Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική (2)

Οι παλιές θεραπείες της ανατολής ( βελονισμός, γιόγκα, διαλογισμός κ.λ.π) που στηριζόντουσαν πιο πολύ στις ενέργειες του σώματος και όχι στο υλικό του μέρος, (μυς δηλαδή, κόκκαλα, και όργανα γενικότερα, πράγματα με τα οποία ασχολείται η κλασσική ιατρική) για χρόνια ολόκληρα ονομαζόντουσαν "εναλλακτικές". 
Αργότερα, όταν κατάλαβαν οι κλασσικοί γιατροί τη χρησιμότητά τους τις μετονόμασαν σε "συμπληρωματικές", θεωρώντας ότι συμπληρώνουν και υποβοηθούν τις γνωστές κλασσικές θεραπείες.

Στις μέρες μας επιτέλους, διεθνώς χρησιμοποιείται ο όρος "integrative medicine" δηλαδή "ενοποιημένη ιατρική", που δηλώνει πια ότι η ιατρική είναι μία, και απλά υπάρχουν πολλοί τρόποι να δράσει κανείς στο σώμα, άλλοτε με φάρμακα και άλλοτε συμπληρωματικά χρησιμοποιώντας περισσότερες από μία θεραπευτκές μεθόδους, προκειμένου να πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα.

Οι απαξιωμένες για χρόνια, από την ιατρική κοινότητα παγκοσμίως,  εναλλακτικές θεραπείες παίρνουν στις μέρες μας τη θέση που τους αξίζει και γίνονται επίσημο κομμάτι της ιατρικής. Τη ενοποιημένης πια, όπως ονομάστηκε, ιατρικής.

Αυτά βέβαια στο εξωτερικό, γιατί στον τόπο μας ούτε καν τον όρο συμπληρωματικές δεν χρησιμοποιούν οι γιατροί μας. Μένουν ακόμη στον παλιό όρο "εναλλακτικές" και τις απαξιώνουν.

Και να σκεφθεί κανείς ότι αρκετά χρόνια νωρίτερα, ο Αμερικανός γιατρός Larry Dossey στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Διόπτρα, με τον τίτλο "Ανακαλύπτοντας ξανά την ιατρική" λέει ότι εδώ και μία περίπου δεκαετία υπάρχουν σοβαρά ιατρικά πειράματα από πανεπιστήμια της Αμερικής που καταλήγουν στο συμπέρασμα πως  η ιατρική μπορεί να γίνεται καθαρά πνευματικά(!), αρκεί να μάθουν οι ασχολούμενοι με την υγεία (γιατροί και νοσηλευτές) να χρησιμοποιούν τις ενέργειές τους, ενισχυμένες με τεχνικές όπως ο διαλογισμός κ.λ.π.

Είναι γεγονός πως συμφέροντα οικονομικά κρύβονται πίσω από αυτή την καθυστέρηση της αποδοχής σοβαρών ερευνών. Δεν είναι ό στόχος μου να αναλύσω και να καταδικάσω αυτά τα συμφέροντα. Αυτό που θέλω μόνον να πω είναι ότι λυπάμαι που καινούργιες ιδέες που μπορούν να βοηθήσουν πολύ τους ασθενείς όλου του κόσμου, γίνονται αποδεκτές με πολλή δυσκολία από τους συναδέλφους μου γιατρούς, ιδιαίτερα εδώ στη Ελλάδα.

Είναι γεγονός ότι ο τρόπος δουλειάς και ζωής δεν αφήνει πολλά περιθώρεια για μελέτη, από μία ηλικία και μετά, και από την άλλη το Πανεπιστήμιο δεν μας έκανε ούτε καν νήξη για την ύπαρξη και άλλων θεραπευτικών απόψεων, εκτός της κλασσικής ιατρικής, ώστε να μας κεντρήσει έστω και λίγο το ενδιαφέρον.

Δεν ξέρω πόσοι συνάδελφοι θα μπουν κάποια στιγμή να διαβάσουν αυτό το blog, θα ήθελα πολύ όμως να μπορούσα να τα συζητήσω μαζί τους  όλα αυτά.

Εύχομαι βέβαια και άλλοι, μη γιατροί αναγνώστες να μπουν κάποια στιγμή στη παρέα μας για να συζητήσουμε αυτά τα θέματα που γίνονται όλο και πιο ενδιαφέροντα όσο περνάει ο καιρός.