Κάπνισμα και εγκυμοσύνη (106)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται υπερβολικό, τα αποτελέσματα των ερευνών όμως, δεν αφήνουν αμφιβολίες ως προς την βλαπτική επίδραση που έχει το κάπνισμα της εγκύου μητέρας στο έμβρυο που αναπτύσσεται στην κοιλιά της.

Μέχρι πρόσφατα, οι έρευνες είχαν συσχετίσει το κάπνισμα αυτό με την εμφάνιση αυτισμού στα παιδιά, καθώς και του συνδρόμου διάσπασης προσοχής.

Πριν δύο χρόνια όμως, ένας ακόμη συσχετισμός παρατηρήθηκε σε έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό
American Journal of Psychiatry. Σε αυτήν αναφέρεται πως το κάπνισμα της εγκύου μητέρας μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση διπολικής διαταραχής στο παιδί. 

Όλο και περισσότερα ψυχικά νοσήματα των παιδιών, δείχνουν οι έρευνες, πως σχετίζονται με το κάπνισμα της μητέρας κατά την εγκυμοσύνη.

Αυτό που δεν είναι βέβαια ξεκαθαρισμένο στις έρευνες αυτές, είναι, το κατά πόσο τα προβλήματα των παιδιών οφείλονται στο κάπνισμα, ή στη ψυχική κατάσταση της μητέρας που την έχει οδηγήσει στο κάπνισμα. Γιατί οι εθισμοί, δείχνουν πως το άτομο έχει πολλά αρνητικά συναισθήματα που δεν έχει διαχειριστεί σωστά και εξ αιτίας τους προσπαθεί αυτό να ισορροπήσει τη δυσαρέσκεια που αισθάνεται από αυτά το σώμα του με κάποια υλική ευχαρίστηση. Σε ένα μικρό βίντεο έχω αναφερθεί και εξηγήσει αυτό το θέμα. Μπορείτε να το δείτε κάνοντας κλικ εδώ.

Πιθανότατα λοιπόν, να μην είναι το κάπνισμα της εγκύου μητέρας η αιτία των ψυχικών διαταραχών που εμφανίζουν τα παιδιά, αλλά τα αρνητικά συναισθήματα που εκείνη έχει συσσωρεύσει και την έχουν οδηγήσει στον εθισμό. Ίσως αυτά, μέσω των ορμονών που κυκλοφορούν εξ αιτίας  τους στο αίμα της μητέρας και μεταφέρονται με αυτό στο έμβρυο, να οδηγούν τελικά στα ψυχικά προβλήματα που παρουσιάζουν τα παιδιά.

Δεν είμαι βέβαιη λοιπόν, εάν η συμβουλή προς τις εγκύους μητέρες πρέπει να είναι το να κόψουν αυτές το κάπνισμα, ή το να προσπαθήσουν να αναγνωρίσουν και να διαχειριστούν καλύτερα αυτές τα συναισθήματά τους. Λειτουργία μέσα από την οποία στη συνέχεια, μπορούν να οδηγηθούν αυτές στη διακοπή και του καπνίσματος.

Νομίζω πως το δεύτερο θα οδηγούσε σε πολύ καλύτερα αποτελέσματα, γιατί χωρίς την εκπαίδευση στη διαχείριση των συναισθημάτων, η διακοπή μιας συνήθειας μπορεί να αποτελέσει πρόσθετο στρες για το άτομο. Και στην προκειμένη περίπτωση δεν είμαι καθόλου βέβαιη πως κάτι τέτοιο θα οδηγήσει στην γέννηση πιο γερών, ψυχικά, παιδιών.

Χρειάζονται, νομίζω, πολύ πιο ολοκληρωμένες και σοβαρές έρευνες για να μπορέσουν να εξαχθούν σοβαρά συμπεράσματα, επάνω στο θέμα αυτό.

Με αγάπη