Ερασιτέχνης κηπουρός/Ανθόκηπος/Χειμώνας (8)

Επιτέλους …..Ή λ ι ο ς στο νησί μας !!!!....

Πρωί-πρωί βγήκα εχθές φίλοι μου και φωτογράφισα την αμυγδαλιά μου, που στολισμένη νύφη και παραδομένη υπομονετικά στη βροχή που της κατέστρεφε χωρίς οίκτο το νυφικό της φόρεμα επί μέρες ολόκληρες, περιμένει ακλόνητη, κοιτώντας πάντα ψηλά, τη γονιμοποίησή της για να γεννήσει τα παιδιά της και να αφήσει τους απογόνους της πάνω σε τούτη τη γη.

Τι μαθήματα εκπληκτικά μας δίνει η φύση! Επί μέρες τώρα διάφορες φίλες, μου παραπονιόντουσαν στο τηλέφωνο για τον απαίσιο καιρό στο νησί μας και τα ίδια παράπονα μου έκαναν επίσης από την Αθήνα φίλοι και φίλες (αν είναι δυνατόν!... εκεί η βροχή θα έπρεπε να θεωρείται Θείο δώρο…). Με το ακουστικό στο χέρι, εγώ, μπροστά στο παράθυρο, αγναντεύοντας το υπέροχα στολισμένο, αν και γέρικο, δέντρο μου ένοιωθα πως είμαι πολύ τυχερή που ζω τόσο κοντά στη φύση. Θα περάσει, τους έλεγα, μην κάνετε έτσι, βάλτε ένα αδιάβροχο και μπότες και βγείτε έξω να απολαύσετε τη βροχή, νιώστε να ξεπλένει από πάνω σας κάθε αρνητικό και άχρηστο για να μπορείτε να απολαύσετε με πολύ πιο ελεύθερη ψυχή τον ήλιο που θα έρθει όπου να ναι.

Και μόλις σταμάταγε για λίγο η βροχή έτρεχα έξω και φωτογράφιζα το «μαγικό» μου δέντρο. Για να μη ξεχάσω τα συναισθήματα αυτά τα θετικά που η ύπαρξή του μου χάριζε μέσα στον μουντό Κερκυραϊκό καιρό. Η εικόνα της ανθισμένης αμυγδαλιάς ολάνθιστης μέσα στη βροχή είχε την ίδια επίδραση επάνω μου, με το καλύτερο αντικαταθλιπτικό χάπι.

Και έχω τώρα πολλές φωτογραφίες για να μου το θυμίζουν αυτό. Θα σας τις δείχνω και σε σας πότε -πότε για να σας θυμίζω αυτήν εδώ τη κουβέντα μας....

Δοκιμάστε το φίλοι μου. Βγείτε όσο πιο συχνά μπορείτε και παρατηρείστε τη φύση. Έχετε να κερδίσετε πολλά από αυτή την επαφή.

Με αγάπη