Η παιώνια και η άσκηση υπομονής...

Γεια σας φίλες και φίλοι

Άνθισε στον κήπο κι ετούτη την άνοιξη η όμορφη παιώνια! Δεν διαρκεί πολύ η άνθισή της, ωστόσο αξίζει σ΄ αυτό το φυτό μία τιμητική θέση στο κήπο. Δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο η ομορφιά της.

Όταν πριν χρόνια αγόρασα ένα ρίζωμά της και είδα στο καρτελάκι που το συνόδευε μία φωτογραφία του φυτού, ξετρελάθηκα με την εικόνα του και αποφάσισα να το φυτέψω στη μέση ενός υπερυψωμένου παρτεριού, ως κεντρικό ενδιαφέρον σημείο και γύρω του έβαλα άλλα λιγότερο εντυπωσιακά φυτά και λουλούδια.

Ενθουσιασμένη, περίμενα με ανυπομονησία την άνοιξη να έρθει για να απολαύσω λουλουδιασμένο αυτό το τόσο ενδιαφέρον φυτό. Και η άνοιξη ήρθε, το φυτό ξεπρόβαλε στο έδαφος, αλλά λουλούδια δεν απέκτησε… Απογοητευμένη το περιποιήθηκα και πάλι πολύ, και περίμενα με υπομονή την επόμενη άνοιξη…

Ούτε και τότε όμως   το μικρό φυτό μου έκανε τη χάρη. Μεγάλωνε κανονικά στο παρτέρι, όλα τα γύρω του φυτά άνθιζαν, εκείνο όμως όχι. Σκέφτηκα πολλές φορές να το βγάλω και να βάλω στη θέση του αυτή την κεντρική κάποιο άλλο ενδιαφέρον φυτό, αλλά σκεπτόμενη την φωτογραφία του που με έκανε να το αγοράσω, μετάνιωνα και το άφηνα τελικά στη θέση του.  

Πέρασαν έτσι πέντε χρόνια… Το έβλεπα να μεγαλώνει όλο και περισσότερο, αλλά δίχως λουλούδια πάντα…

Και μία άνοιξη σαν τώρα, βλέπω να ανοίγουν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου το ένα μετά το άλλο τρία μεγάλα λουλούδια του! Είχα πάψει να ασχολούμαι μαζί του και δεν πρόσεξα ότι είχαν εμφανιστεί μπουμπούκια στο μικρό φυτό με την τόσο αργή ανάπτυξη… Από εκείνη τη χρονιά και μετά, η αγαπημένη μου παιώνια, ανθίζει τη μία χρονιά περισσότερο από την άλλη. Είναι η πραγματική βασίλισσα του κήπου. Όλα τα άλλα φυτά τριγύρω της, απλά υπάρχουν για να τονίζουν τη δική της ομορφιά…

Έψαξα και διάβασα πληροφορίες για το τόσο όμορφο αυτό φυτό και έμαθα πως χρειάζεται πέντε χρόνια από την στιγμή που θα φυτευτεί στο χώμα το ρίζωμά του μέχρι την πρώτη του άνθιση… Πέντε χρόνια!

Σ’ αυτό το διάστημα, το φυτό μεγαλώνει υπόγεια, κάνοντας γερές ρίζες  και ετοιμάζεται για την άνθισή του…

Χάρηκα τόσο που είχα την υπομονή να περιμένω πέντε χρόνια δίχως να το βγάλω από το παρτέρι, όπως σκέφτηκα πολλές φορές. Η υπομονή μου ανταμείφτηκε με το παραπάνω. Η άσκηση στην υπομονή είναι άλλο ένα μεγάλο όφελος της κηπουρικής. Και βοηθάει αυτή πολύ την υγεία και τη ζωή…

Με αγάπη