Πόσο συνειδητά ζούμε;

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Έχουν γραφτεί και γράφονται πολλά για την συνείδηση. Αυτή είναι που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τα άλλα ζώα, και ας μη γνωρίζουμε ούτε πού βρίσκεται αυτή ούτε πώς λειτουργεί…

Αυτό που πραγματικά μου προκαλεί εντύπωση είναι το πόσο επιλεκτική είναι αυτή στους περισσότερους ανθρώπους. Συνήθως  οι άνθρωποι συνειδητοποιούν τα αρνητικά που βιώνουν στη ζωή τους. Με αυτά παιδεύονται στο παρόν τους και αυτά είναι που δεν μπορούν να ξεχάσουν από το παρελθόν τους…

Τις χαρές τους οι άνθρωποι δεν τις συνειδητοποιούν. Χαίρονται, γελούν αλλά
ασυνείδητα… δεν νιώθουν πραγματική ευτυχία στη χαρά τους. Απλά χαίρονται τις όμορφες στιγμές τους και εύκολα μετά από λίγο πέφτουν και πάλι στην συνειδητοποίηση των φόβων που τους κατακλύζουν μαζί με όλα τα άλλα αρνητικά της ζωής τους. 

Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί. Γιατί δεν μας  μαθαίνουν στο σχολείο να ζούμε συνειδητά την κάθε στιγμή μας; 

Αν το μαθαίναμε αυτό από παιδιά, θα ήμασταν πολύ πιο ευτυχισμένοι και γεροί ενήλικες. Αν αντί να μας γεμίζουν φόβους και ανασφάλειες για το πόσο δύσκολη είναι η ζωή, πόσο αγώνα πρέπει να κάνουμε για να εξασφαλίσουμε μία αξιοπρεπή δουλειά, ένα όμορφο σπίτι και ένα ωραίο αυτοκίνητο, μας έλεγαν πως στη ζωή μας θα εναλλάσσονται πάντα οι χαρές με τις λύπες (γιατί ζωή χωρίς δυαδικότητα δεν υπάρχει), γι αυτό και θα πρέπει να ευχαριστιόμαστε πολύ τις χαρές μας, και να στηριζόμαστε σε αυτές και στη βεβαιότητα για μελλοντικές χαρές που θα έρθουν, κάθε φορά που θα  βιώνουμε κάποια λύπη, ώστε να αυξάνεται η αντοχή μας σε αυτήν.

Πόσο πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι θα ήμασταν αν μέσα στη κάθε λύπη μας υπήρχε το φως της επόμενης μελλοντικής χαράς μας καλά συνειδητοποιημένο. Το φαντάζεστε;