγοράσουμε κάποια στιγμή, την βλέπουμε πολύ πιο συχνά στον δρόμο μας, απ΄ ότι άλλες μάρκες που μας είναι αδιάφορες…

Στην ουσία αυτό σημαίνει πως τα σημαντικά για εμάς πράγματα φτιάχνουν την πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Χρειάζεται προσοχή λοιπόν, ως προς το τι θεωρούμε σημαντικό ! Αν σημαντικές θεωρούμε τις «ατυχίες» μας, ή τις άσχημες καταστάσεις της ζωής μας, σήματα σχετικά με αυτές θα προσλαμβάνει και θα αναλύει συνεχώς ο εγκέφαλός μας, ταλαιπωρώντας μας όλο και περισσότερο. Ενώ εάν η προσοχή μας είναι στραμμένη στα ωραία που επιθυμούμε και περιμένουμε να ζήσουμε και σε όσα καλά ζούμε ήδη, όλο και περισσότερα σήματα σχετικά με αυτά θα προσλαμβάνει και θα επεξεργάζεται ο εγκέφαλός μας οδηγώντας μας όλο και πιο κοντά σε αυτή την ιδανική μας κατάσταση!

Δεν είναι παραμύθια αυτά, ούτε ανόητες κουβέντες. Είναι επιστημονική πραγματικότητα και πρέπει να αρχίσουμε να την κατανοούμε και να την πιστεύουμε, εάν θέλουμε να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή μας.

Συνεχίζεται