Επιδιόρθωση της μυελίνης! (105)

Πριν λίγο καιρό είχα πει, σε μία διαδικτυακή συζήτηση, πως η ΣΚΠ (Σκλήρυνση Κατά Πλάκας) δεν είναι μία ανίατη νόσος, γιατί πολλοί είναι αυτοί που δείχνουν στασιμότητα στην εξέλιξή της και άλλοι έχουν θεραπευτεί. Πολλοί πάσχοντες θύμωσαν μαζί μου γιατί ένιωθαν πως τους στερούσα το δικαίωμα να θεωρούν τους εαυτούς τους μόνιμα ανάπηρους!!! Με αντιμετώπισαν με σκληρότητα.

Είπαν πως
η καταστροφή της μυελίνης που συμβαίνει στη νόσο τους, δεν μπορεί να επιδιορθωθεί και επομένως οι βλάβες δεν μπορούν να θεραπευθούν. Αυτά τους λένε οι γιατροί τους, αυτά πιστεύει και μέχρι σήμερα η κλασική ιατρική.

Η αλήθεια είναι όμως, πως ο οργανισμός κρύβει μέσα του τη σοφία και τη δύναμη του Δημιουργού του, και έχει πολλές επιδιορθωτικές ικανότητες εάν οι συνθήκες του το επιτρέπουν. Υπάρχουν γονίδια που επιδιορθώνουν όχι μόνον προβλήματα του οργανισμού, αλλά και προβλήματα των ίδιων των γονιδίων, όπως έχουν δείξει οι επιστημονικές έρευνες. Γιατί λοιπόν να μην μπορούν να διορθώσουν και την κατεστραμμένη μυελίνη ;

Πρόσφατη έρευνα που ανακοινώθηκε στο 67^ο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Νευρολογικής Εταιρείας, ενισχύει κατά πολύ αυτές μου τις σκέψεις.

Ερευνητές έδωσαν σε άτομα που έπασχαν από ΣΚΠ  και παρουσίαζαν οπτική νευρίτιδα, ένα μονοκλωνικό αντίσωμα (ΒΙΙΒ033) και είδαν βελτίωση των συμπτωμάτων των ασθενών συμβατή με επιδιόρθωση της μυελίνης στο οπτικό νεύρο. Όπως είπε ο επικεφαλής της έρευνας Diego Cadavid MD , η βελτίωση ήταν 40% σε σχέση με το πλασέμπο ((0%) και  πιστεύουν πως αποδεικνύεται για πρώτη φορά  ότι συμβαίνει επιδιόρθωση της μυελίνης με την βοήθεια κάποιου φαρμάκου.

Μόνον που τα μονοκλωνικά αντισώματα δεν είναι ακριβώς φάρμακα. Δεν είναι συνθετικές χημικές ουσίες. Είναι αντισώματα που έχουν παραχθεί από ζωντανούς οργανισμούς. Τι είναι αυτό που μας κάνει να πιστεύουμε πως δεν μπορεί να τα παράγει και ο ανθρώπινος οργανισμός ;

Προσωπικά πιστεύω πως μπορεί να τα παράγει. Το θέμα είναι να ανακαλύψει ο ασθενής τι είναι αυτό στη ζωή του που άλλαξε την λειτουργία του ανοσοποιητικού του. Η αιτία βρίσκεται, όπως πάντα, στα στρες της ζωής, περιβαλλοντικά και ψυχικά.  

Η σωστή αντιμετώπιση των στρες λοιπόν, θα έπρεπε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή θεραπείας κάθε νόσου. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να γίνει αυτό αποδεκτό; 

Η δημιουργία φαρμάκου, ειδικά των μονοκλωνικών αντισωμάτων που δεν δημιουργούν παρενέργειες όπως τα συνηθισμένα φάρμακα, είναι πολύ σημαντική για όσους δεν μπορούν να κατανοήσουν τις δυνάμεις του οργανισμού τους και δεν μπορούν να πάρουν την υγεία τους στα χέρια τους.

Η προσπάθεια εκπαίδευσής των ασθενών όμως στην ενίσχυση της δικής τους θεραπευτικής δύναμης μέσα από την σωστή αντιμετώπιση των στρες της ζωής, είναι υποχρέωση όλης της ιατρικής κοινότητας, κατά την ταπεινή μου άποψη. 
Και η αντιμετώπιση αυτή δεν είναι άλλη από την σωστή διατροφή, την άσκηση, την γείωση, την χαλάρωση, την διαχείριση των συναισθημάτων και το γέλιο, όπως πολλές φορές σας έχω πει και όπως αναλυτικά έχω εξηγήσει σε δύο βιβλία μου που κυκλοφορούν.
Δεν είναι όμως αυτό κάτι που εφαρμόζεται ακόμη από τους γιατρούς, δυστυχώς...