ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ (9)

Γεια σας 

Εμείς οι άνθρωποι βρισκόμαστε τον πρώτο καιρό μετά τη γέννησή μας σε κατάσταση καθαρής αγάπης ακόμη.  Για κάποιο χρονικό διάστημα, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τα όριά μας και να θεωρήσουμε πως αποχωριστήκαμε από το Όλο, πως το δέρμα μας περικλείει αυτό που θεωρούμε εαυτό μας  σε αντιδιαστολή με όλα τα άλλα που μας περιτριγυρίζουν, μέχρι να αρχίσει να αναπτύσσεται μέσα μας ο φόβος, το αίσθημα του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης. Αυτός ο φόβος είναι που μας απομακρύνει σιγά-σιγά από την κατάσταση της αγάπης, αυτός μας έχει οδηγήσει στον δυισμό, και σε όλα τα δεινά από τα οποία υποφέρει η ανθρωπότητα.

Και είναι αυτός ο φόβος, προϊόν του αρχικού εγκεφάλου των ζώων. 

Τα στάδια της μέχρι τώρα ανάπτυξης του εγκεφάλου στα σπονδυλωτά είναι τρία. Ο πρώτος εγκέφαλος που δημιουργήθηκε, ο λεγόμενος ερπητικός, περιέχει τα βασικά κέντρα λειτουργίας του οργανισμού, όπως τα κέντρα της αναπνοής, της Κυκλοφορίας κ.λπ. Εκεί είναι αυτό το RAS για το οποίο σας έχω μιλήσει σε σχετικό βίντεο (κλικ εδώ για να το παρακολουθήσετε).  Επάνω από αυτόν, αναπτύχθηκε στη συνέχεια ο μεσεγκέφαλος. Το τμήμα αυτό περιέχει τις δομές που σχετίζονται με τα συναισθήματα και τη μνήμη. Σε αυτόν βρίσκεται και η αρχή της λειτουργίας του φόβου. Ο φόβος αντιπροσωπεύει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης,  γι αυτό με τις αρνητικές εμπειρίες μαθαίνει ευκολότερα ο εγκέφαλος να αντιδρά απ' ότι με τις θετικές. Επάνω από αυτόν τον δεύτερο εγκέφαλο όμως, αναπτύχθηκε σιγά-σιγά ένα τρίτο τμήμα, ο λεγόμενος «φλοιός» του εγκεφάλου, όπου γίνονται οι επεξεργασίες των σημάτων, δημιουργούνται οι σκέψεις και οι συνειρμοί και αναπτύσσεται η λογική και η δημιουργικότητα.

Στον άνθρωπο, αυτός ο φλοιός είναι πολύ περισσότερο ανεπτυγμένος απ ότι στα υπόλοιπα ζώα. Έχει δηλαδή τη δυνατότητα ο εγκέφαλός του να μην είναι έρμαιο του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης, όπως στα υπόλοιπα ζώα, αλλά με συνειρμούς που γίνονται αυτόματα να ξαναέρχεται όλο και πιο κοντά στην κατάσταση αγάπης την οποία βίωνε ως Όλο, πριν την υλοποίησή του. Τα βρέφη αυτό το αισθάνονται, έχουν την αίσθηση της ενότητας με όλους και όλα, έως ότου εμείς οι ίδιοι, η κοινωνία, τα διδάξει σιγά-σιγά πως κάνουν λάθος!!!

Είναι πολλά τα πειράματα που έχουν δείξει πως τα παιδιά, έχουν αυτό που λέμε «ενσυναίσθηση». Νιώθουν δηλαδή πως οι άλλοι και τα άλλα γύρω τους αποτελούν ενότητα, συμπάσχουν με τους γύρω τους και το εκδηλώνουν αυτό  μοιραζόμενα με τα άλλα παιδιά το φαγητό ή τα πράγματά τους.

Πρόσφατα στο Science περιγράφεται ένα πείραμα που έγινε με βρέφη και αποδεικνύει τα πιο πάνω. Στα παιδάκια, ηλικίας 10 μηνών, έδειξαν ένα μικρό βίντεο στο οποίο υπήρχε μία μεγάλη στρογγυλή κουκίδα, και ένα τετράγωνο σχήμα τα οποία βρισκόντουσαν σε συνεχή κίνηση  μέσα σε ένα πλαίσιο. Η στρογγυλή κουκίδα (αντιπροσώπευε τον «κακό») παρενοχλούσε το τετράγωνο σχήμα όποτε βρισκόταν κοντά του (το πίεζε στα τοιχώματα και του άλλαζε το σχήμα, το χτυπούσε όταν βρισκόταν κοντά της στη διαδρομή της κ.λπ). Μετά το τέλος του βίντεο, τα ¾ των βρεφών έτειναν το χέρι τους προς το τετράγωνο σχήμα, παρατήρησαν οι ερευνητές. Ήταν το σχήμα που «υπέφερε», λένε οι ερευνητές και καταλήγουν πως το ενδιαφέρον το ανθρώπινο για τους άλλους, ξεκινάει πριν ακόμη το εκφράσουμε με λέξεις.

Σύμφωνα με όσα σας είπα πιο πάνω όμως, εγώ πιστεύω πως αυτό το «ενδιαφέρον» δεν ξεκινά κάποια στιγμή, το φέρουμε μέσα μας με τη γέννησή μας, μια που είμαστε το είδος που έχει πολύ ανεπτυγμένο πια τον φλοιό του εγκεφάλου*, και δυστυχώς είμαστε εμείς οι ίδιοι που το καταστρέφουμε και διδάσκουμε τα παιδιά μας να λειτουργούν με το ζωώδες ένστικτο της αυτοσυντήρησης (ενεργοποιώντας όλο και περισσότερο τον μεσεγκέφαλό τους με διάφορους φόβους), που έχει οδηγήσει στη σημερινή  τραγική κατάσταση την κοινωνία μας.

Με αγάπη

* Θυμάστε τα "κύτταρα καθρέφτες", για τα οποία σας είχα μιλήσει σε παλαιότερη ανάρτησή μου; Κλικ εδώ εάν θέλετε να την ξαναδείτε.