Είστε οπτιμιστές ή πεσιμιστές; (10)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, που δημοσιεύθηκε στο καρδιολογικό περιοδικό Circulation: heart failure, κατά την οποία παρακολουθήθηκαν 6802 καρδιοπαθείς ασθενείς επί 4 χρόνια, έδειξε πως ανάμεσά τους,  εκείνοι που έβλεπαν τα πράγματα αισιόδοξα, είχαν πολύ λιγότερο στρες και πολύ καλύτερη έκβαση της νόσου τους.

Πόσο εύκολο, όμως, είναι να είναι κανείς αισιόδοξος; Οι περισσότεροι θεωρούν πως το να βλέπεις τα πράγματα από την ελαφριά και ευχάριστη πλευρά τους δεν είναι λογικό και σωστό για ώριμους ανθρώπους.

Και όμως… Όσο πιο αποστασιοποιημένα βλέπεις τα πράγματα, τόσο καλύτερα μπορείς να τα αντιμετωπίσεις. Γιατί κρατώντας κάποια απόσταση από όσα συμβαίνουν γύρω του κανείς, αισθάνεται λιγότερο στρες (λειτουργεί λιγότερο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης) και δεν είναι έρμαιο των ορμονών του, που οδηγούν συνήθως σε βίαιη αυτόματη αντίδραση. Μία αντίδραση που δεν είναι πάντα η καλύτερη για την περίπτωση.

Δεν είναι εύκολο, θα μου πείτε, όταν τα πράγματα σε θίγουν άμεσα, να τα βλέπεις αποστασιοποιημένα. Συμφωνώ απόλυτα. Πρέπει όμως πάντα να προσπαθεί κανείς να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, τόσο για τον εαυτό του, όσο και για τους άλλους. Και σε αυτή την περίπτωση το καλύτερο για όλους, είναι να μάθουμε να αντιδρούμε ήρεμα, με βάση την τωρινή ώριμη σκέψη μας και να μην μένουμε έρμαια του υποσυνειδήτου μας, που είναι γεμάτο φόβους και «πρέπει» από όσα μας έμαθαν γονείς και άλλοι, από τον καιρό που ήμασταν παιδιά.

Αυτό το υποσυνείδητο κυβερνά την ζωή όποιου αντιδρά αυτόματα και δεν μπορεί να κρατήσει αποστάσεις από τα όσο συμβαίνουν στον ίδιο και στους γύρω του. Το 95% των αντιδράσεών μας προέρχονται από το υποσυνείδητο, όπως λένε οι έρευνες, και μόνον κατά 5% αντιδρούμε με την τωρινή λογική μας. Πόσο σωστό είναι αυτό για την ζωή μας;

Μία καλή άσκηση για να αποστασιοποιηθεί κάποιος από μία κατάσταση που τον ταλαιπωρεί και να την δει πιο αντικειμενικά, για να την αντιμετωπίσει σωστότερα είναι η εξής:

Καθίστε αναπαυτικά, κλείστε τα μάτια, πάρτε 10-15 αργές αναπνοές κάνοντας όσο μπορείτε πιο μακριά την εκπνοή σας (χωρίς να πιέζεστε, όμως) και στην συνέχεια δείτε, νοερά, τον εαυτό σας να κάθεται σε έναν αναπαυτικό καναπέ, μέσα σε ένα όμορφο δωμάτιο, να ακούει την αγαπημένη του μουσική  και να έχει μία μεγάλη τηλεόραση μπροστά του.

Με το τηλεκοντρόλ σας ανάβετε την τηλεόραση και βλέπετε να παίζεται σε αυτήν η σκηνή της ζωής σας που σας ταλαιπωρεί. Παρατηρείστε ήρεμα όλες τις λεπτομέρειες. Τα χρώματα, τους ήχους κ.λπ  Μείνετε έτσι, θεατής αντικειμενικός της σκηνής, και δείτε τι σας αρέσει και τι όχι στην δική σας συμπεριφορά.

Όταν αντιληφθείτε ποιά είναι η καλύτερη για την περίπτωση αυτή συμπεριφορά, κλείστε την τηλεόραση και μείνετε για λίγο χαλαροί στον καναπέ σας να απολαύσετε την αγαπημένη σας μουσική. 

Όποτε νιώσετε έτοιμοι, γυρίστε την προσοχή σας στα πόδια σας που πατούν στο πάτωμα, παρατηρείστε πού ακουμπούν τα χέρια σας, ανοίξτε σιγά-σιγά τα μάτια σας και επανέλθετε στην κανονική σας κατάσταση.

Δοκιμάστε το και πέστε μου εάν σας βοήθησε.

Με αγάπη