Ο εαυτός μας και ο κόσμος

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Επειδή βλέπω γύρω μου πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσει ο άνθρωπος πως η βελτίωση του εαυτού του είναι αυτή που θα βελτιώσει την υγεία και τη ζωή του, θα προσπαθήσω άλλη μια φορά να σας μιλήσω γι αυτό το θέμα.

Όλο το σύμπαν που βλέπουμε και μελετούν με τόση επιμονή οι επιστήμονες, δεν είναι παρά μία εικόνα υλοποιημένη από εμάς, τους ανθρώπους. Τα μάτια μας και ο εγκέφαλός μας προσλαμβάνοντας ηλεκτρομαγνητικά σήματα (πληροφορίες) από γύρω μας, «χτίζουν», με τη δική τους σοφία, αυτό το «σύμπαν» που θεωρούμε δεδομένο. Για κάθε ζωντανό οργανισμό, αυτό το σύμπαν έχει άλλη μορφή και περιεχόμενο, που εξαρτάται από
τις δυνατότητες των αισθήσεών του και του εγκεφάλου του.

Γύρω μας υπάρχουν απλά «πληροφορίες», τις οποίες ο καθένας μας ερμηνεύει διαφορετικά, αν και όπως κάθε είδος,  έχουμε και εμείς σαν ανθρωπότητα, πολλά κοινά στην αντίληψή μας, που μας χαρακτηρίζουν και μας διαφοροποιούν από τα υπόλοιπα είδη ζωής.

Ωστόσο του καθενός από εμάς ο κόσμος, είναι φτιαγμένος από αυτόν γι αυτόν. Δίχως δηλαδή τον «εαυτό» δεν υπάρχει, στην ουσία κόσμος…

Πώς γίνεται λοιπόν ο άνθρωπος να αδιαφορεί τόσο πολύ για τον εαυτό του και να τον αφήνει έρμαιο στα χέρια όσων έχουν αναλάβει τον ρόλο του εκπαιδευτή στις κοινωνίες μας;  Πολιτικοί, δάσκαλοι, καθηγητές, κληρικοί, δημοσιογράφοι, παίζουν όλοι τον ρόλο του εκπαιδευτή. Οι απόψεις τους όμως, είναι απλά, η δική τους οπτική του κόσμου. 
Όσο και αν η επιστήμη με πειράματα προσπαθεί να ανακαλύψει και να αποδείξει την «αλήθεια» τα πάντα σε αυτήν είναι υποκειμενικά, αφού ο προγραμματισμός των πειραμάτων, οι αναλύσεις και οι μετρήσεις εξαρτώνται από τους ανθρώπους ερευνητές. Η αλήθεια του κάθε ερευνητή, επαληθεύεται από κάποιους άλλους, αλλά καταρρίπτεται μετά από καιρό από κάποιον άλλο ερευνητή και αυτό θα συνεχίζει να γίνεται όσο υπάρχει ο άνθρωπος, γιατί οι πληροφορίες είναι άπειρες και επομένως άπειροι είναι και οι συνδυασμοί τους που οδηγούν σε συμπεράσματα… 
Ακόμη και οι επιστημονικές ανακαλύψεις που έχουν γίνει κοινά αποδεκτές και δεν έχουν μέχρι τώρα αμφισβητηθεί, δεν είναι παρά αλήθειες που αφορούν την κοινή, ανθρώπινη, υλική μας πραγματικότητα. Δεν ξέρουμε αν ισχύουν σε άλλες πραγματικότητες και ούτε θα το μάθουμε αυτό ποτέ.

Και τι να κάνουμε, θα πει κάποιος. Να πάψουμε να ερευνούμε;

Όχι βέβαια. Ερευνώντας οδηγούμαστε σε ανακαλύψεις που βελτιώνουν όλο και περισσότερο την ανθρώπινη ζωή στον πλανήτη. Αυτό είναι το σημαντικό που προσφέρει η επιστήμη. Την βελτίωση της ζωής του ανθρώπου από την υλική της πλευρά.

Πρέπει όμως να κατανοήσει ο άνθρωπος πως η ζωή του εξαρτάται κυρίως από το πώς αυτός ο ίδιος ερμηνεύει τον κόσμο γύρω του. Πως δεν πρέπει να αφήνεται με εμπιστοσύνη στην εικόνα που άλλοι έχουν φτιάξει γι αυτόν. Χρειάζεται συνεχής αμφισβήτηση για όσα του έχουν  μάθει αυτοί που έχουν αναλάβει μαζικά την εκπαίδευση του κόσμου, αλλά ακόμη και γι αυτά που μας έχουν μάθει οι ίδιοι οι γονείς που μας μεγάλωσαν.

Σημάδι για το πόσο ωφέλιμα είναι για εμάς τα όσα έχουμε μάθει στη ζωή μας, είναι το πώς νιώθουμε. Αν νιώθουμε πολύ καλά, σημαίνει πως οι σκέψεις μας και οι πεποιθήσεις που με τον καιρό αποκτήσαμε μέσα από τις συμβουλές των διαφόρων εκπαιδευτών που συναντήσαμε στη ζωή μας είναι καλές και ωφέλιμες για εμάς.

Αν όμως δεν νιώθουμε καλά, σημαίνει πως οι σκέψεις μας και οι πεποιθήσεις μας που κρύβονται πίσω από αυτές χρειάζονται αλλαγή. Όλα όσα μάθαμε να πιστεύουμε σαν σωστά, αν δεν μας οδηγούν σε χαρά και απόλαυση της ζωής, σημαίνει πως ήταν λάθος. Λάθος για εμάς, όχι για τον καθέναν. 
Και πρέπει εμείς, ο καθένας για τον εαυτό του, να αναθεωρήσει όσα από τα πιστεύω του τον οδηγούν σε αρνητικά συναισθήματα και καταστρέφουν την υγεία και τη ζωή του. Πρέπει με υπομονή και επιμονή να προσπαθήσει καθένας να βρει τις πεποιθήσεις που τον βλάπτουν και να τις αλλάξει. Το ότι αυτές προέρχονται από διδασκαλίες γονέων, καθηγητών, κληρικών κ.λπ δεν έχει καμία σημασία. Οι διδασκαλίες είναι σωστές, όταν οδηγούν τον άνθρωπο σε υγεία και χαρά. Όταν τον οδηγούν σε αρνητικά συναισθήματα, ασθένειες και άσχημη ζωή, σημαίνει πως δεν ήταν οι κατάλληλες για εκείνον.

Με αγάπη