Κακοποιημένα παιδιά και κοινωνία

 Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Το πρόβλημα της κακοποίησης των παιδιών με το οποίο ασχολούνται τον τελευταίο καιρό τα ΜΜΕ στον τόπο μας δεν είναι μόνο συναισθηματικό θέμα. Είναι και κοινωνικό, γιατί αφορά την κοινωνία ολόκληρη. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες έρευνες, οδηγεί από νωρίς (εφηβεία) στη δημιουργία ατόμων με προβληματική συμπεριφορά, λόγω  έντονης διέγερσης τόσο της αμυγδαλής, όσο και γενικότερα της σύνδεσής αυτού του αδένα με τον άξονα του στρες στον εγκέφαλο.

Η αμυγδαλή είναι ένας αδένας (με δύο πυρήνες, ένας σε κάθε πλευρά του εγκεφάλου) στον οποίο φτάνουν όλα τα ερεθίσματα που οι αισθήσεις στέλνουν στον εγκέφαλό μας,

αφού πρώτα περάσουν αυτά από τον έλεγχο του ΡΑΣ (RAS). Αυτό το τελευταίο είναι ένα μέρος του εγκεφάλου το οποίο, όπως σας έχω αναλύσει σε παλαιότερη ανάρτηση, ελέγχει τα ερεθίσματα που φτάνουν εκεί από τις αισθήσεις μας και επιτρέπει την είσοδο μόνον 2.000 ερεθισμάτων/ δευτερόλεπτο, γιατί τόσα μόνον μπορεί να επεξεργαστεί ο εγκέφαλός μας και να τα συνειδητοποιήσουμε.

Μετά τον έλεγχο του ΡΑΣ δηλαδή, τα ερεθίσματα που στέλνουν οι αισθήσεις μας στον εγκέφαλο φτάνουν στην αμυγδαλή και από εκεί με δύο νευρικούς δρόμους οδηγούνται ή στο κέντρο του στρες ή στο κέντρο της ανταμοιβής (χαράς) που βρίσκονται κοντά-κοντά. Ταυτόχρονα η αμυγδαλή επικοινωνεί και με πολλές άλλες περιοχές του εγκεφάλου, που έχουν σχέση με την είσοδο στην μνήμη (ιππόκαμπος) όπως και με την γνωστική λειτουργία (πρόσθιος μετωπιαίος λοβός).

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα κακοποιημένα παιδιά έχουν μεγαλύτερη διέγερση τόσο στην αμυγδαλή, όσο και στην σύνδεσή της με το κέντρο του στρες και με τις περιοχές που έχουν σχέση με την μνήμη και τη γνωστική ικανότητα. Η κακοποίηση στην παιδική ηλικία φαίνεται δηλαδή να επιδρά στη συμπεριφορά των ατόμων από νωρίς, γιατί κρατάει ζωντανές τις άσχημες μνήμες, επηρεάζει τη γνωστική τους ικανότητα και οδηγεί σε βία και εθισμούς (αντίδραση μάχης ή φυγής του στρες).

Απλοί τρόποι χαλάρωσης του εγκεφάλου δηλαδή, αν εφαρμοζόντουσαν στα σχολεία από νωρίς, θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον εγκέφαλο των παιδιών (πολλά από τα οποία είναι κακοποιημένα) και να αυξήσουν τις ικανότητές τους για μάθηση, μειώνοντας την βία και τους εθισμούς στην κοινωνία. 

Τέτοιοι απλοί τρόποι χαλάρωσης είναι το άκουσμα μίας όμορφης μουσικής στο προαύλιο μέχρι να μπουν τα παιδιά στην τάξη καθώς και στα διαλλείματα, και απλές γυμναστικές ασκήσεις για ένα μισάωρο πριν την έναρξη των μαθημάτων, με συγχρονισμένη αναπνοή. Υπάρχουν και άλλοι απλοί τρόποι που μπορούν να εφαρμοστούν σε κάθε διδακτική ώρα ώστε να αυξηθεί η γνωστική ικανότητα των μαθητών, όμως χρειάζεται να ενδιαφερθεί κάποιος γι αυτό. Και δυστυχώς οι περισσότερες κυβερνήσεις, όπως και στον τόπο μας, δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο…

Με αγάπη