Ο ρόλος της συνείδησης (51)

Γεια σας φίλες και φίλοι

Το άρθρο μου αυτό δεν απευθύνεται σε όσους είναι χαρούμενοι, ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι από τη ζωή και την υγεία τους. Απευθύνεται σε αυτούς που η ζωή που ζουν δεν τους αρέσει, και όμως εξακολουθούν στην ίδια πορεία, χωρίς να ξέρουν το γιατί…

Σε αυτούς που φοβούνται την αλλαγή, φοβούνται το άγνωστο, και επαναλαμβάνουν τις ίδιες συμπεριφορές που τους κρατούν στη στασιμότητα και τη μιζέρια.

Σε εσάς που αναγνωρίζετε τον εαυτό σας στις πιο πάνω περιγραφές απευθύνομαι
σήμερα με αυτό το άρθρο μου. Δεν ξέρω εάν θα σας βοηθήσει, νιώθω όμως την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας και θα το προσπαθήσω. Σε σας μένει να με ενημερώσετε εάν σας πρόσφερε κάτι θετικό και δεν πήγε ο κόπος μου χαμένος...

Η ζωή, λοιπόν, είναι ένα όνειρο… Πολλοί έχουν προσπαθήσει να την εξηγήσουν, ανά τους αιώνες, αλλά ακόμη δεν έχει γίνει αυτό κατορθωτό. Ζούμε όμως, αυξανόμαστε και πληθαίνουμε, με ταλαιπωρίες και  βάσανα, και αντί να δούμε πώς θα βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, ώστε να κάνουμε ευκολότερη τη ζωή μας επάνω στη γη, βλάπτουμε ο ένας τον άλλον (με έργα ή και μόνον με λόγια), θεωρώντας πως έτσι θα ζήσουμε εμείς καλύτερα, θαρρείς και δεν αρκεί ολόκληρος πλανήτης να μας χωρέσει όλους…

Ο φόβος της μοναχικότητάς μας είναι αυτός που μας οδηγεί σε αυτές τις λανθασμένες συμπεριφορές. 

Ο άνθρωπος, όταν μεγαλώσει λίγο και μπει σε λειτουργία η λογική του και αρχίσει να κάνει σκέψεις και συνειρμούς, όταν αποκτήσει συνείδηση δηλαδή, διαστρεβλώνει, άθελά του, την αλήθεια. Οι αισθήσεις του, αντιλαμβάνονται τον κόσμο με ένα δικό τους τρόπο, έναν τρόπο που δεν περιέχει όλα όσα υπάρχουν γύρω του, αφού όπως όλοι τώρα πια γνωρίζουμε, υπάρχουν ήχοι που δεν ακούμε (υπέρηχοι), χρώματα που δεν βλέπουμε (υπέρυθρη και υπεριώδης ακτινοβολία). Οι αισθήσεις μας λοιπόν, φτιάχνουν για εμάς μία πλασματική πραγματικότητα, ειδικά φτιαγμένη για εμάς.

Με τον ίδιο τρόπο, τα υπόλοιπα όντα έχουν τις δικές τους πραγματικότητες, σύμφωνα με τις δικές του αισθήσεις που διαφέρουν κατά πολύ από τις δικές μας. Ζούμε, δηλαδή, το κάθε ζωικό είδος σε μια δική του πραγματικότητα. 

Αλλά και μέσα στην ίδια πραγματικότητα, εμείς οι άνθρωποι, με την συνείδησή μας, δημιουργούμε ο καθένας μία δική του εκδοχή…  Οι σκέψεις και τα συναισθήματα που μας δημιουργούν οι αντιλήψεις μας, διαφέρουν πολύ. Αυτό είναι ένα από τα "υπέρ" της εξέλιξης, αλλά αποβαίνει "κατά", δυστυχώς, στη ζωή μας. Γιατί αυτή την διαφορετικότητα την εκλαμβάνουμε σαν αποκοπή από το Όλο. 

Και όμως, μπορούμε και επικοινωνούμε όλοι μεταξύ μας, γιατί ανεξάρτητα από τη πραγματικότητα που οι αισθήσεις μας δημιουργούν, και τα συναισθήματα που αυτή η "δική μας" πραγματικότητα μας προκαλεί (συνείδηση) είμαστε όλοι κόμβοι ενέργειας που αλληλοεπηρεάζονται και επηρεάζουν συγχρόνως το ενεργειακό σύμπαν που μας περιβάλλει.

Δεν είμαστε επομένως μοναχικά φοβισμένα ανθρωπάκια και πρέπει να αρχίσουμε να το καταλαβαίνουμε αυτό, αν θέλουμε να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή μας. Αυτή η γνώση, μειώνει τον φόβο και την ανασφάλεια και χαρίζει δύναμη και ελπίδα.

Το όνειρο που ζει ο καθένας,  μπορεί να το αλλάξει εάν αρχίσει να ζει συνειδητά. Αν χρησιμοποιήσει δηλαδή την ικανότητα που του έδωσε η φύση να παρατηρεί κάθε τι που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις του και στη συνέχεια να παρατηρεί τις σκέψεις, τους συνειρμούς και τα συναισθήματα, που αυτές οι αντιλήψεις του δημιουργούν. 

Να χρησιμοποιεί δηλαδή την συνείδησή του, ώστε να μπορεί να αλλάξει τις σκέψεις που δεν του αρέσουν και τα συναισθήματα που αυτές του δημιουργούν, για να δημιουργεί ο ίδιος την πραγματικότητά του κάθε λεπτό, όπως πολύ καλά μπορεί, αντί να μένει να ζει την ζωή του σαν ένα όνειρο που, όπως τα όνειρα που βλέπει κοιμισμένος,  το αντιλαμβάνεται κανείς μόνον όταν πλησιάζει να τελειώσει…