Το δύο φύλα και η "γκρίζα ζώνη"...

 Γεια σας φίλες και φίλοι

Μέσα σε όλο αυτό το χάος απόψεων και θέσεων που επικρατεί στην εποχή μας για το θέμα των φύλων, αισθάνομαι την ανάγκη να πω κι εγώ την δική μου άποψη.

Ο υλικός μας κόσμος, όπως πολλές φορές έχουμε πει, είναι σύμφωνα πια με την φυσική, πυκνή ενέργεια. Η ενέργεια είναι δόνηση μεταξύ δύο πόλων. Αυτή η δυαδικότητα είναι το χαρακτηριστικό της ύλης. Υπάρχουν πάντα δύο αντίθετοι πόλοι και ανάμεσα σ΄ αυτούς, όλοι οι πιθανοί  μεταξύ τους συνδυασμοί…

Π.χ. Ανάμεσα στους πόλους «άσπρο» και «μαύρο» υπάρχουν βέβαια άπειρες αποχρώσεις του γκρι…

Κάπως έτσι πρέπει, νομίζω,

να κατανοήσουμε το πρόβλημα των φύλων. Υπάρχουν οι δύο πόλοι των χρωμοσωμάτων, «ΧΧ» (θηλυκό) και «ΧΥ»(αρσενικό) που καθορίζουν τον φαινότυπό μας (την εμφάνιση) αλλά ανάμεσά τους, βρίσκονται άπειρες  αποχρώσεις τόσο φαινοτύπου, όσο και ταυτότητας, που εξαρτώνται όχι από τα χρωμοσώματα, αλλά από πολλούς άλλους παράγοντες (γονίδια, ψυχολογία, συνθήκες ανατροφής κ.λπ.)

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι πως η φύση δεν κάνει λάθη… Απλά οδηγεί τη ζωή σε συνεχή εξέλιξη. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτό στα δύο γνωστά μας φύλα (άνδρας, γυναίκα) κανείς δεν το γνωρίζει, όπως δεν γνωρίζουμε και τι υπήρχε πριν από αυτά… Καθόλου απίθανο να υπήρχαν μόνον ερμαφρόδιτα όντα (ΧΧ;) από τα οποία στη συνέχεια κάποια έχασαν τμήμα (1/4) του ενός χρωμοσώματος Χ και έμεινε να υπάρχει αυτό σαν Υ…

Ίσως έτσι να δημιουργήθηκαν τα φύλα, και όχι το αντίθετο που ισχυρίζεται η θρησκεία (πως από το πλευρό του Αδάμ δημιουργήθηκε η Εύα…). Ποιος μπορεί να το αποκλείσει;;;

Κανείς δεν γνωρίζει κι ούτε έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι πως κάθε είδος ζωής, από το μυρμήγκι και την κατσαρίδα μέχρι τον άνθρωπο, πρέπει να είναι σεβαστό για την ιδιαιτερότητά του και τον ρόλο του στον πλανήτη.  

Είμαστε πολύ «μικροί» εμείς οι άνθρωποι για να κατανοήσουμε και να κρίνουμε το θαύμα της ζωής. Γιατί ζούμε σε έναν «ψεύτικο» κόσμο φτιαγμένο από τις αισθήσεις και τον εγκέφαλό μας, και προσπαθούμε με αυτές τις λίγες πληροφορίες που μας έχει επιτραπεί να έχουμε, να μελετήσουμε (επιστήμη) ένα τεράστιο σε μέγεθος και πληροφορίες θαύμα…

Δεν φαίνεται εφικτό, στα μάτια μου, να το καταφέρουμε. Ωστόσο οι προσπάθειές μας οδηγούν το είδος μας σε συνεχή εξέλιξη. Κι αυτό είναι το ζητούμενο…

Ας αγαπηθούμε λοιπόν. Ας δεχτούμε του καθενός την ιδιαιτερότητα με σεβασμό και καλοσύνη. Όσοι βρίσκονται πολύ κοντά στους δύο πόλους του φύλου είναι τυχεροί. Οι άλλοι, όσοι βρίσκονται στη "γκρίζα ζώνη" ταλαιπωρούνται πολύ ψυχικά, νιώθοντας έξω από την αγέλη, κι αυτό θα έπρεπε να οδηγεί σε αγάπη και σεβασμό προς αυτούς και το δύσκολο ταξίδι τους, αντί για φτηνά λογοπαίγνια και εμπαιγμούς.  Σας παρακαλώ σκεφτείτε το.

Με αγάπη