Θρησκευτικότητα και πνευματικότητα (60)

Ετούτη η γιορτή των Χριστουγέννων με κάνει να σκέφτομαι πάντα, πόσο σημαντική υπόθεση είναι η ζωή με εγρήγορση, παρατήρηση, δηλαδή, των σκέψεων και των συναισθημάτων μας, ανά πάσα στιγμή, χωρίς κριτική.

Γιατί, στη πραγματικότητα, τις περισσότερες ώρες της ημέρας μας, ζούμε με ένα βίντεο που παίζει στον εγκέφαλό μας, και δείχνει ξανά και ξανά τις άσχημες
στιγμές που ζήσαμε, ή τις άσχημές στιγμές που φοβόμαστε πως θα ζήσουμε στο μέλλον…

Όπως το έχουμε πολλές φορές ξαναπεί, ο λόγος που η μνήμη μας κρατάει κυρίως τις άσχημες εμπειρίες και όχι τις καλές, είναι γιατί με τις άσχημες, μας προφυλάσσει από μελλοντικές παρόμοιες εμπειρίες. Σας το έχω αναλύσει και σε ένα μικρό βίντεο αυτό το θέμα. Ζούμε, δηλαδή, με την μνήμη μας γεμάτη αρνητικές καταστάσεις και τον λογικό μας εγκέφαλο γεμάτο φόβους για μελλοντικές παρόμοιες αρνητικές καταστάσεις…

Αυτή είναι η αιτία του άγχους, και της ανθρώπινης δυστυχίας…

Και πηγάζει όλο αυτό, από την έλλειψη πνευματικότητας, στην οποία ωθεί τους ανθρώπους η κοινωνία, προκειμένου  να μπορεί να τους χειραγωγεί.

Μιλάω για πνευματικότητα, γιατί αυτή δεν είναι απαραίτητα συνυφασμένη με την θρησκευτικότητα. Αντίθετα μάλιστα, η θρησκευτικότητα, μπορεί να οδηγήσει σε φανατισμούς και αρνητικές καταστάσεις, όπως συνέβαινε πάντα και συμβαίνει και στην εποχή μας, με ακραίο φαινόμενο αυτόν τον καιρό τους «τζιχαντιστές». Αυτό συμβαίνει, γιατί, δυστυχώς, τα ιερατεία των διαφόρων θρησκειών, ασκούν εξουσία και πολεμούν οι μεν τους δε, για την διασφάλισή της.

Με τον τρόπο αυτό, έχουν στερήσει από τους νέους ανθρώπους την ανάπτυξη της πνευματικότητας, που είναι απαραίτητη για την βελτίωση του ανθρώπινου είδους και την εξέλιξή του.  Γιατί πνευματικότητα σημαίνει κατανόηση της ενότητας των πάντων, όπως  και κατανόηση της ισότητας στη φύση, τη ζωή… Πώς να εμπιστευθείς την διδασκαλία κάποιας θρησκείας, όταν αυτή δηλώνει πως ο δικός της Θεός είναι καλύτερος από τον Θεό κάποιας άλλης θρησκείας;

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει εξελιχθεί. Ο άνθρωπος εξελίσσεται προς μία πνευματικότερη κατάσταση, γι αυτό και τα παιδιά δεν πιστεύουν πια στα παραμύθια και τους δογματισμούς και, δυστυχώς, τα περισσότερα, απομακρύνονται από τις θρησκείες. Κάποια άλλα όμως, τα λιγότερο εξελιγμένα πνευματικά, φανατίζονται και προσπαθώντας να βρουν λόγω ύπαρξης, κατατάσσονται σε θρησκευτικές ομάδες που τους χειραγωγούν και τους κάνουν υποχείριά τους.

Είναι θεωρώ, απαραίτητη η δημιουργία, επιτέλους, μιας πανθρησκείας που θα ενώσει τους ανθρώπους σε αυτή τη γη, και θα τους οδηγήσει σε πνευματικότερα μονοπάτια, για να σωθούν οι νέοι άνθρωποι και να βρουν στηρίγματα που θα τους βοηθήσουν να ζήσουν μία καλύτερη και πιο ευτυχισμένη ζωή. 

Ετούτες τις ημέρες, που γιορτάζεται η γέννηση του Χριστού, του Θείου βρέφους που κρύβουμε όλοι βαθιά μέσα μας και δεν το έχουμε αφήσει να οδηγήσει τη ζωή μας με την δική του σοφία, θεωρώντας πως η λογική  και το εγώ μας είναι ανώτερά του, και πως μπορούν να κάνουν καλύτερα τη δουλειά αυτή, ας σκεφτούμε λίγο περισσότερο και ας αρχίσουμε να ασκούμαστε στην «εγρήγορση».

Ας αρχίσουμε να μένουμε για λίγη ώρα, μόνοι σε σιωπή, και να παρατηρούμε τις σκέψεις που κάνει ο νους μας, χωρίς κριτική, απλά να τις παρατηρούμε, πώς έρχονται και φεύγουν, σαν επισκέπτες του νου… Μπορούμε να παρατηρούμε και πώς λειτουργεί το σώμα μας… Πώς η   ανάσα μας ανεβοκατεβάζει το στήθος και την κοιλιά μας, ή πώς χτυπάει μέσα μας η καρδιά μας και μας κρατάει στη ζωή…

Ασκούμενοι συχνά, στο να μένουμε έτσι για λίγο στη σιωπή και την παρατήρηση του εαυτού χωρίς καμία κριτική, θα ανακαλύψουμε και θα επικοινωνήσουμε σιγά-σιγά με το Θείο βρέφος που κρύβεται στο βάθος κάθε ύπαρξης, αφήνοντάς το να ξαναγεννηθεί και να οδηγήσει τη ζωή μας, όπως η γιορτή ετούτη της χριστιανοσύνης προστάζει ! 

Με αγάπη