Δημιουργική ικανότητα : το Θεϊκό κομμάτι του ανθρώπου (42)

Το μεσημέρι σήμερα, μισοξαπλωμένη στον καναπέ για την μεσημεριανή μου σιέστα, άρχισα να…

Θυμάμαι τον εαυτό μου να εφημερεύω σαν επιμελήτρια στο νοσοκομείο της Αγ. Όλγας στην Ν.Ιωνία, όταν ακόμη αυτό ήταν ένα μικρό παράπηγμα, με μόνους γιατρούς εμάς τους παθολόγους, που κάναμε χρέη όλων, σχεδόν, των ειδικοτήτων για την περιοχή, με περισσή αφοσίωση και αγάπη. Θυμάμαι ακόμη την εξοντωτική δουλειά μας, την εποχή που είχε πλήξει ο καύσωνας την Αθήνα, για ολόκληρα 48ωρα χωρίς ξεκούραση…

Θυμάμαι όμως πως,
μετά από τόση κούραση και αγωνία, γυρίζοντας στο σπίτι, άνοιγα τα σύνεργά μου και μέχρι αργά το βράδυ, με συνοδεία κλασσικής μουσικής ζωγράφιζα, ζωγράφιζα, ζωγράφιζα…

Θυμάμαι επίσης, πως όποτε επιθυμούσα να χαρίσω ένα έργο μου σε κάποιον φίλο και του ζητούσα να διαλέξει ανάμεσα στα έργα που είχα αθροισμένα στο σπίτι μου, οι περισσότεροι διάλεγαν έργο μου αυτής της περιόδου της ζωής μου…

Και αναρωτιέμαι γιατί άραγε;

Η απορία μου με έκανε να σηκωθώ, και να ανατρέξω στις φωτογραφίες των περισσοτέρων έργων μου, που διατηρώ ακόμη. Τις κοίταξα προσεκτικά και ξαφνικά… κατάλαβα!

Τα έργα εκείνα, αρκετά πρωτόγονα στην εκτέλεσή τους, έβγαζαν ένα συναίσθημα πολύ δυνατό, που δεν είχε καμία σχέση με τα καλύτερα σε εκτέλεση έργα επόμενων περιόδων της ζωής μου. Έμοιαζαν να θέλουν κάτι να σου πουν, παρ΄ότι ήταν πολύ ανώριμα ζωγραφισμένα. Σκέφτηκα πως κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τα έργα των παιδιών, που αν και ανώριμα ζωγραφικά, μεταφέρουν έντονα το συναίσθημα των παιδιών που τα ζωγραφίζουν.

Γιατί σας παιδεύω με όλα αυτά; Μα γιατί το τελικό μου συμπέρασμα είναι πως η δημιουργία είναι ένα ξέσπασμα της ψυχής στα προβλήματα που την πιέζουν! Τότε είναι αυθεντική… Είναι μία βαλβίδα ασφάλειας της ψυχής στα στρες της ζωής. Μέσα από αυτήν ο άνθρωπος γίνεται και πάλι «μεγάλος», κατ΄εικόνα και ομοίωση με τον Δημιουργό του… Ανοίγει η βαλβίδα της υλικής του υπόστασης, η Δημιουργία συνεχίζεται μέσα από αυτόν και καταλήγει σε ένα «εμπνευσμένο» (εν-πνεύματι)  έργο…

Θυμήθηκα όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες που μεγαλούργησαν μέσα από τον πόνο τους, είτε ερωτικό, είτε ψυχικό, είτε σωματικό… Μουσικούς, ποιητές, ζωγράφους…

Και τότε κατάλαβα!

Τα γήινα προβλήματα της ζωής μας μπορούν, αντί να μας καταρρακώνουν ψυχικά, να μας ανεβάσουν σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα και να κατανοήσουμε καλύτερα την βάση της ύπαρξής μας, την απίστευτα μεγάλη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής μας, μέσα από την δημιουργικότητα.

Η δημιουργικότητα λειτουργεί σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης του οργανισμού από τα στρες της ζωής εκτός από την κατανάλωση των ορμονών του στρες, που καταστρέφουν την υγεία μας. Γι αυτό...

Σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεστε φίλες και φίλοι μου, μην σταματάτε να δημιουργείτε. Ότι μπορεί ο καθένας, ανάλογα με τις δικές του ικανότητες, που είναι μοναδικές και ανεπανάληπτες. 
Μην αφήνετε τις αντιξοότητες να σας στερούν το Θεϊκό σας δώρο που είναι η δημιουργική ικανότητα.  Χρησιμοποιείστε το για να είσαστε ευτυχείς και να προστατέψετε και την υγεία σας.

Με αγάπη