Το νερό και η κόλαση...

Το σώμα ενός ενήλικα αποτελείται από 65 - 70% νερό, δεν χωράει αμφισβήτηση. Κάθε μόριό μας είναι τυλιγμένο σε πολλαπλά στρώματα νερού, (σε μία τέταρτη κατάσταση του νερού που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, αυτή του ζελέ) με διαφορετικές ιδιότητες, που υπό την επίδραση του ηλιακού φωτός μετατρέπονται σε μπαταρίες…

Κάποιοι μάλιστα, ισχυρίζονται πως αυτή η αναλογία, αν μετατραπεί σε αναλογία όγκου, λόγω της διαφοράς μεγέθους των μορίων του νερού από τα υπόλοιπα μόρια του σώματος, γίνεται τελικά 90%...

Όση και αν είναι όμως η αναλογία του νερού στο σώμα μας, δεν παύει αυτή να είναι σημαντικό κομμάτι της υλικής μας υπόστασης. Ως βρέφη περιέχουμε πολύ
περισσότερο νερό (90%) και όσο μεγαλώνουμε το ποσοστό του νερού στο σώμα μας μειώνεται σταδιακά.

Το διακρίνουμε αυτό εύκολα στα σώματα των ηλικιωμένων. Το δέρμα είναι φανερά αφυδατωμένο, ανελαστικό και δημιουργούνται πολλές ρυτίδες στην επιφάνειά του. Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, εξατμιζόμαστε… Αυτό που λέμε γηρατειά, δηλαδή, δεν είναι παρά αφυδάτωση στην ουσία...

Το είχατε σκεφθεί αυτό ποτέ;

Το νερό που χάνουμε καθημερινά μεταφέρεται είτε στον αέρα, ως εξάτμιση, είτε στο έδαφος με τα ούρα και τα κόπρανά μας… Το νερό, όμως, έχει πια αποδειχθεί πως κρατάει πληροφορίες. Οι έρευνες σ' αυτόν τον τομέα συνεχίζονται με μεγάλο ενδιαφέρον. Έχει ήδη αποδειχθεί πως τα συναισθήματά μας αλλάζουν την δομή των κρυστάλλων του νερού όταν αυτό γίνει πάγος. Ο Γιαπωνέζος ερευνητής MasaruEmoto ήταν ο πρώτος που έκανε τέτοια πειράματα και παρ΄ότι η επιστημονική κοινότητα της εποχής δεν τον παραδέχτηκε, μαθητές του συνέχισαν τα πειράματα αυτά κάνοντάς τα πολύ πιο αξιόπιστα.

Είναι πια παραδεκτό πως το νερό κρατάει πληροφορία. Δεν έχει όμως ακόμη διευκρινιστεί το πώς ακριβώς γίνεται αυτό, αν και υπάρχουν αρκετές θεωρίες. Πρόσφατα μάλιστα διαπιστώθηκε από τον Γερμανό καθηγητή Boris Koch ότι κάποια οργανικά μόρια που βρίσκονται μέσα στο νερό, αντί να διαλυθούν, όπως γίνεται συνήθως, και να μετατραπούν σε CO2 και νερό, αθροίζουν γύρω τους ομάδες μορίων νερού, οι οποίες δημιουργούν σχηματισμούς κρυστάλλου (οκτάεδρα, δωδεκάεδρα, εικοσάεδρα) χαρακτηριστικούς για το μόριο το οποίο περιβάλλουν, πράγμα που μας δίνει πληροφορίες για τα οργανικά αυτά μόρια που υπάρχουν στο νερό.

Σκεφθείτε, λοιπόν, λίγο την εξής εικόνα: Το νερό το δικό μας με τις δικές μας συναισθηματικές πληροφορίες (νευροπεπτίδια=μικρές ορμόνες των συναισθημάτων μας) μεταφέρεται καθημερινά στον αέρα και τη γη. Το ίδιο συμβαίνει και με το νερό που υπάρχει σε όλα τα ζώα και τα φυτά… Κάποια από αυτά τα καταναλώνουμε σαν τροφή, βάζοντας μέσα μας το δικό τους νερό… Ενώ το εξατμισμένο νερό όλων, με την μορφή βροχής, γυρίζει και πάλι στη γη, ποτίζοντας τα φυτά καθώς και τα ζώα και τους ανθρώπους που το καταναλώνουν σαν πόσιμο…

Σκεφθείτε πόσο ενωμένοι είμαστε με κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη… Πόσο φέρουμε μέσα μας τις πληροφορίες ζωής όλων των ζωντανών οργανισμών της γης… Πόσο το κακό που κάνουμε στα ζώα, τους άλλους ανθρώπους ή και στα φυτά γυρίζει επάνω μας…

Το είχατε ποτέ σκεφτεί έτσι; Αναλογιστήκατε ποτέ κάτι τέτοιο ως τώρα; Πως η ευθύνη μας γι αυτόν τον παραδεισένιο πλανήτη είναι τεράστια, γιατί είμαστε τα μόνα ζώα που τον γεμίζουμε με πληροφορίες πόνου και αρνητικών συναισθημάτων επηρεάζοντας όλη τη ζωή που υπάρχει επάνω του; Καταλαβαίνετε πόσο η "κόλαση" είναι ένα καθαρά ανθρώπινο δημιούργημα;

Με αγάπη