Αναβίωση παλαιών ειδών του ζωικού βασιλείου (19)

Η επιστήμη της γενετικής, είναι μια πρόσφατη σχετικά επιστήμη που ασχολείται με το γονιδίωμα. Με τα γονίδια δηλαδή. Αυτές τις τυλιγμένες καλά αλυσίδες που βρίσκονται μέσα στον πυρήνα κάθε κυττάρου και περιέχουν τις πληροφορίες για την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό του.

Όταν για πρώτη φορά ανακαλύφθηκαν τα γονίδια και οι εντολές που αυτά κρύβουν προς τα κύτταρα, οι επιστήμονες πίστεψαν πως έγινε το θαύμα. Πώς βρήκαν τον τρόπο να καταλάβουν τις ασθένειες και το τι τις προκαλεί.

Σύντομα όμως, οι ελπίδες τους έσβησαν. Μία νέα επιστήμη, η Επιγενετική, με τις δικές της έρευνες απέδειξε πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όσο οι γενετιστές τα φαντάστηκαν. Διαπιστώθηκε πως τον κύριο ρόλο στη λειτουργία των κυττάρων παίζει το περιβάλλον τους, και ότι αυτό επηρεάζει ακόμη και τη λειτουργία των ίδιων των γονιδίων.

Έτσι η σκυτάλη της έρευνας δόθηκε τώρα στους Επιγενετιστές, αφήνοντας τους Γενετιστές χωρίς σπουδαίο έργο. Κάποιοι από αυτούς στράφηκαν λοιπόν σε άλλους τομείς.

Με έκπληξή μου διάβασα πως προσπαθούν αυτοί να αναβιώσουν παλαιά είδη του ζωικού βασιλείου. Ζώα δηλαδή που έχουν εξαφανιστεί σαν είδος  από τον πλανήτη μας.

Παίρνοντας γενετικό υλικό από σκελετούς και απολιθώματα που βρίσκονται σε μουσεία, ερευνητές προσπαθούν τώρα να επαναφέρουν στη ζωή ζώα που έζησαν παλαιότερα και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν.

Οι έρευνες έχουν προχωρήσει αρκετά, ακόμη και μη κερδοσκοπικές εταιρείες έχουν δημιουργηθεί για την υποστήριξη τέτοιων πειραμάτων, αλλά πόσο σωστά είναι όλα αυτά και χρήσιμα;

Τα είδη της ζωής επάνω στη γη ακολουθούν την δική της εξέλιξη. Όσα από αυτά μπορούν να προσαρμοστούν στις καινούργιες της συνθήκες, επιβιώνουν ενώ άλλα εξαφανίζονται. 

Μου φαίνεται αρκετά φυσικό κάτι τέτοιο και δεν βλέπω τον λόγο να ξοδεύονται χρήματα, χρόνος και κόπος για την επανεμφάνιση ενός παλαιότερου είδους επάνω στη γη, ούτε καν για την παρόμοια προσπάθεια που γίνεται για την διατήρηση κάποιων ειδών της εποχής μας που τείνουν προς εξαφάνιση.  

Θεωρώ πως τα είδη που δεν μπορούν από μόνα τους να επιβιώσουν σε νέες συνθήκες, δεν έχει νόημα να προστατεύονται, αφού θα χρειάζονται μονίμως προστασία και φροντίδα για να παραμένουν στη ζωή. Υπάρχουν και άλλοι που συμφωνούν μαζί μου. 

Νομίζω πως η ζωή εξελίσσεται όσο αλλάζουν οι συνθήκες στη γη και επάνω της θα επιβιώνουν εκείνοι οι οργανισμοί που η λειτουργία τους μπορεί να προσαρμοστεί σε αυτές τις νέες συνθήκες. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Γιατί να κουράζεται λοιπόν κανείς προσπαθώντας να ανατρέψει τη ροή του;

Ή μήπως δεν συμφωνείτε;