Ερασιτεχνική κηπουρική/Ανθόκηπος/Χειμώνας (1)

Επιτέλους,

Κυριακή σήμερα και ο ήλιος αποφάσισε να επισκεφθεί το όμορφο νησί μας. Έβαλα λοιπόν τις μπότες μου, πήρα τα γάντια και τα κλαδευτήρια μου και βγήκα στο κήπο να απολαύσω λιακάδα και γυμναστική. Γιατί ξέρετε η κηπουρική είναι πολύ καλύτερη από την απλή γυμναστική, επειδή συνοδεύεται και από θετικά συναισθήματα, όπως η αγάπη για τα φυτά που περιποιείται κανείς ή η ευχαρίστηση από τις μυρωδιές και την επαφή με τη γη. Εγώ επιπλέον απολαμβάνω και την επαφή των δύο μικρών μου ζώων (γάτας και σκύλου) που όποτε με δουν να ασχολούμαι με τον κήπο, ξαπλώνουν κάπου κοντά και με παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον. Ίσως όμως και να συμπάσχουν και να αναρωτιούνται τι θέλω η τρελή και τρέχω πάνω- κάτω και κουβαλάω κλαριά και δεν ξαπλώνω δίπλα τους να απολαύσω και εγώ νωχελικά όπως εκείνα τον ήλιο….

Είναι όμως εποχή για κλάδεμα φίλοι μου.

Πρέπει να κλαδευτούν όλα τα φυλλοβόλα φυτά για να τους δώσουμε το ύψος και το σχήμα που επιθυμούμε τώρα που είναι ακόμη γυμνά, έτσι ώστε να δυναμώσουν και να έχουν την εμφάνιση που επιθυμούμε σε λίγο που θα γεμίσουν καινούργια φύλλα και θα ανθίσουν. Στη συνέχεια θα πρέπει να καθαρίσουμε τις βάσεις τους από τα αγριόχορτα και να βάλουμε και λίγο λίπασμα για να βοηθήσουμε την καλή τους ανάπτυξη. Το ίδιο ισχύει και για τα δέντρα, καρποφόρα και μη.

Τα φυσικά λιπάσματα, όπως η κοπριά, είναι βέβαια πολύ καλύτερα από τα χημικά. Η κοπριά έχει όμως το κακό πως γεμίζει το κήπο με αγριόχορτα, λόγω των σπόρων των χόρτων που βγαίνουν στα κόπρανα των ζώων. Υπάρχει όμως ένα πολύ καλό υποκατάστατο της κοπριάς, το λίπασμα από φύκια. Πρόκειται για τα γνωστά μας φύκια, αφαλατωμένα και πολτοποιημένα. Είναι ακόμη θρεπτικότερα για τα φυτά από τη κοπριά και γλυτώνετε από τα αγριόχορτα και το συνεχές ξεχορτάριασμα του κήπου. Δοκιμάστε το, θα το ζητήσετε στα μεγάλα φυτώρια και καταστήματα κηπουρικής. 

Εγώ πάντως σήμερα δεν πρόλαβα να κλαδέψω όλα μου τα φυτά γιατί ο τρελός Κερκυραϊκός καιρός άλλα είχε κατά νου….. Ξαφνικά όλα γύρω μου έγιναν γκρίζα, και χοντρές στάλες με έστειλαν άρον –άρον στο σπίτι. Και το πιο τρελό ακόμη ήταν πως όπως κοίταζα απελπισμένη μέσα από τα τζάμια τα κλαριά που είχα αφήσει στη μέση της αυλής, λευκές μπίλιες από χαλάζι γέμισαν τις πλάκες της αυλής και για πέντε ολόκληρα λεπτά χτυπιόντουσαν μεταξύ τους με δύναμη σαν ένα τρελό παιγνίδι μπιλιάρδου.

Ευτυχώς είχα προλάβει και είχα φωτογραφήσει τις φρέζες και τις μαργαρίτες μου που έχουν ήδη ανθίσει αψηφώντας τη τρέλα αυτή του Κερκυραϊκού καιρού.