Ερασιτέχνης κηπουρός/Λαχανόκηπος(24)

Γεια σας φίλες και φίλοι ερασιτέχνες κηπουροί

Η σοδειά μου από ρόδια εφέτος ήταν παραπάνω από ικανοποιητική!!! Τα μικρά μου δέντρα, γέμισαν μεγάλους καρπούς, που με την πρώτη φθινοπωρινή βροχή έσκασαν και έτρεχα να τους μαζέψω για να μην μου σαπίσουν.

Φουσκώνουν βλέπετε τα σπόρια τους από το νερό που το δέντρο ρουφάει από την βροχή, και έτσι όπως μεγαλώνουν απότομα, δεν αντέχει το περίβλημά τους, σκάει και ανοίγει, αφήνοντας τους μικρούς σπόρους στη διάθεση των πουλιών και της βροχής που τους σαπίζει.

Δύο είδη ρόδια έχει ο κήπος μου. Αυτά που έχουν υπέροχο κόκκινο χρώμα στο περίβλημά τους, αλλά πιο ανοιχτού χρώματος σπόρους και πιο ξινούς  και τα άλλα που έχουν ένα πολύ πιο ανοιχτό χρώμα στο περίβλημά τους αλλά οι σπόροι τους είναι κατακόκκινοι και γεμάτοι γλύκα. 

Τους πρώτους τους χρησιμοποιώ στις σαλάτες όλο τον χρόνο, (γιατί τους φυλάω στην κατάψυξη και τους ρίχνω στις σαλάτες λίγο πριν τις σερβίρω), ενώ τους δεύτερους τους καταναλώνουμε μαζί με τους φίλους και τις φίλες με το ... κουταλάκι, όσο είναι ακόμη φρέσκοι. 

Δύο τρόπους έχω βρει χρήσιμους για να βγάζω τους σπόρους από τη φλούδα χωρίς πολύ παίδεμα. Ο ένας είναι να χαράζω το ρόδι όπως ακριβώς χαράζουμε τη φλούδα ενός πορτοκαλιού για να το καθαρίσουμε, και να βγάζω τους σπόρους από κάθε κομμάτι, και ο άλλος είναι να χαράζω το ρόδι εγκάρσια γύρω-γύρω περίπου στη μέση του, να το στρίβω λίγο για να ανοίξει στα δύο, και με ένα ξύλινο κουτάλι να χτυπάω τη βάση κάθε κομματιού καθώς το κρατάω με τη μεριά των σπόρων του επάνω στη παλάμη μου και τα δάχτυλα λίγο ανοιχτά για να πέφτουν οι σπόροι στο πιάτο που βάζω από κάτω.

Σπουδαίος καρπός το ρόδι, όπως όλα τα φρούτα άλλωστε. 

Μη ξεχνάτε όμως να τα τρώτε μόνα τους  και όχι με το φαγητό σας. Λένε πως καταστρέφεται μέρος της δράσης τους έτσι. Δεν παίρνω όρκο πως αυτό είναι σωστό, αλλά πραγματικά απολαμβάνει κανείς ένα φρούτο πολύ καλύτερα με άδειο στομάχι, παρά με γεμάτο. 

Άλλο ένα φρούτο μου χαρίζει ο κήπος μου αυτή την εποχή. Σταφύλια. Δοκίμασα κατά καιρούς να μεγαλώσω διάφορες ποικιλίες, ο περονόσπορος όμως και άλλες αρρώστιες με ανάγκαζαν να ψεκάζω συνεχώς, πράγμα που δεν έσωζε τα αμπέλια, ενώ ταλαιπωρούσε εμένα. Αποφάσισα έτσι να αρκεστώ σε μία Κερκυραϊκή ποικιλία μαύρου σταφυλιού με υπέροχο άρωμα, τη "φράουλα", που είναι πολύ ανθεκτική και δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη περιποίηση. Έχει βέβαια λίγο σκληρή φλούδα, και κουκούτσια, όμως η γεύση της είναι υπέροχη και κάνει και πολύ ωραίο μοσχοβολιστό κρασί. Εγώ μασάω και τα κουκούτσια πολλές φορές, ξέρετε, μια που περιέχουν πολύ καλά για τον οργανισμό συστατικά.

Η κηπουρική είναι άσκηση πολύ καλή για την υγεία όπως έχουμε πει επανειλημμένα, γιατί εκτός από το σώμα ωφελεί και την ψυχή βοηθώντας μας να κατανοήσουμε την ενότητά μας με τη φύση. Οι ώρες όμως απασχόλησης με αυτήν, είναι ανάλογες με τον χρόνο που διαθέτει ο καθένας. Και εγώ, ιδιαίτερα αυτόν τον καιρό, έχω μεγάλο φόρτο εργασίας με το Ελληνικό Ινστιτούτο Αντιμετώπισης του Στρες, μία μη κερδοσκοπική εταιρεία που πρόσφατα ιδρύσαμε στην Κέρκυρα για να ενημερώσουμε τον κόσμο πώς μπορεί αντιμετωπίζοντας σωστά τα στρες της ζωής να προλάβει τις ασθένειες, αλλά και να βελτιώσει αυτές από τις οποίες πάσχει μειώνοντας έτσι τις ανάγκες του για φάρμακα και επιμηκύνοντας τη ζωή του. 

Η θέση του Προέδρου που έχω στο Ινστιτούτο αυτό, έχει πολλές ευθύνες και ώρες απασχόλησης, και έτσι οι ώρες μου για κηπουρική έχουν μειωθεί αρκετά. Θα το καταλάβατε άλλωστε και από τα άρθρα μου γι αυτήν που έχουν λιγοστέψει, ωστόσο τώρα που η πρώτη φθινοπωρινή βροχή έπεσε στο νησί και το χώμα μαλάκωσε λίγο, θα προσπαθήσω να βρω χρόνο να υπηρετήσω και πάλι τη γη για να απολαύσω τους καρπούς της. 

Σαλατικά θα φυτέψουμε τώρα. Στο επόμενο άρθρο θα σας πω τι κατάφερα να κάνω.

Με αγάπη