Ερασιτέχνης κηπουρός / Ανθόκηπος/ Άν.-Φθιν. (26)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Πάει αρκετός καιρός που έχω να σας μιλήσω για τον κήπο μου. Φταίει γι αυτό το απογευματινό μου καφεδάκι, όσο και αν σας φαίνεται περίεργο κάτι τέτοιο . 

Χύθηκε πριν λίγες ημέρες λίγος καφές επάνω στο κομπιούτερ μου και το αχρήστευσε προσωρινά. Για κάποιες ημέρες, αναγκάστηκα από κομπιούτερ φίλων και συγγενών να ανεβάζω στην ιστοσελίδα αυτή άρθρα που είχα ήδη γράψει και αποθηκεύσει σε αυτήν, μια που δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο. 

Οι φωτογραφίες του κήπου που τράβαγα όλο αυτό το διάστημα έμεναν στη φωτογραφική μου μηχανή και πολλαπλασιαζόντουσαν χωρίς να μπορώ να σας τις δείξω. 

Μεσολάβησαν και οι γιορτές του Πάσχα, ο κήπος έχει αλλάξει ήδη τουλάχιστον τρεις φορεσιές από την τελευταία φορά που σας μίλησα γι αυτόν και τώρα δεν ξέρω τι να σας πρωτοδείξω. 

Αποφάσισα λοιπόν να σας δείξω λουλούδια, μια που τα πρώτα λαχανικά μου (μαρούλια, σπανάκι, κρεμμυδάκια, ρόκα, σινάπι) έφτασαν ήδη στο τέλος τους. Τα μοιράστηκα με γνωστούς και φίλους γιατί ήταν αρκετά.

Ο λουλουδόκηπος  είναι όμως στις δόξες του αυτή την εποχή. Γεμάτος χρώματα και ευωδιές που ενισχύονται από τις ολάνθιστες πορτοκαλιές μου. Άνθισαν οι ίριδες, (λευκές, μωβ, κίτρινες) όπως και οι ροζ άγριες γλαδιόλες. Δύο λουλούδια που συνδυάζονται πολύ όμορφα μεταξύ τους.

Άνθισε και η μικρή άσπρη σπιραία μου πίσω από τα ευωδιαστά ροζ-μωβ λουλούδια μιας μικρής πασχαλιάς.

Από τις τριανταφυλλιές μου, όπως πάντα, πρώτες άνθισαν οι αναρριχώμενες, ίσως επειδή αυτές τις βλέπει περισσότερο ο ήλιος. Κοντά στην είσοδο του σπιτιού μου, μπροστά από τη σιδεριά ενός παραθύρου, τα φούξια λουλούδια μιας τέτοιας αναρριχώμενης τριανταφυλλιάς συνδυάζονται πολύ ωραία με μερικές κίτρινες ίριδες, τα μπλε λουλούδια μιας μεγαλόσωμης σάλβιας και τα μεγάλα λευκά λουλούδια μιας αναρριχώμενης κληματίδας, ενώ από κάτω τους, στο ίδιο παρτέρι, ετοιμάζονται να ανθίσουν ροζ γαρύφαλλα, μωβ φασκόμηλο και μία μωβ έρπουσα κληματίδα. Θα σας ξαναφωτογραφίσω το παρτέρι όταν ανθίσουν και αυτά με τη σειρά τους.
Δεν είναι καταπληκτικά αυτά τα μεγάλα λευκά λουλούδια της κληματίδας;
Στην πίσω αυλή μου τώρα, κάτω από μία γλιτσίνια που μόλις τέλειωσε την άνθησή της λουλούδιασε μια ροζ τριανταφυλλιά, ενώ μπροστά της όπως βλέπετε ετοιμάζεται να ανθίσει μία αναρριχώμενη λευκή ορτανσία.

Είναι μαγική εποχή αυτή για τον κήπο. Όταν κοιτάς τριγύρω, νιώθεις πως ο Θεός έφτιαξε έναν παράδεισο στη γη και μας τον χάρισε και εμείς οι άνθρωποι μέσα του, επιμένουμε να ζούμε σε μια κόλαση που φτιάχνουμε οι ίδιοι. Δεν είμαστε τρελοί και άξιοι της μοίρας μας;