Το λυχνάρι του Αλαντίν...

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Στο παραμύθι του Αλαντίν, όπως ξέρετε οι περισσότεροι, κάθε φορά που ο Αλαντίν έτριβε το μαγικό του λυχνάρι, το τζίνι που κρυβόταν μέσα του έβγαινε και του πραγματοποιούσε μία ευχή του…

Σήμερα καθώς μιλούσα, προσπαθώντας να βοηθήσω μία φίλη που ταλαιπωρείται από ανασφάλεια και φόβους, με διάφορα συμπτώματα από τη σώμα της που δεν έχουν οργανικό υπόβαθρο, όπως έχει αποδειχθεί από τις πολλές ιατρικές εξετάσεις που έχει κάνει, ήρθε στο νου μου το λυχνάρι και το τζίνι και έκανα τις πιο κάτω σκέψεις:

Ο άνθρωπος, όπως κάθε ζωντανός οργανισμός αποτελείται από σώμα και πνεύμα. Ο άνθρωπος όμως είναι ο μόνος ζωντανός οργανισμός που έχει την δυνατότητα
να φυλακίζει το πνεύμα μέσα στο σώμα του και να μην το αφήνει να δράσει… Την ευθύνη γι αυτή τη φυλάκιση την έχει ο εγκέφαλός μας. Ο «διάβολος» που κατά κάποιους είναι ο βασιλιάς της γης, δεν είναι βασιλιάς της γης, όπως πιστεύω εγώ,  αλλά βασιλιάς των ανθρώπων…

Ο όφις (διάβολος = λογική σκέψη) δεν έδωσε σε άλλα ζώα να φάνε τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού (υλικός δυϊσμός) τον έδωσε μόνον στον άνθρωπο. Γιατί ο όφις δεν υπάρχει, παρά μόνον μέσα στον ανθρώπινο  εγκέφαλο. Εκεί βρίσκεται το βασίλειό του. Όχι στη γη ολόκληρη, όπως κάποιοι πιστεύουν.

Έχει χτίσει μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο το παλάτι του και έχει φυλακίσει μέσα εκεί, όπως ακριβώς το λυχνάρι του Αλαντίν, το πνεύμα μας (τζίνι). Όσο ο ανθρώπινος εγκέφαλος σκέφτεται λογικά, το πνεύμα του παραμένει φυλακισμένο μέσα στο παλάτι της λογικής σκέψης. Μόνον όταν η λογική σκέψη σταματήσει, το πνεύμα μπορεί να λευτερωθεί. 

Στον ύπνο μας αυτό γίνεται αυτόματα, και νομίζω πως είναι η δικλίδα ασφάλειας του εγκεφάλου μας αυτή. Γιατί αν το πνεύμα παραμείνει φυλακισμένο συνεχώς, θα βλαφτεί τελικά η λειτουργία του εγκεφάλου και η λογική σκέψη θα διαταραχθεί. Το πνεύμα δεν μπορεί να είναι μόνιμα φυλακισμένο στην ύλη… Δημιουργεί μέσα από αυτήν, αλλά χρειάζεται την ελευθερία του, ώστε να επικοινωνεί με την πηγή του.

Στα παιδιά, μέχρι τα 8-9 χρόνια τους, επειδή ο εγκέφαλός τους λειτουργεί στα κύματα του ύπνου, το πνεύμα τους μπαινοβγαίνει ελεύθερα μέσα από το υλικό τους σώμα, γι αυτό και έχουν τόση δύναμη, τόση αυτοπεποίθηση πως μπορούν να καταφέρουν τα πάντα. Βρίσκονται σε συνεχή επαφή με την πηγή τους. Και εμείς οι «λογικοί» προσπαθούμε να τα «λογικέψουμε» καταστρέφοντας τις ικανότητές τους και κάνοντάς τα να νιώθουν μικρά και ανεπαρκή…

Το λυχνάρι του Αλαντίν με το φυλακισμένο τζίνι είναι μία ωραία μεταφορά για να καταλάβει κάποιος τα προβλήματα της φυλάκισης του πνεύματος μέσα στο παλάτι του διαβόλου (της λογικής σκέψης), γι αυτό και είπα στη φίλη μου σήμερα:

«Το κορμί σου είναι το λυχνάρι. Το πνεύμα σου είναι το τζίνι.  Το λυχνάρι του Αλαντίν ήταν ανοιχτό και το τζίνι έμενε μέσα του εθελοντικά περιμένοντας τις εντολές του Αλαντίν. Όποτε αυτός το έτριβε εκείνο έβγαινε έξω και εκτελούσε τις εντολές. Εσύ το λυχνάρι σου το έχεις κλειστό. Οι πολλές σκέψεις με τις οποίες παιδεύεις συνεχώς το μυαλό σου κλείνουν την έξοδο για το πνεύμα. Παρ΄ όλα αυτά του ζητάς τη γνώμη του. Και εκείνο μη βρίσκοντας διέξοδο κλωτσάει απελπισμένο το λυχνάρι σου (το κορμί σου) θέλοντας να λευτερωθεί για να σου μιλήσει... Πονάς πότε εδώ και πότε εκεί και αυτό σε κάνει να κάνεις όλο και περισσότερες αρνητικές «λογικές» σκέψεις, σφραγίζοντας όλο και πιο ερμητικά το λυχνάρι σου. Αν επιμένεις έτσι, κινδυνεύει να αντιμετωπίσεις εκτός από τα διάφορα σωματικά συμπτώματα και ψυχικά όπου να’ ναι, γιατί το πνεύμα σου δεν θα μείνει για πολύ ακόμη φυλακισμένο. Θα υποστείς κάποια έκρηξη στη λειτουργία του εγκεφάλου σου…

Ο νυχτερινός ύπνος, φαίνεται, δεν προσφέρει αρκετή απελευθέρωση στο πνεύμα μας. Αποτελεί μία δικλίδα ασφάλειας, αλλά δεν είναι αρκετή. Πρέπει να χρησιμοποιεί ο άνθρωπος με σύνεση τη λογική σκέψη και να απολαμβάνει και στιγμές σιωπής συχνά, ώστε να απελευθερώνεται το πνεύμα του, να έχει «έμπνευση» (εν-πνεύματι) και να μπορεί να δημιουργεί.

Προσπάθησε λοιπόν να μειώνεις τις σκέψεις με τις μεθόδους που οδηγούν τον εγκέφαλο σε χαλάρωση (αναπνευστική χαλάρωση, μυϊκή χαλάρωση, πνευματική χαλάρωση, ολοκληρωμένη χαλάρωση) όσο πιο συχνά μπορείς. Ώστε να δίνεις στο πνεύμα σου την ευκαιρία να έχει επαφή με την πηγή του. Τα συμπτώματά σου θα υποχωρήσουν και η ζωή σου θα ανθίσει.»

Τη ίδια συμβουλή δίνω σε όλες και όλους σας. Εύχομαι να την ακολουθήσετε.

Με αγάπη