Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/ συζητήσεις (4)

Η αξία της μοναδικότητας του εαυτού

Γεια σας φίλες και φίλοι

Άλλη μία συζήτηση από αυτές που κάνουμε στις συγκεντρώσεις με τις ομάδες που κάνουν μαζί μου ασκήσεις χαλάρωσης και ενεργειακής εναρμόνισης αποφάσισα  σήμερα να σας μεταφέρω. 
Αφορά την αξία που έχουμε σαν άτομα.

Φαντάζεστε πόση αξία θα είχε ένα διαμάντι που θα ήταν μοναδικό στον κόσμο; που δεν θα υπήρχε ούτε θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει άλλο όμοιό του πάνω στη γη;

Ε λοιπόν, αυτή είναι η αξία του καθενός μας. Ο καθένας μας είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος. Έρχεται στον κόσμο για να συμπληρώσει με μία μοναδική προσωπικότητα και κάποιες μοναδικές ικανότητες ένα κομματάκι του παζλ του σύμπαντος, για λόγους που επειδή υπερβαίνουν την πεπερασμένη λογική μας δεν σημαίνει και πως δεν υπάρχουν. 

Πώς μπορεί λοιπόν κανείς να υποτιμάει τον εαυτό του; να μην τον βρίσκει αρκετά όμορφο, έξυπνο, ικανό ;

Πώς γίνεται και τόσοι πολλοί και πολλές ανάμεσά μας νιώθουν μικροί, φοβισμένοι και αφήνουν πολλές φορές άλλους να τους ταλαιπωρούν;

Γεννιόμαστε αγνά μωρά, με τις ικανότητες μέσα μας και τις δυνατότητες να αναπτύξουμε αυτές τις ικανότητες. Δεν ζήτησε από εμάς η φύση να γίνουμε καλύτεροι σε κάτι. 

Αυτό που μας ζήτησε με την ενσάρκωσή μας πάνω σε τούτη τη γη είναι να υπάρχουμε έτσι ακριβώς όπως αυτή μας έφτιαξε. Να προσφέρουμε επάνω στη γη ότι, με τις ικανότητες που ο καθένας μας έχει, μπορεί να προσφέρει. Αυτός είναι ο ρόλος μας επάνω στη γη. Για άλλους μεγάλος, για άλλους μικρός, πάντα όμως μοναδικός και αναντικατάστατος. Ο ρόλος που μας όρισε η φύση που μας δημιούργησε.

Και εμείς τι κάνουμε, αντί να φροντίσουμε να διακρίνουμε μέσα στον καθένα μας το διαμάντι που κρύβει μέσα του και τις ιδιαίτερες ικανότητές του, ώστε να επωφεληθούμε τόσο εμείς, όσο και όλοι γύρω μας από αυτές, πράγμα που θα διευκόλυνε πολύ τη ζωή μας;

Βάζοντας ταμπέλες σκληρές και απρόσωπες, χαρακτηρίζουμε τους πάντες γύρω μας, άλλους καλύτερους και άλλους χειρότερους από εμάς. Μειώνουμε έτσι  πολλούς άλλους γύρω μας, και το χειρότερο, μειώνουμε πολλές φορές τον εαυτό μας.
Δεν θέλω να πω με τα πιο πάνω πως δεν χρειάζεται ο καθένας να προσπαθεί να γίνει καλύτερος σε κάτι, είτε πρακτικό είτε πνευματικό. Αν έχει μέσα του την ανάγκη να πετύχει κάτι, σε οποιονδήποτε τομέα, θα πρέπει να το προσπαθήσει. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να τον κάνει να υποτιμάει την αξία που ήδη έχει και την μοναδικότητά του.

Ένας απλός τρόπος να καταλάβουμε πόσο άδικα φερόμαστε με αυτές τις συγκρίσεις και πόσο ταλαιπωρούμε χωρίς λόγο τον υπέροχο εαυτό που μας χάρισε η φύση, είναι να προσπαθήσουμε να μοιραστούμε με άλλους κάτι στο οποίο νομίζουμε πως υστερούμε. 

Θα δούμε τότε πως υπάρχουν πάντα γύρω μας άλλοι που μπορούν να ωφεληθούν από αυτό που νομίζουμε πως δεν έχουμε αρκετό...Και αυτό μπορεί να σταθεί η αρχή μιας εκπληκτικής ανακάλυψης. Της συνειδητοποίησης της αξίας μας σαν άτομα και της αποκάλυψης του συμπαντικού μας προορισμού..., που δεν είναι άλλος από αυτόν, που μέσα από τις δική μας μοναδική προσωπικότητα θα ξετυλιχθεί, αν μοιραστούμε τις ικανότητές μας με τους άλλους γύρω μας ανιδιοτελώς και με αγάπη.

Δοκιμάστε το. Ίσως εκπλαγείτε με το αποτέλεσμα, που πολύ θα ήθελα να το συζητούσαμε, στη συνέχεια.

Με αγάπη