Δυσανεξία στην γλουτένη. Το πρόβλημα της εποχής (72)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ένα από τα πιο γνωστά προβλήματα διατροφής στην εποχή μας έχει καταντήσει η αλλεργία στην γλουτένη. Έχει αποδοθεί σε αυτήν η παχυσαρκία και διάφορα προβλήματα του πεπτικού σωλήνα και όχι μόνον.

Σαν γιατρός, πριν κάποια χρόνια στο πανεπιστήμιο, εγώ είχα διδαχθεί, πως η δυσανεξία στην γλουτένη είναι ένα πρόβλημα κληρονομικό, το οποίο εμφανίζεται σε σχετικά μικρή ηλικία με διάφορα συμπτώματα. Είναι η ασθένεια με το όνομα «κοιλιοκάκη» κατά την οποία η κατανάλωση γλουτένης οδηγεί σε καταστροφή των λαχνών του λεπτού εντέρου.

Στη συνέχεια όμως, παρατήρησα πως το πρόβλημα γινόταν όλο και συχνότερο, άρχισε να εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες, και η κληρονομικότητα δεν φαίνεται να παίζει πια ιδιαίτερο ρόλο.

Τι άλλαξε λοιπόν;

Η διατροφή μας.

Όσο η διατροφή γίνεται όλο και περισσότερο βιομηχανοποιημένη, λιγότερο φρέσκια, γεμάτη συντηρητικά και γλυκαντικές ουσίες, τόσο το πεπτικό μας σύστημα αντιδρά, και βλάπτεται.

Μέσα στον πεπτικό μας σωλήνα, από το στόμα μέχρι το τέλος του εντέρου μας ζουν και βασιλεύουν εκατομμύρια μικρόβια. Σας έχω μιλήσει για αυτά και σε ένα μικρό βίντεο που μπορείτε να δείτε κάνοντας κλικ εδώ.  

Στον μικροβιακό αυτόν πληθυσμό, υπάρχουν δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, όπως πάντα συμβαίνει στη ζωή. Τα ωφέλιμα και τα βλαβερά, για το πεπτικό μας σύστημα, μικρόβια. Η αναλογία αυτών των μικροβίων, όπως και σε παλαιότερες αναρτήσεις μου σας έχω πει, εξασφαλίζει την σωστή ή μη λειτουργία του πεπτικού μας συστήματος.

Εάν υπερτερούν τα ωφέλιμα μικρόβια, η πέψη μας είναι σωστή και δεν έχουμε προβλήματα, ενώ το αντίθετο συμβαίνει εάν υπερτερούν τα βλαβερά, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό.

Και όταν τα ωφέλιμα μικρόβια υπερτερούν, ο βλεννογόνος του εντέρου μας είναι γερός και συνεχής, χωρίς ρωγμές, και προστατεύει τον οργανισμό μας από βλαπτικές ουσίες που μπορεί να περιλαμβάνονται μέσα στις τροφές μας, μην αφήνοντάς τες να περάσουν από το έντερο στο αίμα μας και να φτάσουν σε όλους τους ιστούς μας, δημιουργώντας φλεγμονές. Η προστατευτική αυτή λειτουργία του εντέρου μας λέγεται «εντεροαιματικός φραγμός».

Δυστυχώς, η διατροφή της εποχής, με πολλές επεξεργασμένες τροφές που περιέχουν ζάχαρη και άλλες γλυκαντικές ουσίες, και η ελλιπής κατανάλωση φρούτων και λαχανικών από τους περισσότερους, οδηγεί σε μείωση των ωφελίμων μικροβίων του εντέρου και αύξηση των βλαβερών, ενώ συγχρόνως αναπτύσσεται σε αυτές τις συνθήκες και ο μύκητας Candida, που κάνει ακόμη χειρότερη την κατάσταση.

Για την μείωση αυτή των ωφελίμων μικροβίων στο έντερό μας ευθύνεται επίσης και η αλόγιστη, από πολλούς, χρήση αντιβιοτικών.

Ένας επίσης προστατευτικός παράγοντας της υγείας μας, μέσα στο πεπτικό μας σύστημα, είναι το υδροχλωρικό οξύ του στομάχου. Αυτό καταστρέφει μικρόβια που φτάνουν εκεί από τις τροφές μας, και συγχρόνως διασπά τις πρωτεΐνες των τροφών στα αμινοξέα που τις αποτελούν, ώστε να γίνουν αυτές πιο εύπεπτες. 

Η γλουτένη είναι και αυτή πρωτεΐνη (για την ακρίβεια συμπλεγμα πρωτεϊνών).

Δυστυχώς όμως, η κατάχρηση φαρμάκων που μειώνουν το υδροχλωρικό οξύ του στομάχου καταργεί αυτόν τον τόσο απαραίτητο για την καλή λειτουργία του οργανισμού μηχανισμό άμυνας και μικρόβια αλλά και πρωτεΐνες αδιάσπαστες φτάνουν στον έντερό μας, όπου αναγνωρίζονται ως εχθροί, και σαν τέτοιοι, πρέπει να αντιμετωπισθούν από τα ωφέλιμα μικρόβια του εντέρου. Εάν βέβαια είναι αυτά αρκετά. 
Έτσι ξεκινά ένα είδος φλεγμονής, τελικά.

Καταλαβαίνετε λοιπόν, με τον τρόπο που ζούμε και χρησιμοποιούμε τα φάρμακα σαν να είναι καραμέλες,  πόσο κακό κάνουμε στον οργανισμό μας;

Σκεφτείτε το λίγο…

Όσο για την γλουτένη και  τις άλλες τροφές που προκαλούν αλλεργίες (καρύδια, φιστίκα κ.λπ) καλό είναι να σταματήσει κάποιος να τις καταναλώνει, ώστε να ηρεμήσει το έντερό του,  να φροντίσει συγχρόνως,  με αλλαγή της διατροφής του, να βελτιώσει την κατάσταση του εντέρου του και τους μικροβιακούς του πληθυσμούς και στη συνέχεια να ξαναβάλει την ουσία (σε μικρές ποσότητες στην αρχή) στη διατροφή του.

Με ένα γερό πεπτικό σύστημα και σωστή διατροφή, η γλουτένη και οι ξηροί καρποί, δεν αποτελούν πρόβλημα, συνήθως, για τον καθένα.

Με αγάπη