Επιγενετική και ψυχιατρικά νοσήματα (77)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Τα ψυχιατρικά νοσήματα δεν έχουμε μάθει να τα «αγγίζουμε» οι υπόλοιποι γιατροί, εκτός των ψυχιάτρων. Κάποια από αυτά τα θεωρούμε κληρονομικά, ενώ κάποιων άλλων απλά δεν γνωρίζουμε την αιτία.

Δεν χωράει αμφιβολία όμως, πως οι εντολές της λειτουργίας των κυττάρων μας κρύβονται μέσα στο DNA του πυρήνα τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τα κύτταρα του εγκεφάλου μας, που ευθύνονται για τα ψυχιατρικά νοσήματα.

Αυτό το DNA το κληρονομούμε από τους γονείς μας, αλλά

Αν είχατε...(17)

Αν είχατε όλα τα χρήματα και όλο τον χρόνο του κόσμου, τι είναι αυτό που θα συνεχίζατε να κάνετε, γιατί χωρίς αυτό δεν θα νιώθατε ευτυχισμένοι;

Ο χυμός ροδιού, η πίεση και η χοληστερίνη (23)

Ροδιά ανθισμένη

Οι ροδιές μου είναι ολάνθιστες αυτόν τον καιρό και στολίζουν με το δυνατό τους χρώμα μια γωνιά του κήπου. Η μία κάνει ξινά ρόδια, και η άλλη γλυκά.

Τα χρησιμοποιώ και τα δύο, ξέρετε.

Τα γλυκά, τα τρώω με το κουταλάκι, μόνα τους, ή αναμεμειγμένα με άλλα φρούτα σε φρουτοσαλάτες και τα ξινά τα χρησιμοποιώ στις σαλάτες λαχανικών. Κάνουν ιδιαίτερα γευστικές τις πράσινες σαλάτες.

Ότι καλύτερο μπορούμε... (44)

Χωρίς "αν", "μήπως" και ατέλειωτες αρνητικές σκέψεις φόβου και απελπισίας, σε όποια δύσκολη κατάσταση και αν βρίσκεται κάποιος, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι, να κάνει ότι καλύτερο μπορεί τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους άλλους…

Μία από τις 4 συμφωνίες, που αναλύονται στο ομώνυμο μικρό βιβλίο από τον Μεξικανό γιατρό Don Ruiz Miguel, μπορεί να βγάλει τον άνθρωπο και από την πιο δύσκολη κατάσταση ακόμη, χωρίς φθορές στην υγεία και τη ζωή του.  

Μικρή αλλά θαυματουργή συμβουλή!

Οι υποθέσεις ( αν και μήπως…) και οι αρνητικές σκέψεις φόβου

Η καινούργια ημέρα (106)

ΚΑΠΟΙΟΣ   ΕΙΠΕ ... 


Με κάθε καινούργια ημέρα έρχεται καινούργια δύναμη και καινούργιες σκέψεις...



~Ελεονόρα  Ρούσβελτ~

Πόσο γνωρίζουν οι γιατροί τα οφέλη της άσκησης; (104)

Σας τα έλεγα εγώ από καιρό!!! Τα πράγματα άρχισαν να γίνονται όλο και πιο ενδιαφέροντα στις ιατρικές έρευνες…

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας, έκανε πριν δύο χρόνια μία έρευνα σε 15.000, περίπου, ασθενείς που είχαν αντιμετωπισθεί με κάποιον τρόπο, για καρκίνο του παχέος εντέρου, τα τελευταία τρία χρόνια.  

Στους ασθενείς αυτούς ζητήθηκε να απαντήσουν στην ερώτηση εάν ο γιατρός τους συνέστησε να αρχίσουν να ασκούνται μετά το τέλος της θεραπείας τους.