Υλοποίηση! αλήθεια ή ψέμα; ( + 2η συνέχεια)

 Γεια σας φίλες και φίλοι 

Οι εορταστικές μέρες τελείωσαν. Κάποιοι γλέντησαν, κάποιοι ταλαιπωρήθηκαν, και κάποιοι απόλαυσαν την μοναξιά και την ησυχία τους.

Πάντα έτσι γίνεται στη ζωή. Καθένας ζει το δικό του παραμύθι. Άραγε το δημιουργεί ο ίδιος αυτό το παραμύθι, ή απλά παρασύρεται από τυχαία γεγονότα; Είναι πολλοί στη εποχή μας αυτοί που διδάσκουν μεθόδους υλοποίησης και πολλά βιβλία σχετικά έχουν γραφτεί. Κάποιοι όμως δεν πιστεύουν πως ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί τη ζωή που εκείνος επιθυμεί. Πιστεύουν πως τα πάντα γύρω τους είναι απλές συμπτώσεις…

Ο Γιουνγκ έχει ξεχωρίσει τις συμπτώσεις σε απλές και νοήμονες. Νοήμονες συμπτώσεις είναι αυτές

που οδηγούν σε καταστάσεις σχετικές με τις επιθυμίες μας και τις έχει ονομάσει «συγχρονικότητες».

Είναι πολλοί γύρω μας αυτοί που βιώνουν πολλές συγχρονικότητες στη ζωή τους, ενώ είναι και πολλοί αυτοί που πολύ δύσκολα καταφέρνουν να γευτούν σ΄ αυτή τη ζωή πράγματα που επιθυμούν και ταλαιπωρούνται.  Υπάρχει άραγε κάποια εξήγηση γι αυτό;

Ναι υπάρχει, και έχει τη βάση της στη βιολογία. Στoν τρόπο δηλαδή που λειτουργεί ο εγκέφαλός μας.

Θα προσπαθήσω να εξηγήσω τα πράγματα όσο πιο απλά μπορώ.

Σύμφωνα με τους ψυχολόγους  «συνείδηση» είναι η ενημερότητα που διαθέτει κανείς για τα αντικείμενα της αντίληψής του -παρούσας ή παρελθούσας (μέσα από τη μνήμη) - καθώς και για τα σωματικά αισθήματα, θυμικές καταστάσεις, εμπειρίες, και σκέψεις του. Παράλληλα η συνείδηση προσφέρει ενημερότητα της δράσης επιθυμιών και προθέσεων του ατόμου αλλά και ενημερότητα της δράσης όπως τη βιώνει το άτομο καθώς εκτελεί τις ενέργειες (δηλαδή τις πράξεις που υλοποιούν την πρόθεση του) και καθώς παρατηρεί τη συμπεριφορά του και τα αποτελέσματά της. Με λίγα λόγια δηλαδή, συνείδηση είναι η αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό (πράξεις, σκέψεις, επιθυμίες) και τον κόσμο γύρω μας.

Η συνείδηση χωρίζεται στο συνειδητό, το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο.

Συνειδητό είναι αυτό που είναι αντιληπτό από τις αισθήσεις μας, αυτό το μερικό που γνωρίζουμε και εφαρμόζουμε στην καθημερινότητά μας. Από την άλλη, το υποσυνείδητο είναι η παλιότερη γνώση μας, που είναι υπό, δηλαδή κρυμμένη μέσα στις παρελθούσες γνώσεις μας τις οποίες προσωρινά ξεχνάμε, αλλά, λειτουργούν μέσα μας ως γνώση. Ασυνείδητο, όπως λέει το ίδιο το στερητικό α, αφορά στην ίδια τη γνώση που υπάρχει στο ανθρώπινο DNA και αναζητείται η πρόσβαση σε αυτήν μέσω της σύνδεσης του ανθρώπου με τον κεντρικό έλεγχο των πάντων, που βρίσκεται μέσα του, σε σχέση με το άγνωστο 99% του εγκεφάλου μας που η ίδια η επιστήμη παραδέχεται ότι δε γνωρίζουμε.

Το όργανο με το οποίο έχουμε πρόσβαση σ΄ αυτό το τρίπτυχο της συνείδησης είναι ο εγκέφαλος. Σ’ αυτόν υπάρχουν τρία νευρικά δίκτυα με τα οποία έχουμε πρόσβαση  στο πιο πάνω τρίπτυχο.

1.    Το εκτελεστικό ή κεντρικό νευρικό δίκτυο  (πρόσβαση στο συνειδητό)

2     Το DMN (Default Mode Network) (πρόσβαση στο υποσυνείδητο)

3     To SN (Salience Netwwork)         (πρόσβαση στο υποσυνείδητο)

Όταν αυτά τα 3 νευρικά δίκτυα λειτουργούν συνεργικά τότε οι επιθυμίες μας υλοποιούνται. Το πρόβλημα είναι πώς μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτά τα 3 νευρικά δίκτυα ώστε να ευνοούμε αντί να εμποδίζουμε την σωστή τους συνεργασία.

Γιατί από τη στιγμή που γεννιόμαστε, υλοποιούμε τις επιθυμίες μας. Πεινάμε και κάποιος μας ταΐζει. Έχουμε ανάγκη από προστασία και κάποιος μας παίρνει στην αγκαλιά του… Αν οι πρώτες βασικές μας επιθυμίες δεν υλοποιηθούν, δεν μπορούμε και να συνεχίσουμε να ζούμε… Γνωρίζουμε δηλαδή ενστικτωδώς πώς να υλοποιούμε τις επιθυμίες μας, από τι στιγμή που γεννιόμαστε. Ζητάμε, με όποιο τρόπο μπορούμε (κλάμα) και παίρνουμε (Αιτείτε και δοθήσεται)…

Τι συμβαίνει στη συνέχεια και χάνουμε αυτή την ικανότητα;

Απλά «εκπαιδευόμαστε».  «Εξημερωνόμαστε», όπως λέει στο γνωστό μικρό βιβλίο του «οι  4 συμφωνίες»  ο Μεξικανός γιατρός Μιγκουέλ Ρούιζ. Μαθαίνουμε στα παιδιά μας, καθώς μεγαλώνουν, πως δεν μπορούν να έχουν πάντα αυτό που θέλουν, γιατί δεν μπορούμε να ασχολούμαστε μόνον με εκείνα και να τους προσφέρουμε όσα ζητούν συνεχώς… Και αυτά το μαθαίνουν… Και πείθονται πως δεν μπορούν να υλοποιούν όλες τις επιθυμίες τους…

Εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας να επηρεάζουν τη λειτουργία του εγκεφάλου τους, δηλαδή. Αλλάζουμε την έμφυτη σωστή συνεργασία των τριών νευρικών δικτύων που ανάφερα πιο πάνω με τα οποία είναι φτιαγμένος να υλοποιεί ο εγκέφαλός μας. Και χάνουμε έτσι ικανότητες με τις οποίες γεννηθήκαμε… Και φτάνουμε στο σημείο να θεωρούμε αργότερα, ως ενήλικες, τσαρλατάνους και αιθεροβάμονες όσους πιστεύουν πως μπορούν να υλοποιούν τις επιθυμίες τους…

Ας  πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή:

Συνεχίζεται