Τα γονίδια και ο καρκίνος

 Γεια σας φίλες και φίλοι

Στις έρευνες που γίνονται για τον καρκίνο όλο και περισσότερα γονίδια βρίσκονται εμπλεκόμενα, πράγμα που κάνει την ανεύρεση θεραπευτικών στόχων όλο και πιο δύσκολη.

«Ο καρκίνος είναι το περισσότερο μελετημένο θέμα στις βιολογικές και βιοιατρικές επιστήμες» αναφέρει ο μικροβιολόγος João Pedro de Magalhães από το πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ στην Βρετανία, που έχει ασχοληθεί με αυτή την υπόθεση.

Τα ευρήματα στηρίζονται σε αποτελέσματα από την μηχανή αναζήτησης PubMed που καλύπτει εκατομμύρια άρθρα με θέματα ζωής και βιοιατρικής, κάποια από τα οποία φτάνουν πίσω μέχρι το 1950. Περίπου 4 εκατομ. από τις πάνω από 30 εκατομ. δημοσιεύσεις αναφέρονται στον καρκίνο. Συγκρίνοντας

με το ότι περίπου 350.000 μόνον ανάμεσά τους αναφέρονται στα εγκεφαλικά επεισόδια, καταλαβαίνει κανείς πόσο σημαντική είναι η έρευνα που γίνεται για τον καρκίνο.

Όπως διαπιστώνεται από τις δημοσιεύσεις αυτές, σχεδόν κάθε ανθρώπινο γονίδιο έχει μελετηθεί για την πιθανή συσχέτισή του με τον καρκίνο και έχει με κάποιο τρόπο συνδεθεί με τη νόσο. Σε έναν επιστημονικό κόσμο όπου τα πάντα όπως και κάθε γονίδιο μπορούν να συσχετισθούν με τον καρκίνο, παραμένει πρόκληση το να βρεθεί τι είναι αυτό που οδηγεί στον καρκίνο και ποιοι θα είναι οι πιο καλοί θεραπευτικοί στόχοι, λέει ο ερευνητής που ανέφερα πιο πάνω, στην δημοσίευσή που έκανε στο περιοδικό Trends in Genetics.

Κι εδώ είναι η ώρα να πω κάποια πράγματα που αφορούν το στρες που μελετάω τόσα χρόνια.

Το ανοσοποιητικό μας διαθέτει 4 τουλάχιστον (απ΄ ότι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα) είδη λευκών αιμοσφαιρίων που καταστρέφουν καρκινικά κύτταρα, καθώς και 1 ακόμη που τα… κοιμίζει. Κι αυτό γιατί καρκινικά κύτταρα δημιουργούνται στον οργανισμό όλων μας λόγω διαφόρων παραγόντων που δημιουργούν τοξικότητα στο περιβάλλον των κυττάρων και ο οργανισμός μας είναι εφοδιασμένος με όπλα αντιμετώπισής τους, για να παραμένουμε υγιείς.

Ο λόγος που το ανοσοποιητικό δεν είναι ικανό να αντιμετωπίσει τα καρκινικά κύτταρα είναι οι ορμόνες και φλεγμονώδεις ουσίες της αντίδρασης του στρες. Εξ αιτίας τους, τα κύτταρα του ανοσοποιητικού που έχουν σαν δουλειά τους να καταστρέφουν καρκινικά κύτταρα, αλλάζουν τρόπο λειτουργίας, και αντί να κάνουν αυτή τη δουλειά, αρχίζουν και παράγουν αντισώματα, σαν να αντιμετωπίζουν κάποιο μικρόβιο ή ιό… Το αποτέλεσμα είναι τα καρκινικά κύτταρα να παραμένουν στον οργανισμό και ανεμπόδιστα να πολλαπλασιάζονται, οδηγώντας τον σε νόσο.

Δεν είναι λοιπόν άγνωστη η αιτιολογία του καρκίνου, όπως λέγεται. Ο τρόπος ζωής και σκέψης μας είναι αυτός που επηρεάζοντας τα γονίδιά μας αλλάζει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού μας και μας οδηγεί στη νόσο. Μπορεί να ακούγομαι κουραστική, λέγοντας τα ίδια και τα ίδια, αλλά δεν γίνεται αλλιώς.

Η αντίδραση του στρες (αντίδραση μάχης ή φυγής), η βασική αντίδραση του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης, είναι αυτή που οδηγεί τον άνθρωπο στην εξέλιξη (όταν δεν υπερβαίνει την αντοχή του) ή σε οποιαδήποτε νόσο (όταν υπερβαίνει την αντοχή του). Και η αντοχή εξαρτάται από τον τρόπο ζωής και σκέψης. Από τον τρόπο δηλαδή της διαχείρισης του στρες.

Τώρα το γιατί μία τόσο σοβαρή γνώση δεν γίνεται γνωστή παγκόσμια και γιατί δεν γίνεται σοβαρή προσπάθεια εκπαίδευσης του κόσμου στη σωστή διαχείριση του στρες από νωρίς, το έχουμε πει πολλές φορές και δεν χρειάζεται να το επαναλάβω... 

Με αγάπη