Επιπτώσεις του χρόνιου στρες

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ασχολούμαι με την μελέτη του στρες και των επιπτώσεών του στον οργανισμό περίπου 15 χρόνια. Οι παγκόσμιες έρευνες για το θέμα αυτό και οι σχετικές αναρτήσεις των αποτελεσμάτων τους σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά πολλές και όμως η ιατρική κοινότητα ελάχιστη ενημέρωση έχει. Δεν το βρίσκετε περίεργο;

Δεν θα έπρεπε όλοι οι γιατροί να είναι ενημερωμένοι για ένα τόσο σοβαρό για την υγεία πρόβλημα, που βρίσκεται κάτω από την εκδήλωση σχεδόν κάθε ασθένειας; Και όμως δεν είναι… Δεν διδάσκεται αυτό στις ιατρικές σχολές…

Σε πρόσφατο παγκόσμιο ιατρικό καρδιολογικό συνέδριο αναφέρθηκε έρευνα του πανεπιστημίου Emory στην Ατλάντα, στην οποία έγινε σύγκριση μεταξύ των επιπτώσεων του ψυχικού και
του φυσικού στρες   στην καρδιακή λειτουργία. Στη μελέτη διαπιστώθηκε πως όσοι υπέστησαν ισχαιμία του μυοκαρδίου λόγω ψυχικού στρες είχαν διπλάσια πιθανότητα να πάθουν και άλλη καρδιακή προσβολή ή να πεθάνουν από καρδιακές παθήσεις σε σύγκριση με εκείνους που υπέστησαν καρδιακή ισχαιμία από φυσικό στρες (πχ. το ανέβασμα μιας μεγάλης σκάλας). 

Σύμφωνα με όσα σας έχω εξηγήσει στα βιβλία μου, σε πολλές αναρτήσεις μου αλλά και σε βίντεο που είναι ελεύθερα στο κανάλι μου στο youtube, το πιο πάνω εύρημα είναι απόλυτα συμβατό με όσα γνωρίζουμε τώρα για το στρες και τον ρόλο των συναισθημάτων σ’ αυτό. 

Τα αρνητικά συναισθήματα (ψυχικό ή συναισθηματικό στρες) έχει πια αποδειχθεί πως αποδιοργανώνουν τη καρδιακή λειτουργία. 

Το ενδιαφέρον είναι όμως, πως εκτός από την δική μας καρδιά, η λειτουργία αυτή, επηρεάζοντας το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που δημιουργείται γύρω από την καρδιά μας,  επηρεάζει και τους άλλους γύρω μας. Είμαστε απόλυτα συνδεδεμένοι,  τώρα πια το γνωρίζουμε. Γι αυτό και ο ρόλος της συναισθηματικής   νοημοσύνης έχει γίνει τόσο σημαντικός στη ζωή μας, μαζί με την σωστή διαχείριση του στρες, γενικότερα.

Πριν λίγα χρόνια (2015) άλλοι ερευνητές που μελέτησαν τις επιπτώσεις του χρόνιου στρες στον εγκέφαλο κατέληξαν στο συμπέρασμα πως το χρόνιο στρες και η συνοδός του αυξημένη ποσότητα κορτιζόλης στο αίμα  ελαττώνει τον μεταβολισμό και την πυκνότητα των νευρικών συνάψεων  τόσο στον ιππόκαμπο όσο και στον μετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου. 

Οι ερευνητές συμπεραίνουν πως αυτό γίνεται μάλλον επειδή το χρόνιο στρες δείχνει στον οργανισμό πως το περιβάλλον είναι εχθρικό και γι αυτό στον εγκέφαλο θα πρέπει να μειωθεί η λειτουργία που σταματάει το στρες και οδηγεί σε χαλάρωση, ενώ ταυτόχρονα αναστέλλεται και η γνωστική λειτουργία ως μη αναγκαία και αφήνεται η αντίδραση του οργανισμού να εξαρτάται από τα χαμηλά κέντρα που ελέγχουν τους αμυντικούς μηχανισμούς. 

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που τα παιδιά που μεγαλώνουν σε άσχημο (στρεσογόνο) περιβάλλον έχουν λιγότερο καλή απόδοση στο σχολείο και αντιδρούν πολύ πιο βίαια στις διάφορες καταστάσεις της ζωής…

Η σωστή διαχείριση του στρες θα μπορούσε να βελτιώσει τη κοινωνία, αν αυτή άρχιζε να εφαρμόζεται από νωρίς στα σχολεία, όπως τόσα χρόνια τώρα με υπομονή και επιμονή επισημαίνω, εκτός από το ότι θα μείωνε τις ασθένειες που ταλαιπωρούν τα μέλη της.

Με αγάπη