Επιδρώντας στα γονίδια

 Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Η πρόοδος της επιστήμης έχει οδηγήσει τους ερευνητές να ασχολούνται όλο και περισσότερο με το DNA μας. Κάποια από τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών είναι πολύ θετικά και άλλα (όπως τα πρόσφατα σκευάσματα που κατ’ ευφημισμό ονομάστηκαν εμ-βόλια) δημιουργούν πολλούς προβληματισμούς.

Γνωρίζουμε προς το παρόν μόνον τη λειτουργία του 1,5%  αυτής της μεγάλης αλυσίδας του DNA μας. Σε αυτό το 1,5% ανήκουν και τα γονίδια, τα οποία δίνουν στα κύτταρά μας την εντολή για την κατασκευή των διαφόρων πρωτεϊνών, που αποτελούν το κύριο συστατικό του υλικού μας σώματος. 

Γι αυτά τα γονίδια γνωρίζουμε πως έχουν 30.000 διαφορετικούς τρόπους έκφρασης το καθένα. Και για να δοθεί μία εντολή

για την παραγωγή μιας πρωτεΐνης συνεργάζονται πολλά γονίδια. Πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν πάρα πολλές εκδοχές αυτής της εντολής…Τίποτα δεν είναι βέβαιο δηλαδή.

Γνωρίζουμε τώρα πως στην έκφραση αυτή των γονιδίων παίζει σημαντικό ρόλο ο τρόπος ζωής και σκέψης μας. Η διατροφή μας, δηλαδή, ο αέρας που αναπνέουμε, ουσίες που βάζουμε στο δέρμα μας, ήχοι που ακούμε, καθώς και τα συναισθήματα που βιώνουμε, μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο ή το χειρότερο την έκφραση των γονιδίων μας. Γνωρίζουμε μερικούς από τους τρόπους με τους οποίους γίνονται αυτές οι αλλαγές και ίσως στο μέλλον ανακαλύψουμε και άλλους περισσότερους. Δεν νομίζω πως έχει νόημα να σας κουράσω αναλύοντάς τους.

Το πρόβλημα είναι πως η αλλαγμένη από εμάς έκφραση των γονιδίων μεταφέρεται στη συνέχεια στα παιδιά μας (κληρονομικότητα). Έτσι κάποιες φορές, γονίδια πολύ αρνητικά επηρεασμένα ως προς την έκφρασή τους κληρονομούνται στα παιδιά μας, τα οποία δεν είναι σε θέση λόγω της μικρής τους ηλικίας να κάνουν κάτι για να τα επαναφέρουν σε καλή λειτουργία και εμφανίζουν νόσο.

Σε μία τέτοια περίπτωση, ερευνητές κατάφεραν πρόσφατα να αντικαταστήσουν προβληματικά στη λειτουργία τους γονίδια (γονίδια που οδηγούν στη παραγωγή του ενζύμου ADA -adenosine deaminase- το οποίο είναι απαραίτητο για την καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού), με άλλα που λειτουργούν κανονικά, σε παιδιά που εμφάνιζαν πρόβλημα της λειτουργίας του ανοσοποιητικού τους, σώζοντάς τας έτσι από λοιμώξεις από τις οποίες κινδύνευε από νωρίς η ζωή τους.

Ο τρόπος που το έκαναν ήταν ο εξής: πήραν από το μυελό των οστών αυτών των παιδιών αρχέγονα κύτταρα που δημιουργούν στη συνέχεια τα κύτταρα του αίματος και με τη βοήθεια ενός ιού μη βλαβερού για το άνθρωπο που πήραν από ποντίκια, κατάφεραν να μεταφέρουν σε αυτά τα αρχέγονα κύτταρα γονίδια παραγωγής του ενζύμου ADA με φυσιολογική λειτουργία. Στη συνέχεια έδωσαν και πάλι τα αλλαγμένα προς το καλύτερο αρχέγονα αυτά κύτταρά τους στα παιδιά. Τα νέα αυτά «φυσιολογικά» γονίδια μεταφέρθηκαν από τα αρχέγονα κύτταρα στα νέα κύτταρα του αίματος που παρήγαγε στη συνέχεια ο μυελός των παιδιών, με αποτέλεσμα να μην εμφανίζουν πια αυτά πρόβλημα υγείας.

Είναι αυτή μία μεγάλη επιτυχία της επιστήμης. Ένας πραγματικά εκπληκτικός τρόπος βοήθειας της υγείας μέσα από επίδραση στα γονίδια. Οι έρευνες αυτές βρίσκονται ακόμη στα αρχικά τους στάδια, τα μέχρι τώρα αποτελέσματα δίνουν όμως πολλές ελπίδες για το μέλλον.

Δεν είχαν βέβαια όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στο ερευνητικό αυτό πρόγραμμα την ίδια αντίδραση. Άλλα είχαν καλύτερη και άλλα λιγότερο καλή απάντηση. Όσο μικρότερη η ηλικία, τόσο καλύτερη ήταν η ανταπόκριση που διαπίστωσαν οι ερευνητές. Σίγουρα ο τρόπος ζωής των παιδιών αυτών καθώς και τα δικά τους συναισθήματα θα έχουν παίξει κάποιο ρόλο σ' αυτή την ανταπόκριση. Θα χρειαστούν πολλά ακόμη χρόνια μελέτης και έρευνας πάνω στα θέματα αυτά, βρισκόμαστε όμως σε ένα πολύ καλό σημείο. 

Δεν μπορώ να πω, δυστυχώς όμως, το ίδιο και για τη προσπάθεια που γίνεται στην εποχή μας από κάποιους άλλους για την είσοδο στον οργανισμό μας μέσω ιών ή άλλων μηχανισμών,  τεχνικά παρασκευασμένων τμημάτων κάποιων κορωνο-ιών για το… καλό μας. Σε αυτή τη περίπτωση, τα προβλήματα που προκύπτουν είναι πολύ περισσότερα από τα οφέλη, κι ας προσπαθούν με κάθε τρόπο (θεμιτό και αθέμιτο) να μας πείσουν για το αντίθετο.

Με αγάπη